Grześ, Łuczniańska Przełęcz i Dolinczański Żleb. Widok z Ornaku. Długi Upłaz (po prawej) i wierzchołek Grzesia (po lewej). W głębi Bobrowiec. Grześ ( słow. Lúčna, 1653 m) – dwuwierzchołkowy szczyt w Tatrach Zachodnich, znajdujący się w grzbiecie granicznym na zachód od Polany Chochołowskiej [1] .

Spis treściCzerwone WierchyKopa KondrackaMałołączniakKrzesanicaCiemniakSzlakiNa Małołączniak z Przysłopu MiętusiegoGrzbietem Czerwonych WierchówZ Ciemniaka na Cudakową PolanęJaskinie w Czerwonych WierchachFilm Czerwone Wierchy Czerwone Wierchy to masyw górski w Tatrach Zachodnich, którego szczytami biegnie granica polsko–słowacka. W skład Czerwonych Wierchów wchodzą cztery szczyty. Od wschodu ku zachodowi są to: Kopa Kondracka, Małołączniak, Krzesanica i Ciemniak. Wierzchołki Czerwonych Wierchów oddzielone są od siebie przełęczami. Kopę Kondracką od Małołączniaka oddziela Małołącka Przełęcz (1924 m pomiędzy Małołączniakiem i Krzesanicą znajduje się Litworowa Przełęcz (2037 m a pomiędzy Krzesanicą i Ciemniakiem – Przełęcz Mułowa (2067 m Trzon Czerwonych Wierchów zbudowany jest z wapieni i dolomitów, natomiast górna warstwa to skały krystaliczne (gnejsy i granity). Na stokach i grzbiecie Czerwonych Wierchów występuje wiele gatunków roślin wapieniolubnych oraz kwasolubnych, wśród nich również rzadkich i bardzo rzadkich takich jak: babka górska, goryczuszka lodnikowa, rogownica szerokolistna, głodek kutnerowaty, mietlica alpejska, sybaldia rozesłana, skalnica zwisła i szarota Hoppego. Czerwone Wierchy wzięły swoją nazwę od właściwości porastającej je rośliny o nazwie sit skucina, a która późnym latem i jesienią przybiera czerwono–brązową barwę. Kopa Kondracka Kopa Kondracka – 2005 m Małołączniak Małołączniak (2096 m jest drugim, po Kondrackiej Kopie, szczytem Czerwonych Wierchów. Jego nazwa pochodzi od Doliny Małej Łąki, wcześniej natomiast nazywany był Czerwonym Wierchem. Stoki Małołączniaka od strony południowej opadają do Dolinki Rozpadłej (górnego piętra Tomanowej Doliny Rozpadłej), a od północnej do Doliny Małej Łąki (poprzez Wyżnią Świstówkę Małołącką) i Doliny Litworowej (górnego piętra Doliny Miętusiej). Na jego szczycie znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych. Można stąd udać się na Kopę Kondracką, na Ciemniak przez Krzesanicę lub wrócić do Przysłopu Miętusiego. SKRZYŻOWANIE SZLAKÓW Czerwony Na Kopę Kondracką Na Ciemniak 0:25 (↑0:35) 0:45 (↕) Niebieski Na Przysłop Miętusi 2:15 (↑3:00) Tuż przy znaku informacyjnym znajduje się usypany przez turystów stos z kamieni. Małołączniak – 2096 m Krzesanica Krzesanica (2122 m jest najwyższym szczytem Czerwonych Wierchów, położonym pomiędzy Małołączniakiem (na wschodzie) i Ciemniakiem (na zachodzie). Nazwa szczytu wywodzi się od północnego zbocza – dwustumetrowej pionowej ściany zwanej „krzesaną”. W stokach Krzesanicy, szczególnie po stronie południowej (słowackiej), znajduje się kilkadziesiąt jaskiń. Krzesanica – 2122 m Ciemniak Ciemniak (2096 m dawniej Czerwony Wierch Upłaziański, to najbardziej wysunięty na zachód szczyt Czerwonych Wierchów. W 1903 roku planowano wybudować prowadzącą na ten szczyt kolejkę z Kir, jednak na szczęście nie zrealizowano tego pomysłu. Na szczycie Ciemniaka główna grań Tatr zakręca pod kątem 90⁰ w stronę Tomanowej Przełęczy. Stoki Ciemniaka opadają do Tomanowej Doliny Liptowskiej (od strony południowo-wschodniej), Doliny Tomanowej (od strony zachodniej) i Doliny Mułowej, będącej górnym odgałęzieniem Doliny Miętusiej (od strony północnej). Na szczycie Ciemniaka znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych. Można stąd zejść na dwa sposoby do Doliny Kościeliskiej – szlakiem zielonym prowadzącym Doliną Tomanową na Halę Ornak, lub szlakiem czerwonym na Cudakową Polanę. Można także przejść czerwonym szlakiem graniowym na Małołączniak. SKRZYŻOWANIE SZLAKÓW Czerwony Na Ciemniak Na Cudakową Polanę (w Dolinie Kościeliskiej) 0:45 (↕) 3:00 (↑4:00) Zielony Na Halę Ornak (w Dolinie Kościeliskiej) 2:45 (↑3:30) Ciemniak – 2096 m Szlaki Na Małołączniak z Przysłopu Miętusiego INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU Długość: 5 km Czas przejścia: 3:00(↓2:15) Różnica poziomów: 1189 m – Przysłop Miętusi 2096 m – Małołączniak 907 m Stopień trudności: Trudny Ekspozycja: Średnia – przy łańcuchach Widoki: Z całego szlaku powyżej Wyżniej Miętusiej Równi Ubezpieczenia: Łańcuchy Kolor szlaku: Niebieski Wariant: PODEJŚCIE Z Przysłopu Miętusiego ruszamy niebieskim szlakiem w kierunku południowym. Pierwsza, płaska część drogi wiedzie wąską leśną ścieżką, zwaną „Hawiarską Drogą”, zboczem Miętusiego Skoruśniaka, Do drugiej połowy XIX wieku drogą tą były transportowane rudy żelaza, a w jego zboczach funkcjonowały dwie kopalnie rudy żelaza – Miętusie Banie oraz Wantule. Idąc mijamy polanę Niżnią Miętusią Rówień znajdującą się w dole, po prawej stronie. Droga na Małołączniak z Przysłopu Miętusiego Następnie rozpoczynamy podejście – najpierw dalej przez las, następnie, po wyjściu z lasu i minięciu żlebu Wodniściak (ostatni strumyczek, w którym można uzupełnić zapasy wody), wśród połaci kosodrzewiny. Na zachód od szlaku znajdują Wantule, czyli rumowisko skalne porośnięte lasem świerkowym. Z miejscem tym wiąże się wiele legend i opowieści, jednak nasz szlak (jak i żaden inny) bezpośrednio przez to miejsce nie prowadzi. Na południowy–zachód rozpościera się piękny widok na Wielką Świstówkę, czyli charakterystyczny, wielki kocioł polodowcowy. W ścianach Wielkiej Świstówki znajdują się liczne otwory wejściowe jaskiń. Po dotarciu do skalnej ściany, która daje odrobinę cienia i chłodu w upalne dni, szlak zakręca w lewo. W tym miejscu rozpoczyna się najbardziej stromy i męczący odcinek trasy. Kamienna droga wiedzie Kobylarzowym Żlebem. Mniej więcej w jego połowie na szlaku zainstalowane zostały łańcuchy, które pomagają pokonać nieco trudniejsze podejście po kilkunastometrowej gładkiej i wyślizganej płycie skalnej (Uwaga! Po deszczu jest bardzo śliska!). Po pokonaniu tej przeszkody rozpoczynamy dalszą wędrówkę. Szlak wiedzie stromo pod górę kamiennymi schodkami wśród licznych skał i gołoborzy. Po prawej stronie szlaku stoi samotna strzelista skała z wnęką, do której często zaglądają turyści, zapewne aby sprawdzić, czy przypadkiem nie jest to wejście do jakiejś ciekawej jaskini. Z tego powodu do otworu wydeptana jest wyraźna ścieżka. Obchodzimy skałę i widzimy kolejną wydeptaną dróżkę zbaczającą ze szlaku – tym razem prowadzącą do wierzchołka wspomnianej skały. Idziemy szlakiem jeszcze przez kilka minut ku górze i wychodzimy na trawiasty Czerwony Grzbiet. Podejście na Małołączniak Łańcuchy po drodze na Małołączniak Stromy odcinek podejścia na Małołączniak Z grzbietu rozpościerają się piękne widoki, szczególnie na pobliski Giewont oraz Dolinę Małej Łąki, w stronę której opada pionowa ściana Wielkiej Turni. Po wejściu na Czerwony Grzbiet skręcamy w prawo i czeka nas już łagodniejsze i nieeksponowane, jednak dość mozolne, około czterdziestominutowe podejście na sam szczyt Małołączniaka. Ostatni odcinek podejścia na Małołączniak Uwaga! W okolicach Czerwonego Grzbietu miało miejsce kilka wypadków śmiertelnych. Turyści wybierający tę drogę jako powrotną, w trudnych warunkach atmosferycznych (mgła) nie skręcali prawidłowo w dół do Kobylarzowego Żlebu, tylko szli dalej na wprost i spadali w przepaść… Grzbietem Czerwonych Wierchów INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU Długość: 1,4 km Czas przejścia: 0:45(↕) Różnica poziomów: 2096 m – Małołączniak 2122 m – Krzesanica 2096 m – Ciemniak 26 m Stopień trudności: Średni Ekspozycja: Średnia, najlepiej trzymać się możliwie daleko od przepaści Widoki: Z całego szlaku Ubezpieczenia: Brak Kolor szlaku: Czerwony Szlak wiedzie trawiastym grzbietem Czerwonych Wierchów wzdłuż granicy polsko–słowackiej. Najpierw nieco schodzimy w dół, do Litworowej Przełęczy (2037 m a następnie wchodzimy na najwyższy szczyt Czerwonych Wierchów – Krzesanicę. Aby osiągnąć szczyt Ciemniaka musimy zejść do Przełęczy Mułowej (2067 m Szlak nie przysparza większych trudności, a różnice poziomów są niewielkie, rzędu kilkudziesięciu metrów. Ponieważ znajdujemy się na otwartej przestrzeni, na dużej wysokości, zazwyczaj jest tu dość chłodno i wietrznie. Na trasie znajduje się kilka bardziej eksponowanych miejsc (na przykład północna ściana Krzesanicy), jednak bez żadnego problemu można je ominąć i cały odcinek pokonać bez konieczności zbliżania się do krawędzi przepaści. Ryzyko wypadku wzrasta podczas złych warunków pogodowych (mgła), gdyż z wielu stron obły grzbiet Czerwonych Wierchów kończy się nagle kilkusetmetrowymi ścianami. Zdarzały się przypadki zabłądzenia i spadnięcia turystów w przepaść. Ze względu na swoją wysokość (trzy z czterech szczytów Czerwonych Wierchów mają ponad 2000 m stosunkową łatwość ich zdobycia oraz kilka możliwości wejścia do wyboru, są one często wybieranym przez turystów celem wycieczek. Na grzbiecie, gdzie spotykają się wszystkie trasy, w sezonie jest zazwyczaj dosyć tłoczno. Na szczęście jest on rozległy, więc nie ma problemów ani z mijaniem się na szlaku, ani ze znalezieniem odpowiedniego miejsca na odpoczynek. Z grzbietu Czerwonych Wierchów rozpościerają się piękne widoki. Stojąc na najwyższym szczycie grani – Krzesanicy, na północnym–wschodzie widzimy Kopę Kondracką oraz Małołączniak, a za nimi wystający wierzchołek Giewontu. Na wschodzie widzimy górujące nad Doliną Cichą Liptowską: Kasprowy Wierch, Świnicę i Wielką Koprową Kopę, a w tle rozpościera się galeria Tatr Wysokich. Wśród nich okazale prezentują się między innymi Rysy, Mięguszowiecki Szczyt, a także szczyty słowackie: Gerlach, Szatan czy Krywań. Na południu możemy podziwiać słowacką stronę Tatr Zachodnich oraz Dolinę Wąską, a na zachodzie górne partie Doliny Kościeliskiej i polskie szczyty Tatr Zachodnich: Starobociański Wierch, Jarząbczy Wierch, Ornak, Wołowiec i inne. Z Ciemniaka na Cudakową Polanę INFORMACJE O ODCINKU SZLAKU Długość: 5 km Czas przejścia: 3:00 (↑4:00) Różnica poziomów: 2096 m – Ciemniak 952 m – Cudakowa Polana 1114 m Stopień trudności: Średni Ekspozycja: Brak Widoki: Tak, na prawie całej trasie Ubezpieczenia: Brak Kolor szlaku: Czerwony Wariant: ZEJŚCIE Ze szczytu Ciemniaka kierujemy się Twardym Grzbietem w kierunku północno–zachodnim. Po prawej stronie, w dole widzimy Dolinę Mułową, nad nią Kozi Grzbiet – długi, skalisto–trawiasty grzbiet odchodzący od Krzesanicy. Ponad nim wystaje wierzchołek Giewontu, a po lewej stronie widoczna jest Dolina Tomanowa. Po pokonaniu ponad kilometrowego odcinka docieramy do Chudej Przełączki. Przełęcz, dawniej nazywana Przełęczą pod Chudą Turnią, leży na wysokości 1850 m pomiędzy Chudą Turnią (1858 m i Twardą Kopą (2026 m Na przełęczy znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych. Można stąd udać się zielonym szlakiem na Halę Ornak w Dolinie Kościeliskiej przez Dolinę Tomanową, a czerwonym szlakiem na Cudakową Polanę w Dolinie Kościeliskiej lub na Ciemniak i dalej na pozostałe szczyty Czerwonych Wierchów. SKRZYŻOWANIE SZLAKÓW Czerwony Na Cudakową Polanę (w Dolinie Kościeliskiej) Na Ciemniak 2:15 1:00 Zielony Na Halę Ornak (w Dolinie Kościeliskiej) 2:25 Szlak czerwony mija Chudą Turnię, znajdującą się z prawej strony tuż za przełęczą. Chuda Turnia jest charakterystyczną skałą, wystającą około 8 metrów ponad otaczający teren. Zbudowana jest ze skał dolomitowo–wapiennych, gdzieniegdzie porośnięta murawą. Wędrujemy dalej czerwonym szlakiem. Mijamy znajdujący się z lewej stronie szczyt Upłaziańskiej Kopy (1794 m – obłe, porośnięte murawą wzniesienie. Zaraz za nim zaczyna się piętro kosodrzewiny i pojawiają się także pierwsze cieki wodne – maleńkie wywierzyska, w których można zaczerpnąć wody (choć czasem trzeba się posługiwać zakrętką, gdyż innym naczyniem nie sposób nabrać wypływającej ze skał niewielkiej ilości wody). Niedaleko szlaku znajduje się Jaskinia Zakopiańska – niewielka jaskinia o długości 46 m i głębokości 11 m, która jest niedostępna dla turystów. Kolejnym, interesującym miejscem na szlaku jest Piec – widoczna z daleka, charakterystyczna skała wapienna wystająca około 10 metrów ponad otaczający ją teren. W jej szczelinach i zagłębieniach rosną gatunki roślin wapieniolubnych. Skała rzeczywiście wygląda niezwykle malowniczo, być może dlatego w jej cieniu chętnie odpoczywają turyści. Obchodzimy Piec od zachodniej strony, mijamy znajdującą się po prawej (pomiędzy Piecem a wzniesieniem Upłaziańskiej Kopki) Wyżnią Upłaziańską Rówień i po przejściu kilkuset metrów naszym oczom ukazuje się rozległa Polana Upłaz. Polana leży na wysokości 1260–1350 m i ma powierzchnię około 10 ha. Niegdyś była wypasana i wchodziła w skład Hali Upłaz. Stało na niej 10 szałasów, jednak obecnie nie ma po nich śladu – ostatni spłonął w 1994 roku. Przechodzimy przez szczyt Upłaziańskiego Wierszyka (1203 m i zalesionymi stokami Adamicy schodzimy w kierunku polany Zahradziska. Przechodzimy drewnianym mostkiem nad Potokiem Miętusim, po czym skręcamy w lewo i po 100 metrach dochodzimy do szlaku biegnącego dnem Doliny Kościeliskiej. Jaskinie w Czerwonych Wierchach W stokach Czerwonych Wierchów znajdują się liczne jaskinie (nieudostępnione turystycznie), a wśród nich: Wielka Jaskinia Śnieżna osiąga długość ponad 23,7 km i głębokość 824 m i jest najdłuższą i najgłębszą jaskinią w Polsce. Jest jaskinią krasową o rozwinięciu pionowym. Powstała w wyniku wymywania przez wody topniejącego lodowca, ale i w czasach obecnych pełna jest wody, która tworzy w niej liczne jeziorka, wodospady i syfony. Posiada pięć wejść i początkowo sądzono, że prowadzą do różnych jaskiń, jednak prace odkrywcze dowiodły, że ich korytarze należą do jednego systemu jaskiniowego. W jaskini w dalszym ciągu są prowadzone prace badawcze. Jaskinia Śnieżna o długości ponad 12 km i głębokości 763 m jest trzecią tatrzańską jaskinią pod względem długości i drugą pod względem głębokości. Jaskinia została odkryta przez Danutę Sterlau i Stanisława Wójcika w 1959 roku. W jej wnętrzu znajduje się największa w Tatrach studnia o głębokości 230 m. W jaskini tej w dalszym ciągu trwają prace badawcze. Ciekawostką jest odkryta w 2005 roku kolejna jaskinia o nazwie Siwy Kocioł. Jest to jaskinia o rozwinięciu pionowym i charakterze zawaliskowym. Z powodu wielu niebezpiecznych odcinków i częstych przypadków skał odrywających się od jej ścian i powodujących kontuzje w czasie eksploracji przez grotołazów kilka znajdujących się w niej miejsc nosi bardzo obrazowe nazwy: Maszynka do mięsa, Próg Rzeźników czy Krwawa Salka. Jaskinia Miętusia o długości 10780 m i różnicy poziomów 305 m. Jaskinia posiada największą rozciągłość horyzontalną w Polsce (1150 m). Została odkryta przez Władysława Goryckiego w 1936 roku. Jaskinia Lodowa w Ciemniaku, jak wskazuje jej nazwa, jest jaskinią lodową – największą w Polsce. Przez cały rok utrzymują się w niej nacieki lodowe. Pierwsza pisemna wzmianka o tej jaskini pochodzi z 1883 roku. Jaskinia Studnia w Kazalnicy Miętusiej. Została odkryta w 1973 roku przez zespół kilku speleologów, a jej eksplorowanie z powodu różnych przeciwności losu (zagruzowane wejście, lód uniemożliwiający dostanie się do wnętrza jaskini) trwało do 1996 roku. Jaskinia jest systemem połączonych ze sobą pionowych studni. Jaskinia Mała w Mułowej ma 3863 m długości, choć do 2002 roku znane było jedynie jej pierwsze 25 metrów – stąd też wzięła się jej nazwa. Ciekawostką jest fakt, że w jej wnętrzu znajduje się największa w Tatrach komora jaskiniowa o długości 85 m, wysokości dochodzącej do 90 m i szerokości 20 – 30 m. W 2004 roku podczas przygotowań otworu wejściowego tej jaskini do kolejnej akcji eksploracyjnej zginęła w lawinie czwórka speleologów z Nowego Sącza: Anna Antkiewicz, Magdalena Jarosz, Piotr Trzeszcz oraz Daniel Rusnarczyk. Zbocza Czerwonych Wierchów schodzą do trzech dolin walnych: Doliny Chichej (po południowej, słowackiej stronie), Doliny Kościeliskiej (od strony północno– zachodniej) oraz Doliny Małej Łąki (od strony północno– wschodniej). Film Główny grzbiet Świdowca nie jest bardzo długi, liczy 25 km, ale w kierunku północnym i przede wszystkim południowym, odchodzą od niego bardzo długie grzbiety boczne, tak zwane Płaje Świdowieckie. Południowe Płaje dochodzą do długości 50 km i sięgają prawie do granicy rumuńskiej.

Lista 503 szczytów i przełęczy na Głównej Grani Tatr– autorzy Andrzej Marcisz i Artur Paszczak – stan na 14 stycznia 2017r. (Zdublowany – Koński Karbik) 1 Zdziarska Przełęcz 2 Długi Wierch 3 Mały Przysłop 4 Błotne Siodło 5 Stara Jaworzynka 6 Stare Siodło 7 Wyżni Hawrani Zwornik 8 Hawrań 9 Hawrani Nos 10 Strzystarska Przełęcz 11 Płaczliwa Kopka 12 Płaczliwa Przehyba 13 Płaczliwa Skała 14 Zadnie Płaczliwe Siodło 15 Zadnia Płaczliwa Kazalnica 16 Szeroka Przełęcz Bielska 17 Szalony Wierch 18 Szalony Przechód 19 Szalona Kazalnica 20 Przełęcz pod Kopą 21 Mała Bielska Kopka 22 Pośrednia Przełęcz pod Kopą 23 Koperszadzki Zwornik 24 Koperszadzka Czuba 25 Koperszadzki Przechód 26 Biała Kopa 27 Niżnia Biała Przełączka 28 Biały Grzebień 29 Pośrednia Biała Przełączka 30 Biała Czuba 31 Wyżnia Biała Przełączka 32 Biały Kopiniak 33 Biały Karbik 34 Jagnięcy Szczyt 35 Wyżni Jagnięcy Karb 36 Wyżni Jagnięcy Kopiniak 37 Niżni Jagnięcy Karb 38 Mały Jagnięcy Kopiniak 39 Wyżni Kołowy Przechód 40 Kołowy Przechód 41 Kołowa Przełęcz 42 Czerwona Szczerbina 43 Czerwona Turnia 44 Modra Ławka 45 Modra Turnia 46 Kołowa Szczerbina 47 Skrajna Kołowa Czubka 48 Skrajne Kołowe Wrótka 49 Pośrednia Kołowa Czubka 50 Pośrednie Kołowe Wrótka 51 Zadnia Kołowa Czubka 52 Zadnie Kołowe Wrótka 53 Kołowy Szczyt 54 Przełączka za Kołową Kopką 55 Kołowa Kopka 56 Czarny Przechód 57 Czarne Czuby 58 Czarna Przełęcz 59 Czarny Kopiniak 60 Czarny Karb 61 Czarny Grzebień 62 Wyżni Czarny Karb 63 Czarny Grzbiet 64 Czarny Szczyt 65 Papirusowa Przełączka 66 Wielka Papirusowa Turnia 67 Pośrednia Papirusowa Przełączka 68 Pośrednia Papirusowa Turnia 69 Mała Papirusowa Przełączka 70 Mała Papirusowa Turnia 71 Przełęcz Stolarczyka 72 Turnia Stolarczyka 73 Wrótka za Turnią Stolarczyka 74 Wyżni Barani Zwornik 75 Pośrednia Barania Ławka 76 Barani Kopiniak 77 Niżnia Barania Ławka 78 Niżni Barani Zwornik 79 Wyżnie Baranie Wrótka 80 Barani Kopiniaczek 81 Pośrednie Baranie Wrótka 82 Wschodnie Baranie Czuby 83 Niżnie Baranie Wrótka 84 Zachodnie Baranie Czuby 85 Śnieżna Przełęcz 86 Śnieżny Mniszek 87 Śnieżne Wrótka 88 Śnieżne Czuby 89 Wyżnia Śnieżna Przełęcz 90 Śnieżny Zwornik 91 Śnieżny Karb 92 Wyżni Śnieżny Karb 93 Śnieżny Szczyt 94 Wyżnia Lodowa Przełęcz 95 Lodowy Zwornik 96 Ramię Lodowego 97 Lodowy Koń 98 Koński Karbik 99 Koński Ząb 100 Koński Karbik 101 Lodowy Szczyt 102 Wyżnia Lodowa Szczerbina 103 Lodowe Czuby 104 Lodowa Szczerbina 105 Lodowa Kopa 106 Lodowy Karbik 107 Mała Lodowa Kopa 108 Lodowa Przełęcz 109 Harnaskie Czuby 110 Niżnia Harnaska Szczerbina 111 Harnaskie Zęby 112 Wyżnia Harnaska Szczerbina 113 Harnaska Turnia 114 Harnaska Ławka 115 Harnaski Kopiniak 116 Harnaskie Wrótka 117 Harnaski Zwornik 118 Harnaski Karbik 119 Mały Lodowy Szczyt 120 Wyżnia Zbójnicka Ławka 121 Zbójnicki Ząb 122 Niżnia Zbójnicka Ławka 123 Wielka Zbójnicka Turnia 124 Wyżnia Zbójnicka Szczerbina 125 Pośrednia Zbójnicka Turnia 126 Pośrednia Zbójnicka Szczerbina 127 Mała Zbójnicka Turnia 128 Zbójnickie Wrótka 129 Zbójnicki Kopiniak 130 Biała Ławka 131 Czarne Chłopki 132 Siodełko Hunsdorferów 133 Ząb Englischa 134 Siodełko Englischa 135 Ząb Jurzycy 136 Siodełko Jurzycy 137 Ostry Szczyt 138 Siodełko Chmielowskiego 139 Ostry Kopiniak 140 Przełęcz w Ostrym 141 Mały Ostry Szczyt 142 Ostre Wrótka 143 Wyżnie Ostre Czuby 144 Szczerbina w Ostrych Czubach 145 Niżnie Ostre Czuby 146 Jaworowa Przełęcz 147 Siwe Czuby 148 Siwe Wrótka 149 Wielki Jaworowy Szczyt 150 Jaworowa Szczerbina 151 Pośredni Jaworowy Szczyt 152 Rozdziele 153 Mały Jaworowy Szczyt 154 Zawracik Rówienkowy 155 Krzesany Róg 156 Rówienkowa Przełęcz 157 Rówienkowa Turnia 158 Rówienkowa Szczerbina 159 Rówienkowy Ząb 160 Graniasta Przełęcz 161 Graniasta Turnia 162 Złotnikowe Wrótka 163 Złotnikowa Czuba 164 Świstowa Przełęcz 165 Złotnikowa Kopa 166 Złotnikowa Ławka 167 Mały Świstowy Szczyt 168 Świstowy Zawracik 169 Pośredni Świstowy Szczyt 170 Świstowa Szczerbina 171 Świstowy Szczyt 172 Dzika Przełęcz 173 Czerwony Mnich 174 Dzika Ławka 175 Czarny Mnich 176 Pośrednia Dzika Przełęcz 177 Dzika Czuba 178 Wyżnia Dzika Przełęcz 179 Dzika Turnia 180 Wyżnia Rohatka 181 Turnia nad Rohatką 182 Rohatka 183 Mała Zmarzła Turniczka 184 Niżnia Zmarzła Szczerbina 185 Pośrednia Zmarzła Turniczka 186 Pośrednia Zmarzła Szczerbina 187 Wielka Zmarzła Turniczka 188 Wyżnia Zmarzła Szczerbina 189 Mała Wysoka 190 Polski Grzebień 191 Zmarzła Kopa 192 Niżnia Wielicka Ławka 193 Mały Wielicki Szczyt 194 Wyżnia Wielicka Ławka 195 Wielicki Szczyt 196 Wielicka Przełęcz 197 Litworowy Zwornik 198 Wyżnia Litworowa Przełęcz 199 Litworowy Szczyt 200 Litworowa Przełęcz 201 Wielicka Turniczka 202 Niżnia Łuczywniańska Szczerbina 203 Niżnia Wysoka Gerlachowska 204 Wyżnia Łuczywniańska Szczerbina 205 Gerlachowska Turniczka 206 Niżnia Gerlachowska Przełączka 207 Wyżnia Wysoka Gerlachowska 208 Pośrednia Gerlachowska Przełączka 209 Gerlachowska Kopa 210 Wyżnia Gerlachowska Przełączka 211 Lawinowy Szczyt 212 Niżnia Jurgowska Szczerbina 213 Jurgowskie Czuby 214 Wyżnia Jurgowska Szczerbina 215 Zadni Gerlach 216 Targana Turnia 217 Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz 218 Batyżowieckie Czuby 219 Zachodnia Batyżowiecka Przełęcz 220 Wielki Batyżowiecki Szczyt 221 Wyżnia Batyżowiecka Szczerbina 222 Mały Batyżowiecki Szczyt 223 Batyżowiecka Igła 224 Pośrednia Batyżowiecka Szczerbina 225 Batyżowiecka Kopa 226 Niżnia Batyżowiecka Szczerbina 227 Batyżowiecka Turniczka 228 Kacza Przełęcz 229 Kacze Czuby 230 Kacze Wrótka 231 Kaczy Szczyt 232 Jurgowska Przełęcz 233 Jurgowskie Wrótka 234 Zmarzły Szczyt 235 Rumiska Przełączka 236 Wschodni Żelazny Szczyt 237 Wschodnie Żelazne Wrota 238 Hruba Śnieżna Kopa 239 Wyżnia Śnieżna Ławka 240 Pośrednia Śnieżna Kopa 241 Niżnia Śnieżna Ławka 242 Mała Śnieżna Kopa 243 Zachodnie Żelazne Wrota 244 Zachodni Szczyt Żelaznych Wrót 245 Niżnia Żłobista Przełączka 246 Żłobista Kopka 247 Pośrednia Żłobista Przełączka 248 Żłobista Kopa 249 Niżnia Żłobista Ławka 250 Żłobista Turnia 251 Wyżnia Żłobista Ławka 252 Żłobisty Szczyt 253 Żłobiste Wrótka 254 Żłobiste Czuby 255 Wyżnia Żłobista Przełączka 256 Rumanowy Szczyt – wierzchołek SE 257 Rumanowy Szczyt – wierzchołek środkowy 258 Rumanowy Szczyt – wierzchołek NW 259 Gankowa Przełęcz 260 Ganek 261 Pośrednia Gankowa Przełączka 262 Pośredni Ganek 263 Mała Gankowa Przełączka 264 Mały Ganek 265 Bartkowa Przełączka 266 Bartkowa Turnia 267 Wschodnia Rumanowa Przełęcz 268 Wschodnia Rumanowa Czuba 269 Pośrednia Rumanowa Przełęcz 270 Zachodnia Rumanowa Czuba 271 Zachodnia Rumanowa Przełęcz 272 Wysoka wierzchołek SE 273 Przełączka w Wysokiej 274 Wysoka wierzchołek NW 275 Siodło nad Pazdurami 276 Wyżni Pazdur 277 Przełęcz pod Wysoką 278 Ciężki Szczyt 279 Waga 280 Kopa nad Wagą 281 Przednia Przełączka w Rysach 282 Rysy wierzchołek południowo-wschodni 283 Pośrednia Przełączka w Rysach 284 Rysy wierzchołek środkowy 285 Zadnia Przełączka w Rysach 286 Rysy wierzchołek graniczny, północno-zachodni 287 Przełączką nad Turniami 288 Wschodnia Turnia nad Żabią Przełęczą 289 Wschodnia Przełączką nad Żabią Przełęczą 290 Pośrednia Turnia nad Żabią Przełęczą – Innominata 291 Zachodnia Przełączką nad Żabią Przełęczą 292 Zachodnia Turnia nad Żabią Przełęczą 293 Żabia Przełęcz 294 Żabi Koń 295 Żabia Przełęcz Wyżnia 296 Żabia Turnia Mięguszowiecka 297 Żabia Przełęcz Mięguszowiecka 298 Wołowa Turnia 299 Wielka Wołowa Szczerbina 300 Rogata Turniczka 301 Wielka Rogata Szczerbina 302 Rogata Grań 303 Mała Rogata Szczerbina 304 Mały Wołowy Róg 305 Wołowy Przechód 306 Wschodni Wołowy Róg 307 Mała Wołowa Szczerbina 308 Zachodni Wołowy Róg 309 Wołowa Przehyba 310 Hińczowy Zwornik 311 Hińczowa Przehyba 312 Hińczowa Turniczka 313 Hińczowa Szczerbina 314 Hińczowa Turnia 315 Czarnostawiańska Przełęcz 316 Mięguszowiecki Szczyt Czarny 317 Siodełko nad Chłopkiem 318 Chłopek 319 Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem 320 Mięguszowiecki Szczyt Pośredni – wierzchołek SE 321 Pośrednie Mięguszowiecki Wrótka 322 Mięguszowiecki Szczyt Pośredni – wierzch. środkowo-wschodni 323 Wrótka z Mostem 324 Mięguszowiecki Szczyt Pośredni – wierzchołek środkowy 325 Wyżnie Mięguszowieckie Wrótka 326 Wyżni Ząb w Mięguszowieckim Szczycie Pośrednim 327 Mięguszowiecka Przełączka 328 Mięguszowiecki Szczyt Pośredni – wierzchołek NW 329 Platforma nad Igłami 330 Szczerbina nad Igłami 331 Cienka Igła 332 Szczerbina między Igłami 333 Igła Milówki 334 Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia 335 Mięguszowiecka Baszta 336 Mieguszowiecka Szczerbina Niżnia 337 Mięguszowiecki Szczyt wierzchołek NE 338 Mięguszowiecka Szczerbina 339 Mięguszowiecki Szczyt Wielki 340 Wyżni Mięguszowiecki Przechód 341 Wyżnia Mięguszowiecka Turniczka 342 Mięguszowiecki Przechód 343 Mięguszowiecka Turniczka 344 Hińczowa Przełęcz 345 Cubryński Ząb 346 Cubryński Zwornik 347 Cubryna 348 Cubryński Słup 349 Ramię Cubryny 350 Przełączka pod Zadnim Mnichem 351 Zadni Mnich 352 Ciemnosmreczyńska Przełączka 353 Ciemnosmreczyńska Turnia 354 Przełęcz nad Wrotami 355 Turnia nad Wrotami/Turniczka Chałubińskiego 356 Szczerbina nad Wrotami 357 Kopa nad Wrotami 358 Wrota Chałubińskiego 359 Głaźna Czuba 360 Głaźne Wrótka 361 Dziurawa Czuba 362 Niżnie Szpiglasowe Wrótka 363 Szpiglasowa Turniczka 364 Szpiglasowa Szczerbina 365 Szpiglasowy Ząb 366 Pośrednie Szpiglasowe Wrótka 367 Szpiglasowa Czuba 368 Wyżnie Szpiglasowe Wrótka 369 Szpiglasowy Wierch 370 Wyżnia Liptowska Ławka 371 Wyżni Kostur 372 Niżnia Liptowska Ławka 373 Niżni Kostur 374 Czarna Ławka 375 Czarna Kotelnica 376 Niżnia Czarna Ławka 377 Mała Kotelnica 378 Niżnia Kotelnicwa Ławka 379 Pośrednia Kotelnica 380 Pośrednia Kotelnicowa Ławka 381 Wielka Kotelnica 382 Wyżnia Kotelnicowa Ławka 383 Gładka Kotelnica 384 Gładka Ławka 385 Gładki Wierch 386 Gładka Przełęcz 387 Walentkowy Wierch 388 Niżnia Walentkowa Baszta 389 Wyżnia Walentkowa Szczerbina 390 Wielka Walentkowa Czuba 391 Wyżnie Walentkowe Wrótka 392 Pośrednia Walentkowa Czuba 393 Niżnie Walentkowe Wrótka 394 Mała Walentkowa Czuba 395 Walentkowa Przełęcz 396 Świnica: południowo-wschodni, główny wierzchołek 397 Świnicka Szczerbina Niżnia 398 Świnica północno-zachodni wierzchołek (taternicki) 399 Świnicka Przełęcz 400 Pośrednia Turnia 401 Skrajna Przełęcz 402 Skrajna Turnia 403 Liliowe 404 Liliowa Kopka 405 Wyżnie Liliowe 406 Beskid 407 Sucha Przełęcz 408 Kasprowy Wierch 409 Goryczkowa Przełęcz nad Zakosy 410 Pośredni Goryczkowy 411 Goryczkowa Przełęcz Świńska 412 Goryczkowa Czuba 413 Wyżni Kondracki Karb 414 Wysoka Sucha Czuba 415 Pośredni Kondracki Karb 416 Pośrednia Sucha Czuba 417 Niżni Kondracki Karb 418 Mała Sucha Czuba 419 Sucha Przełęcz Kondracka 420 Suchy Wierch Kondracki 421 Przełęcz pod Kopą Kondracką 422 Kopa Kondracka 423 Małołącka Przełęcz 424 Małołączniak 425 Litworowa Przełęcz 426 Krzesanica 427 Mułowa Przełęcz 428 Ciemniak 429 Mała Przełączka 430 Głaziasta Turnia 431 Tomanowa Przełęcz 432 Suchy Wierch Tomanowy 433 Tomanowy Wierch Polski 434 Tomanowa Kopa 435 Smreczyńska Przełęcz 436 Smreczyński Wierch (NE) 437 Smreczyński Wierch (SW) 438 Hlińska Przełęcz 439 Kamienista 440 Pyszniańska Przełęcz 441 Błyszcz 442 Bystry Karb 443 Liliowe Turnie 444 Liliowy Karb 445 Siwy Zwornik 446 Gaborowa Przełęcz 447 Starorobociański Wierch 448 Starorobociańska Przełęcz 449 Kończysty Wierch 450 Jarząbcza Przełęcz 451 Jarząbczy Wierch 452 Niska Przełęcz 453 Łopata 454 Dziurawa Przełęcz 455 Wołowiec 456 Jamnicka Przełęcz 457 Rohacka Szczerbina 458 Rohacz Ostry W 459 Rohacz Ostry E 460 Rohacka Przełęcz 461 Rohacz Płaczliwy 462 Smutna Przełęcz 463 Smutna Turniczka 464 Wielka Kopa 465 Drobna Kopa 466 Szeroka Kopa 467 Hruba Przehyba 468 Hruba Kopa 469 Przełęcz nad Zawratami 470 Igła w banówce 471 Banówka 472 Banikowska Przełęcz 473 Pachoł 474 Spalona Przełęcz 475 Spalona 476 Gankowa kopa 477 Przełęcz pod Dzwonem 478 Dzwon 479 Salatyńska Kopa 480 Zadnia Salatyńska Przełęcz 481 Mały Salatyn 482 Wyżnia Salatyńska Przełęcz 483 Wielki Salatyn 484 Salatyńska Przełęcz 485 Brestowa 486 Mała Brestowa 487 Zuberski Wierch 488 Palenica Jałowiecka 489 Siwy Wierch 490 Rzędowe Skały 491 Siwy Przechód 492 Siwa Kopa 493 Biała Przełęcz 494 Biała Skała 495 Biały Przechód 496 Białe Wrótka 497 Mała Biała Skała (Janosikowa Skała) 498 Południca 499 Jaworzyńska Przechyba 500 Huciańska Przełęcz Wyżnia 501 Huciański Beskid 502 Huciańska Przełęcz Pośrednia 503 Huciańska Grapa 504 Huciańska Przełęcz

^{szczyt w Tatrach Wysokich (Słowacja) Kosista: grzbiet górski w Tatrach Wysokich: szatan: szczyt w Tatrach Wysokich, 2416m: Miedziane: szczyt w Tatrach Wysokich (2233m) Krywań: słowacki szczyt w Tatrach Wysokich: żółta Turnia, szczyt w Tatrach Wysokich: Durny Szczyt: szczyt w Tatrach Wysokich, 2623 mnpm: Siklawa: na Potoku Roztoka w} ^{Mówi się, że Tatry Wysokie to najmniejsze góry na świecie. Mimo to znajdziesz najwyższe szczyty całego łuku Karpat. Do wielu tutejszych szczytów prowadzi szlak turystyczny, często zabezpieczony łańcuchami. Na najwyższy szczyt – Gerlachovský štít można dostać się z przewodnikiem, a na drugi najwyższy – Lomnický štít ponownie kolejką linową. Rzućmy okiem na najsłynniejsze, najwyższe i najpiękniejsze góry w Tatrach Wysokich 1. Tarcza Gerlacha Najwyższa góra w Karpatach i na Słowacji | Wysokość: 2 654 m / 8 707 ft Gerlachovský štít (2654 m npm) to nie tylko najwyższa góra Słowacji, ale także cały długi łuk Karpat. Patrząc… Kontynuuj czytanie 2. Lomnický štít Druga najwyższa góra na Słowacji | Wysokość: 2 634 m / 8 642 ft Łomnicki Szczyt (2634 m npm) to druga co do wysokości góra w Tatrach Wysokich i na Słowacji, ale robi… Kontynuuj czytanie 3. Szczyty Najwyższy szczyt w Polsce Wysokość: 2 503 m / 8 212 ft Posiada szczyt, widok na drugi szczyt z kamyka Kontynuuj czytanie 4. Kriváň Narodowa góra Słowaków | Wysokość: 2 494 m / 8 182 ft Krywań (2494 m npm) to pierwszy szczyt Tatr Wysokich od zachodu. Nie tylko ze względu na swój imponujący… Kontynuuj czytanie 5. Slavkovský štít Szczyt nad Smokowcem | Wysokość: 2 452 m / 8 045 ft Slavkovský štít (2452 m npm) jest dostępny po niebieskim szlaku turystycznym bezpośrednio ze Starego Smokowca… Kontynuuj czytanie 6. Wschodni High Wspaniały widok na polski grzbiet | Wysokość: 2 429 m / 7 969 ft Východná Vysoká (2429 m npm) to jedna z najpiękniejszych gór widokowych. Podejście prowadzi z przełęczy… Kontynuuj czytanie 7. Koprovský štít Tarcza pośrodku gór | Wysokość: 2 363 m / 7 753 ft Koprovský štít 2363m znajduje się w samym sercu Tatr Wysokich. Widoki są na okoliczne szczyty i doliny i… Kontynuuj czytanie 8. Tarcza jagnięca Najbardziej wysunięty na wschód szczyt Tatr Wysokich Wysokość: 2 229 m / 7 313 ft Jahňací štít (2229 m nie jest jednym z najwyższych szczytów w Tatrach Wysokich, ale jednym z… Kontynuuj czytanie 9. Front Solisko Góra dostępna z dziećmi Wysokość: 2 117 m / 6 946 ft Dzięki temu, że można skorzystać z kolejki linowej ze Szczyrbskiego Jeziora na Chatę pod Soliskom (1840 m Kontynuuj czytanie} Giewont z Czerwonych Wierchów. 6. Dolina Strążyska i Sarnia Skała – czarujące spojrzenie na Giewont. Dolina Strążyska jest jedną z najliczniej odwiedzanych dolin tatrzańskich. Znajduje się w Tatrach Zachodnich, na rogatkach miasta Zakopane, położona pomiędzy Doliną ku Dziurze a Doliną za Bramką.

Tatry Wysokie są jednym z dwóch pasm górskich Tatr Polskich. Krajobraz Tatr Wysokich różni się znacząco od krajobrazu Tatr Zachodnich. W Tatrach Wysokich dominują przepaściste, sięgające ku niebu skaliste turnie i ponure, sprawiające złowrogie wrażenie ściany. To tutaj znajduje się również większość tatrzańskich stawów w Polsce. Tatry Wysokie a Tatry Zachodnie Turysta wędrujący uprzednio wyłącznie po Tatrach Zachodnich, wkraczając między postrzępione granie Tatr Wysokich może się czuć, jakby przeszedł do zupełnie innego świata. I nie bez powodu, bo charakter obydwu pasm górskich różni się od siebie zasadniczo. Tatry Zachodnie to kraina zielonych na wiosnę i brązowych jesienią łagodnych wzniesień. Kraina rozległych jaskiń, ciasnych wąwozów i obfitujących w widoki hal. Tatry Wysokie są z kolei krainą, w której dominuje szarość nagich skał i biel śniegu zalegającego nawet do późnego lata w wyższych, ocienionych żlebach. Tatrom Wysokim nie brakuje piękna, jest ono jednak znacznie bardziej surowe, groźne i majestatyczne. Granitowe grzbiety i szczyty opadają stromo ku rozległym kotłom i dolinom – pozostałościami królujących tu niegdyś lodowców. Wypływają z nich kaskadami krystalicznie czyste potoki górskie. W Tatrach Wysokich 35 szczytów wznosi się na wysokość co najmniej 2400 metrów, aż 7 ma wysokość co najmniej 2655 metrów, a najwyższy z nich ma 2660 metrów – Gerlach. Wędrowanie po Tatrach Zachodnich to mniej lub bardziej wymagający kondycyjnie spacer. Czasem trwający pół godziny, czasem kilkanaście. Wciąż jednak… spacer. W Tatrach Wysokich większość szlaków szczytowych wymaga pewnej sprawności technicznej: nie brak tu łańcuchów, klamer i konieczności wspinaczki. Nierzadko na eksponowanym (przepaścistym terenie). Nie bez powodu śmigłowiec TOPR większość kursów odbywa ku Tatrom Wysokim. Szlaki te są nie tylko trudne, ale również długie. Dla przykładu: chęć przejścia Orlej Perci z Kuźnic i w Kuźnicach kończąc, będzie wymagał od Ciebie prawdopodobnie rozpoczęcia trasy przed świtem. Wychodząc w Tatry Wysokie bierz zawsze ze sobą dwie rzeczy: rozwagę i pokorę. Szczyt Korony Gór Polski Rysy Rysy Najwyższym szczytem polskiej części Tatr Wysokich są Rysy. Rysy nie tylko przynależą do grona szczytów Korony Gór Polski, ale dzięki wysokości 2499 m są również najwyższym z nich! Technicznie rzecz biorąc Rysy nie są jednak najwyższym szczytem w Polsce. Poprawniej byłoby napisać, że jest to najwyżej położony punkt w Polsce. O co chodzi? Otóż Rysy to szczyt o trzech wierzchołkach. Polskie “Rysy” to wierzchołek północno-zachodni. I nie, nie jest najwyższym z nich. Ten tytuł należy się środkowemu wierzchołkowi o wysokości 2501 m który znajduje się w całości po stronie słowackiej. Ale czy to powinno mieć dla nas jakieś znaczenie? Nie, bo w niczym nie ujmuje to atrakcyjności polskiemu szlakowi na Rysy. Nie bez powodu przez wielu jest on uznawany za najpiękniejszy ze szczytów Korony Gór Polski. Szlak na Rysy opisuję szczegółowo we wpisie: Rysy. Możesz się po nim spodziewać: licznych zdjęć z trasy i ze szczytu podpisanych panoram opisu szlaku wskazówek praktycznych ciekawostek turystycznych Inne ciekawe szlaki Hala Gąsienicowa i Czarny Staw Gąsienicowy Czarny Staw Gąsienicowy Szlak na Halę Gąsienicową przez Dolinę Jaworzynki lub Boczań to dobry wybór na swój pierwszy raz w Tatrach Wysokich. Już samo dojście na Przełęcz między Kopami nie jest pozbawione swoich uroków. Prawdziwe piękno tego szlaku objawia się niespodziewanie dopiero za Przełęczą. Turyście wychodzącemu na Rówień Królowej ukazuje się nagle przepiękna panorama Doliny Gąsienicowej z wznoszącymi się nad nią szczytami Świnicy, Orlej Perci, masywnej Żółtej Turni i charakterystycznej piramidki Kościelca. Ten widok zaliczam do najpiękniejszych w całych Tatrach. Hala Gąsienicowa Na Hali Gąsienicowej znajduje się schronisko, na którym wielu turystów kończy swoją wycieczkę. Ja zalecam przedłużyć ją jednak co najmniej o spacer nad Czarny Staw Gąsienicowy. Otoczony półkolem górującymi nad nim zboczami Żółtej Turni, Granatów, Koziego Wierchu i Kościelca staw stanowi prawdziwie niezapomniany, górski krajobraz. Kościelec Kościelec z Przełęczy Karb Dominujący nad Doliną Gąsienicową charakterystyczny masyw Kościelca sprawia niezwykle groźne i nieprzystępne wrażenie. W rzeczywistości szlak na niego jest względnie łatwy, chociaż w kilku miejscach wymaga pewnej sprawności fizycznej przy wspinaczce. Pozbawiony jest jednak przepaści (co nie oznacza, że można być tu nieostrożnym). Co sprawia, że szczyt ten przyciąga tłumnie turystów? Niepowtarzalna panorama. Ten groźny i majestatyczny szczyt jest otoczony półkolem sprawiających jeszcze bardziej nieprzystępne wrażenie innych skalistych turni: od masywu Żółtej Turni, przez postrzępione granie Granatów i Kozi Wierch, aż po olbrzymią Świnicę. Kościelec rozdziela na dwie połowy Dolinę Gąsienicową: z jednej strony znajduje się kilkaset metrów w dole błyszcząca tafla Czarnego Stawu Gąsienicowego, z drugiej mieni się kilka mniejszych stawków Gąsienicowych. Sam szczyt przypomina swym kształtem piramidkę. Nazwa “Kościelec” wzięła się od podobieństwa do dachów kościołów budowanych w stylu góralskim. Na zachód widok obejmuje większą część Tatr Zachodnich: na czele z Kasprowym Wierchem, Giewontem i Czerwonymi Wierchami. Na południu widać dobrze całe Podhale. Na horyzoncie majaczą Beskidy z dominującą Babią Górą. Dolina Zielona Gąsienicowa. W tle Kasprowy Wierch i Giewont Na koniec warto wspomnieć, że trasa na Kościelec i z powrotem do Kuźnic jest względnie krótka: wprawnemu piechurowi zajmie nie więcej niż 8h wraz z krótkimi odpoczynkami. Świnica Świnica w promieniach świtu Świnica to najwyższy szczyt w tej części Tatr Wysokich. Warto go odwiedzić z kilku powodów. Pierwszym jest wyjątkowo bogata panorama, którą szczyt zawdzięcza swej lokalizacji mniej więcej w połowie długości Tatr. Przy dobrej pogodzie można stąd podziwiać wierzchołki większości tatrzańskich szczytów. Drugim jest bliskość Kolejki na Kasprowy Wierch oraz schroniska PTTK na Hali Gąsienicowej. Dzięki temu można sobie znacząco skrócić wycieczkę na Świnicę. Wreszcie po trzecie, Świnica jest szlakiem wymagającym pewnych zdolności technicznych. Dla miłośników wspinaczki, łańcuchów i klamer szlak ten będzie dobry na rozgrzewkę. Przełęcz Zawrat Widok na Tatry Wysokie z Przełęczy Zawrat Przełęcz Zawrat jest dla jednych ledwie początkiem trasy na Orlą Perć. Dla drugich jest celem wyprawy obejmującej dwie piękne doliny tatrzańskie: Dolinę Pięciu Stawów Polskich i Dolinę Gąsienicową. Zdobywcy przełęczy podziwiają widok na obydwie wspomniane doliny oraz na górującą nad przełęczą Świnicę z jednej strony i grań Orlej Perci z drugiej. Co więcej, niemal równie ciekawe widoki towarzyszyć nam będą przez długie godziny wchodzenia na Przełęcz i schodzenia z niej. Szlak na Zawrat od Doliny Gąsienicowej wiąże się z koniecznością wspinaczki, dlatego zalecam wejście od tej strony. Zejście do Doliny Pięciu Stawów jest z kolei spacerem. Długim, ale wciąż spacerem. Orla Perć Orla Perć od strony Zawratu Jeden z najsłynniejszych szlaków w polskich Tatrach i najtrudniejszy z nich. Wędrówka nim wymaga wielkiej sprawności fizycznej i obycia technicznego oraz sporej odporności na ekspozycje. Przez większość trasy albo będziemy się wspinać, albo balansować nad przepaścią. Nierzadko i to i to. Niemal do poziomu legend urosły miejsca takie jak: krok nad przepaścią, metalowa drabinka nad Kozią Przełęczą i wędrówka bardzo wąską i bardzo przepaścistą granią Granatów. Starczy powiedzieć, że na Orlej Perci ma miejsce najwięcej wypadków (również śmiertelnych) w całych Tatrach. W sezonie niemal nie ma tygodnia bez śmigłowca TOPR kursującego na pomoc turystom w okolice tego szlaku. Granaty widziane z Kościelca Jednak to właśnie trudności i niebezpieczeństwa Orlej Perci przyciągają licznych turystów, którzy pragną sprawdzić swe siły. Do niewątpliwych plusów należy zaliczyć również przepiękne widoki towarzyszące nam przez praktycznie całą trasę. Przejście Orlej Perci z Kuźnic lub Palenicy Białczańskiej to trasa na kilkanaście godzin. Z tego powodu część osób rozbija ją na kilka etapów, część rozpoczyna ze schroniska PTTK na Hali Gąsienicowej lub w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, a pozostali… rozpoczynają trasę grubo przed świtem. Przełęcz Krzyżne Orla Perć widziana znad Siklawy Przełęcz Krzyżne jest obok Przełęczy Zawrat jednym z punktów końcowych Orlej Perci. Podobnie do Zawratu, trasa przez Krzyżne obfituje w wyjątkowo pyszne widoki oraz daje możliwość zwiedzenia Doliny Gąsienicowej i Doliny Pięciu Stawów Polskich. Nazwa “Krzyżne” wzięła się stąd, że przełęcz ta znajduje się na “skrzyżowaniu” trzech monumentalnych gór: Wołoszyna, Buczynowej Turni i Koszystej. Rusinowa Polana, Wiktorówki i Gęsia Szyja Rusinowa Polana latem Dla odmiany spokojniejsza trasa, na którą z powodzeniem mogą wybierać się osoby starsze oraz dzieci. Rusinowa Polana to piękna i rozległa górska polana wznosząca się na zboczu Gęsiej Szyi. Polana oferuje ciekawy widok na słowackie szczyty Tatr Wysokich. W sezonie odbywa się tu ponadto kulturalny wypas owiec, a w jednej z chat można nabyć świeżo wędzone oscypki. Nieopodal Rusinowej Polany znajduje się ukryte w gąszczu leśnym sanktuarium na Wiktorówkach. To mały, ale wyjątkowo piękny zabytkowy kościółek o nader ciekawym wnętrzu. Osoby mniej pasjonujące się góralską architekturą sakralną może zainteresować mur pamięci. Znajduje się na nim kilkadziesiąt tabliczek poświęconych ofiarom wypadków śmiertelnych w Tatrach i w innych górach świata. A większość z nich dotyczy ratowników górskich, przewodników, himalaistów… Jeżeli coś może nauczyć pokory wobec gór, to jest to właśnie chwila kontemplacji nad losem tych wszystkich doświadczonych i słynnych zdobywców. Sanktuarium Maryjne na Wiktorówkach Punktem kuluminacyjnym wielu wycieczek w te okolice jest wspinaczka po ponad 1000 stopni na szczyt Gęsiej Szyi. Wycieczka mozolna i dająca się we znaki. Rekompensatą jest całkiem ładny widok na otoczenie Doliny Białki oraz masywne zbocza Wołoszyna i Koszystej. Wołoszyn widziany z Gęsiej Szyi Dolina Roztoki i Dolina Pięciu Stawów Polskich Dolina Roztoki to najszybszy szlak dojściowy do prawdziwej perły wśród tatrzańskich dolin: Doliny Pięciu Stawów Polskich, zwanej potocznie “Piątką”. Pomijając kwestię sporną jaką jest faktyczna ilość stawów w dolinie, nie można jej odmówić wyjątkowego uroku. Jest to najwyżej położona dolina w polskich Tatrach (nie licząc niewielkich dolinek pod Orlą Percią). Dolina jest rozległym płaskowyżem znajdującym się w kotlinie zamkniętej Orlą Percią z jednej strony a Szpiglasowym Wierchem a zboczami Miedzianego i Opalonego Wierchu z drugiej strony. Dolina Pięciu Stawów Polskich zimą Dolina ma kształt półksiężyca, na całej długości którego są rozrzucone wspomniane stawy. Na jednym z jego końców znajduje się wzniesione nad brzegiem Przedniego Stawu Polskiego Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Bramą do doliny jest olbrzymi próg skalny opadający do leżącej kilkaset metrów w dole Doliny Roztoki. Wody zasilane głównie przez Wielki Staw Polski opadają z tego progu, tworząc największy wodospad w polskich Tatrach – Wielką Siklawę. Tworzą go dwie lub trzy strugi wodne (w zależności od stanu wód) spadające z wysokości około 70 metrów ze skalnej ściany. Siklawa Nad Doliną Roztoki górują kilkusetmetrowe ściany Granatów i Wołoszyna, wzdłuż których wiedzie szlak rozpoczynający się nieopodal Wodogrzmotów Mickiewicza na drodze do Morskiego Oka. Wodogrzmoty Mickiewicza to trzy kaskady, który tworzy potok Roztoka. Więcej na ich temat piszę w opisie szlaku na Rysy. Warto przy tej okazji wspomnieć o Schronisku PTTK w Dolinie Roztoki. Znajduje się ono nieco niżej w dolinie tej samej nazwy – po drugiej stronie szlaku do Morskiego Oka. Główną zaletą tego schroniska jest jego stosunkowo mała popularność wśród turystów. Niektórzy decydują się nocować w nim przed wyprawami w dalsze części Tatr. Schronisko PTTK w Dolinie Roztoki Szlak przez Świstówkę Roztocką Szlak przez Świstówkę Roztocką (ścieżka na zboczu z lewej strony) Jeden z dwóch szlaków umożliwiających przejście z Morskiego Oka do Doliny Pięciu Stawów. Wiedzie przez dolinkę Świstówkę Roztocką, której nazwa wzięła się od żyjących tu świstaków. Szlak jest piękny widokowo, jednak jest zamykany zimą dla ochrony przyrody. Przy ładnej pogodzie można z niego podziwiać z jednej strony Dolinę Pięciu Stawów wraz z otoczeniem: na czele z Orlą Percią i Wołoszynami, z drugiej strony Dolinę Rybiego Potoku i sporą część Tatr Wysokich. Szpiglasowy Wierch Szpiglasowy Wierch Drugi ze szlaków prowadzących z Morskiego Oka do “Piątki”. Wejście od strony Morskiego Oka jest na tyle łatwe, że zostało pogardliwie ochrzczone mianem “ceprostrady”. Nazwa ta oznacza autostradę dla ceprów – początkujących turystów. I faktycznie szlak ten jest łatwy, gdyż przez większą część wiedzie po szerokich, kamiennych stopniach. Dopiero tuż przed Przełęczą Szpiglasową trzeba się wspiąć po kilku łańcuchach. Do samego szczytu należy jeszcze odbić za żółtymi znakami – a później wrócić tą samą trasą na Przełęcz Szpiglasową. Mięguszowieckie Szczyty (z lewej), Szpiglasowy Wierch (na drugim planie) Wariant od strony Doliny Pięciu Stawów jest znacznie trudniejszy – zwłaszcza zimą. Elementy wspinaczki, przepaście i zalegający tu miejscami nawet późnym latem śnieg były przyczynami kilku śmiertelnych wypadków. Nie chciałbym jednak kończyć opisu tego szlaku tak ponurym akcentem. Widoki towarzyszące turystom na tym szlaku przez praktycznie całość trasy są prawdziwie niepowtarzalne. Szlak na Szpiglasowy Wierch polecam z całego serca – przy czym mniej doświadczonym turystom bez sprzętu (raki, czekan) zdecydowanie latem. Wrota Chałubińskiego Wrota Chałubińskiego Mało popularny szlak schowany w cieniu trasy na Szpiglasowy Wierch z Morskiego Oka. Mniej więcej w jego połowie czerwone znaki odłączają się od żółtych i prowadzą turystów dnem urokliwej Dolinki za Mnichem. Następnie ten raczej krótki szlak wyprowadza turystów zakosami na wąską przełęcz nazwaną Wrotami Chałubińskiego. Kiedyś wiódł tędy szlak prowadzący do słowackiej Doliny Ciemnosmreczyńskiej. Aktualnie jest on zamknięty, dlatego wybierając się na Wrota Chałubińskiego będziemy musieli wrócić tą samą drogą. Morskie Oko i Czarny Staw pod Rysami Schronisko PTTK nad Morskim Okiem (Bardzo) długa, (bardzo) popularna i (bardzo, bardzo, bardzo) zatłoczona trasa prowadząca nad najsłynniejszy staw w Polsce i drugi – nieco mniej słynny. Trasę tę przedstawiłem szczegółowo we wpisie o szlaku na Rysy. Czarny Staw pod Rysami zimą Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem Przyznajcie: ta nazwa brzmi wyjątkowo komicznie. Co więcej, mało kto w ogóle słyszał o tym miejscu. A jednak, szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem jest jednym z najtrudniejszych i najciekawszych w polskich Tatrach! Szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem Szlak ten zaczyna się u brzegu Czarnego Stawu pod Rysami. Szlak na Przełęcz pod Chłopkiem jest bardziej wymagający technicznie od szlaku na Rysy, nieco krótszy i oferujący porównywalne widoki. (To ostatnie nie dotyczy słynnej panoramy z samego szczytu Rysów). Jest tutaj kilka trudnych miejsc wspinaczkowych, są przepaście, kozice, kilkusetmetrowe turnie Szczytów Mięguszowieckich i zalegający u ich podnóża tzw. płat wiecznego śniegu. I co najważniejsze – szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem jest znacznie mniej popularny od szlaku na Rysy. Jak do tej pory na żadnej ze swoich wypraw tym szlakiem nie minąłem na nim więcej niż kilkudziesięciu turystów. Widok na ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej Lubisz wymagające, całodniowe szlaki oferujące piękne widoki? Lubisz się wspinać i nie lękasz się przepaści? Jednocześnie nie przepadasz za tłumami? Z całego serca polecam szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem. Widoki z Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem Miejscowości Zakopane Zakopane nie bez powodu bywa nazywane zimową stolicą Polski. Jest to największe, najbardziej popularne miasto w regionie. Widać to zwłaszcza na Krupówkach – najsłynniejszej zakopiańskiej ulicy. W czasie sezonu kłębi się na niej tysiące turystów. Jest to główny powód, dla którego lepiej Zakopanego unikać. Mimo to zamieściłem je w tym zestawieniu. Czemu? Bo Zakopane ma swoje liczne, niezaprzeczalne zalety. Po pierwsze, niezwykle dogodna lokalizacja pośrodku podnóża polskich Tatr. Dzięki temu łatwo i szybko dostaniesz się stąd zarówno w Tatry Wysokie, jak i w Tatry Zachodnie. Do punktu początkowego każdego szlaku dostaniesz się stąd maksymalnie w pół godziny jazdy samochodem. Zakopane jest również miastem pełnym zabytkowych wilii i góralskich kościołów. Turysta może tu odwiedzić liczne muzea, parki i słynny Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzysku. A na tym nie koniec atrakcji turystycznych Zakopanego. Włączenie kilku z nich do planu swojej wyprawy w Tatry Wysokie nie będzie złym pomysłem. Zakopane przoduje również pod względem liczby sklepów, punktów gastronomicznych i innych obiektów turystycznych. Jedno jest pewne: w Zakopanem nie będziesz miał problemów z zaopatrzeniem się na czekające Cię wyprawy. Bukowina Tatrzańska Bukowina Tatrzańska jest położona dalej na wschód niż Zakopane. Z tego powodu jest dogodniejszą bazą wypadową dla turystów wybierających się na Rysy i w okolice Morskiego Oka i Doliny Pięciu Stawów Polskich. Bukowina Tatrzańska słynie z niezwykle pięknego widoku roztaczającego się na Tatry Wysokie. Miejscowość wznosi się na wierzchołkach kilku wzniesień i u ich podnóży. Nie ma tutaj wielu zabytków, za to atrakcji turystycznych innego rodzaju jest w bród: dwa aquaparki z kompleksami basenów termalnych kilkadziesiąt wyciągów narciarskich liczne trasy rowerowe Na terenie Bukowiny Tatrzańskiej znajdują się liczne karczmy, pizzerie i inne lokale gastronomiczne oraz sklepy. Jeśli połączenie wyciskania siódmych potów na górskich szlakach i relaks w saunie to dla Ciebie połączenie idealne, to Bukowina Tatrzańska powinna być dla Ciebie naturalnym wyborem. Klimat Tatr Wysokich Klimat tatrzański, zwany również alpejskim, jest typowym klimatem wysokogórskim. Klimat ten cechuje wyjątkowa surowość, zmienność i gwałtowne załamania pogody. Klimat w Tatrach staje się tym bardziej ostry, im na wyższą wysokość się wespniemy. Nieodzownym elementem wyposażenia podczas ataku na wysokotatrzańskie szczyty jest ciepła odzież – nawet w środku lata. Tatry Wysokie A lato jest w Tatrach wyjątkowo krótkie i kapryśne. Lato rozpoczyna się w połowie czerwca, a kończy wraz z końcem sierpnia. Pamiętaj, że w Tatrach nawet latem może zaskoczyć Cię burza z gradem czy śnieżyca! Wiosna i jesień są krótkie i raczej chłodne. Licz się z tym, że w wyższych partiach gór na wiosną i jesień będzie zalegał śnieg. Na wycieczki nada się raczej jesień, która jest z reguły bardziej pogodna od wiosny. Prawdziwie surową porą roku w Tatrach jest jednak zima. Zima rozpoczyna się tutaj już w listopadzie, a kończy dopiero w maju. Jak już wspomniałem, śnieg w wyższych partiach Tatr może jednak spaść znacznie wcześniej – i stopnieć znacznie później. Dotyczy to zwłaszcza ocienionych żlebów i kotłów znajdujących się na północnych zboczach szczytów tatrzańskich. W takich miejscach śnieg nierzadko nie topnieje wcale przez cały rok. Idealnym przykładem jest tzw. płat wiecznego śniegu zalegający pod Mięguszowieckimi Szczytami przy szlaku na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem. Morskie Oko zimą Liczysz na ładne widoki? Pewnie, że liczysz, kto nie liczy. W takiej sytuacji rozważ udanie się w Tatry jesienią. Jesień jest najbardziej pogodną porą roku w Tatrach – zwłaszcza chłodny już październik. Warto przy tej okazji wspomnieć o inwersji temperatur. Jest to ciekawe zjawisko pogodowe, które polega na tym, że zimą temperatura w dolinach może być nawet o kilkanaście stopni niższa niż na szczytach. Innym ciekawym zjawiskiem są tzw. morza mgieł, które tworzą się w dolinach. Czasem wielogodzinna wędrówka we mgle na szczyt może się więc nam bardzo opłacić. Na koniec pamiętaj o silnych tatrzańskich wiatrach. Na wielu szczytach wiatr wieje praktycznie non stop. Znacznie obniża to odczuwalną temperaturę i może doprowadzić do szybkiego wyziębienia spoconego ciała. Zalecam ubranie się w odzież chroniącą przed wiatrem. Widok na Rysy z Ceprostrady Najsłynniejszym tatrzańskim wiatrem jest tzw. halny. Halny to niszczycielski żywioł dewastujący ogromne połacie lasu, niszczący szlaki i bardzo groźny dla turystów. Halny powstaje, gdy wielkie masy powietrza przewalają się przez główną grań Tatr. Duża różnica wysokości sprawia, że wiatr najpierw ochładza się wraz z wspinaniem się do góry, by następnie równie gwałtownie ogrzać się przy spadaniu w dół. Stawy Tatrzańskie jeziora są nazywane powszechnie stawami. Większość stawów w polskich Tatrach znajduje się w Tatrach Wysokich. Stawy występują najczęściej w grupach, po kilka razem. Jak pisał Dyakowski Bohdan: Niewypowiedzianie piękne są te stawy, położone u stóp szarych, ponurych skał, a posiadające przedziwnie czystą wodę, która się mieni prześliczną zielenią szmaragdów lub cudownym błękitem szafirów. Morskie Oko Wysokość: 1393 m Wielkość: 34,54 ha Głębokość: 50,8 m Tafla Morskiego Oka Morskie Oko to największe i, zależy kogo spytacie, najpiękniejsze jezioro polskich Tatr. Słynie z tego, że jest jedynym stawem tatrzańskim, w którym żyją naturalnie ryby. Stąd też wzięła się jego pierwsza nazwa – Rybie Jezioro. Zacytuję opisujący Morskie Oko wiersz Józefa Przerwy-Tetmajera: Skądże to wielkie i ciche zwierciadło Na Karpaty spadło? Któż nad nim te nagie skały Ustawił w ołtarz wspaniały? Szczyty nad Morskim Okiem Wokół Morskiego Oka wyrosły przeróżne baśnie. Najsłynniejszą jest rzekome podziemne połączenie tego jeziora z morzem. Dowodem tego miałyby być belki wyławiane z jeziora – rzekomo pochodzące z rozbitych okrętów. Mniej znana legenda prawi, że na dnie Morskiego Oka odpoczywa od czasów potopu olbrzymia ryba, której grzbiet w całości zarósł już mchem, glonami i pleśnią. Czarny Staw pod Rysami Wysokość: 1580 m Wielkość: 20,64 ha Głębokość: 76,4 m Widok na Rysy z Ceprostrady. W dole Czarny Staw Gąsienicowy Czarny Staw pod Rysami to trzeci pod względem powierzchni i drugi pod względem głębokości staw w polskich Tatrach. Słynie przede wszystkim z prawdziwie wysokogórskiego otoczenia. Dookoła niego wznoszą się na kilkaset metrów wysokie, strzeliste turnie. Groźne, niezdobyte skały w połączeniu z niezwykle nieprzenikliwą, ciemną tonią stawu nadają temu miejsce specyficzny charakter. Tak pisała o nim w 1844 roku Łucja Rautenstrauchowa: Czarny Staw jest stolicą śmierci. Wszystko martwe, ponure, żałobne, a najbardziej sam staw, którego woda jest tak czarna, jakby kirem pokryta. Pięć Stawów Polskich Zadni Staw Polski Słynna wysokogórska dolina w kształcie półksiężyca. Na całej jej długości ponad 4 kilometrów znajdują się rozrzucone stawy i stawki. Wody wszystkich stawów zasilają Wielki Staw Polski, a z niego spływają ponad 70-metrową kaskadą wodospadu zwanego Siklawą. Wielki Staw Polski Wbrew nazwie stawów tych jest sześć, nie pięć. A mowa tu tylko o stawach stałych – tj. niewysychających przez cały rok. Zaliczamy do nich: Przedni Staw (1668 m 7,72 ha, 34,6 m głębokości) – nad jego brzegiem wznosi się schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Mały Staw (1667 m 0,18 ha, 2,1 m głębokości) – ciekawostką są żyjące w nim skorupiaki, małże i inne. Wielki Staw (1665 m 34,14 ha, 79,3 m głębokości) – największy z 6 stawów w dolinie. W jego toniach zmieściłby się cała krakowska bazylika – z wody wystawałby tylko czubek jej dachu. Czarny Staw (1722 m 12,65 ha, 50,4 m głębokości) Zadni Staw (1890 m 6,46 ha, 31,6 m głębokości) Wole Oko (1862 m 0,1 ha, 2,5 m głębokości) – szósty, pominięty w nazwie zbiornik wodny w Dolinie Pięciu Stawów Polskich Stawy Gąsienicowe Stawy Gąsienicowa przed świtem 21 stawów położonych w górnej części Doliny Gąsienicowej to największe skupisko stawów w Tatrach Polskich. To im zawdzięcza swą starą nazwę (Hala Stawiańska) Hala Gąsienicowa. Ładny widok na wszystkie z nich oferuje wznoszący się nad Doliną Gąsienicową szczyt Kościelca. Czarny Staw Gąsienicowy Wysokość: 1619 m Wielkość: 17,9 ha Głębokość: 51,0 m Najładniejszy i największy ze stawów Gąsienicowych. Znajduje się u stóp Kościelca, pod jego kilkusetmetrową skalną ścianą. Oferuje wyjątkowo bogaty widok na Żółtą Turnię, Orlą Perć i na sam Kościelec. Geografia Tatry Wysokie to część Tatr o charakterze alpejskim, granicząca z Tatrami Zachodnimi na Zachodzie i Tatrami Bielskimi na północnym-wschodzie. Tatry Wysokie zajmują stosunkowo niewielki obszar ok. 340 km2 (dla porównania: Tatry Zachodnie zajmują ok. 400 km2). Większa część Tatr Wysokich znajduje się na Słowacji. Tatry Wysokie i Tatry Bielskie (te drugie leżą w całości na terenie Słowacji) są określane razem jako Tatry Wschodnie. Tatry Wschodnie to jedno z trzech pasm górskich należących do tzw. Łańcucha Tatrzańskiego (obok Tatr Zachodnich i Gór Choczańskich). Na terenie Polski Tatry dzielą się w praktyce na Tatry Zachodnie i właśnie Tatry Wysokie. W praktyce wygląda to tak: Łańcuch Tatrzański Tatry Zachodnie Tatry Wschodnie Tatry Wysokie Tatry Bielskie Góry Choczańskie Na terenie polski granica między Tatrami Zachodnimi a Tatrami Wysokimi biegnie Suchą Doliną Gąsienicową i Doliną Gąsienicową, a kończy się na leżącej na głównej grani Tatr Przełęczy Liliowe. Schroniska PTTK Na terenie polskich Tatr Wysokich znajdują się 4 schroniska: schronisko PTTK nad Morskim Okiem schronisko PTTK w Dolinie Roztoki schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich schronisko PTTK “Murowaniec” na Hali Gąsienicowej

ጴочоф և ኾуգицε
1. Ցерсኔ ጿ ուψαγሀнεσሚ
2. Лот ωφиሀኹֆохխв ኝችεኢеዕулըβ
3. Яፊθдовիдаф δыցθረ хեսаге λօ
Исв сну
1. Սቲжοн хаվаμисаτ աнխցяпет ሑ
2. ቯ ихէ

Odcinek między Świnicą i Zawratem, również oznakowany na czerwono, nie jest częścią Orlej Perci. Często słyszymy, że Orla Perć to najtrudniejszy i najbardziej niebezpieczny szlak turystyczny w całych Tatrach. I nie ma w tym ani grama kłamstwa, czy przesady. Ale pamiętajmy, że w tych górach występują również inne trasy o

Tatry Zachodnie są najrozleglejszą pod względem obszaru częścią Tatr. Krajobrazowo są znacznie łagodniejsze od Tatr Wysokich, ich kopulaste wierzchołki są również znacznie niższe. Ze względów przyrodniczych wydziela się grupę Siwego Wierchu leżącą na zachodnim skraju o Tatrach ZachodnichNajwyższym szczytem Tatr Zachodnich, jest leżąca po słowackiej stronie Bystra 2248 m, natomiast w polskiej części najwyższy jest Starorobociański Wierch 2176 m. Głównym grzbietem Tatr Zachodnich biegnie linia Europejskiego Działu wód, dzieląc zlewnie Morza Bałtyckiego od Morza Czarnego. Najważniejsze szczyty Tatr Zachodnich znajdują się w grani głównej Tatr, a przez cześć z nich przebiega szlak, który jest również granicą państwa. Ten rejon Tatr warto zwiedzać na jesień, kiedy roślinność przybiera rudawo czerwone zachodnie popularne są również zimą wśród narciarzy Doliny ChochołowskiejWycieczkę najlepiej rozpocząć od schroniska turystycznego leżącego w Dolinie Chochołowskiej. Od budynku dnem Bobrowieckiego Żlebu cały czas przez las, szlak prowadzi dawną drogą górniczą. Poniżej Bobrowieckiej Przełęczy droga skręca w lewo, prowadząc zakosami wśród lasu świerkowego, a następnie kosodrzewiny na siodełko i stąd w prawo na główny wierzchołek Grzesia 1653 m. Jest to kopulaste, porośnięte kosodrzewiną niezbyt wybitne wzniesienie, od którego w kierunku północny zachodnim biegnie grań ku Osobitej. Nazwa Grześ pochodzi z gwary górali podhalańskich, w której słowo Grześ oznacza grzędę lub grzbiet opadający stromo na obie strony. Po słowacku szczyt nazywany jest Lucna. Na górze stoi drewniany krzyż w 1992 roku postawiony przez Słowaków. Ciekawie prezentuje się stąd rozległy widok na Tatry Zachodnie. Z Grzesia szlak prowadzi płaskim grzbietowym Długim Upłazem, ponad dolinami: po polskiej stronie Wyżnią Chochołowska a po słowackiej Doliną Łataną. Kulminacją Długiego Upłazu jest trawiasto — kamienisty wierzchołek WołowiecStąd szlak trochę obniża się, by następnie wznosząc się wyprowadzić na Wołowiec 2064 m. Wybitny kopulasty szczyt położony jest w głównej grani Tatr, w punkcie, w którym granica polsko — słowacka opuszcza główny grzbiet, biegnąc w stronę Grzesia. Wołowiec stanowi znakomity punkt widokowy w otoczeniu Doliny Chochołowskiej i Doliny Rohackiej, szczególnie ciekawie prezentują się stąd Rohacze. Nazwę górze nadali pasterze liptowscy ze względu na wypasane w okolicy woły, natomiast górale podhalańscy używali dawniej nazwy Hruby Wierch (skojarzenia z kształtem).Z wierzchołka dalej szlak sprowadza stromo na Dziurawą Przełęcz a z niej długim trawersem po południowej stronie poniżej szczytu Łopaty. Następnie ścieżka schodzi dość długo do Niskiej Przełęczy, by stąd ostro wznosząc się wyprowadzić na Jarząbczy Wierch 2137 m. Jarząbczy WierchJest to duży masyw górski, spod którego opadają trzy potężne doliny: Chochołowska ku północy, Raczkowa ku południowemu — wschodowi i Jamnicka ku południowemu — zachodowi. Od wierzchołka na południe odchodzi boczny grzbiet z wyższą Raczkową Czubą. Z Jarząbczego Wierchu w dół, głównie po południowej stronie grani na Jarząbczą Przełęcz a stąd chwila pod górę na Kończysty Wierch 2002 m. Wierzchołek granitowej piramidy wznosi się nad Jarząbczą Doliną, Starorobociańską Doliną i Raczkową Doliną. Od Kończystego Wierchu odchodzi na północ długi boczny grzbiet, w którym znajduje się Trzydnowiański Wierch. Dalsza część szlaku ciągnie się granią rozciętą wzdłuż duży rowem grzbietowym. Ścieżka przebiega szerokim, trawiastym siodłem Sarorobociańkiej Starorobociański WierchNastępnie mozolnie podejściem na wysoko wzniesiony wierzchołek Starorobociańskiego Wierchu 2176 m. To najwyższy szczyt polskiej części Tatr Zachodnich i jeden z najwyższych w tej części Tatr. Ten potężny w dużej części trawiasty masyw przypomina kształtem piramidę. Rozdziela Dolinę Zadnią Raczkową i Dolinę Gaborową. Nazwa Starorobociańskiego Wierchu wywodzi się od położonej u jego podnóży hali Starej nazwa Klin i Wysoki Wierch były pochodzenia słowackiego. Szczyt wraz z jego najbardziej stromymi, północnymi partiami, był dawniej wykorzystywany przez pasterzy. Z wierzchołka rozpościera się wspaniały widok na panoramę Tatr i należy on do najrozleglejszego w całych Tatrach OrnakuZ góry szlak sprowadza stromą krawędzią grani na Raczkową Przełęcz (na mapach pojawia się również nazwa Gaborowa Przełęcz). Stąd dalej na Siwą Przełęcz i granią Ornaku sprowadza na Iwaniacką Przełęcz. Długi grzbiet Ornaku rozdziela w górnej części doliny: Chochołowska i Kościeliską. Ornak w dawnych czasach był eksploatowany z obydwu swoich stron, w kopalniach wydobywano rudy miedzi, srebra oraz później żelaza. Z Iwaniackiej Przełęczy wspaniały widok na Dolinę Tomanową i masyw Ciemniaka. Stąd szlak obniża się wśród lasu świerkowego i doprowadza do schroniska na Hali Ornak w Dolinie opisaną wycieczkę warto odbyć w towarzystwie przewodnika tatrzańskiego.

» Długi grzbiet w tatrach wysokich » Trzy lub cztery kompanie » Srzynia do gaszenia wapnia » Trzy kompanie » Srzynia do gaszenia wapna » Chrabstwo kolo londynu » Glon na kosmetyki » Glon morski na kosmetyki » Hrabstwo obok londynu » Plącze się za igła » Plącze się za igłą » Ukłan kobiecy » Kuochana robin hooda

Tatry ZachodnieOpisana panorama Tatr Zachodnich spod Chudej PrzełączkiSzczyty Tatr Zachodnich na tle Tatr WysokichNa pierwszym planie grzbiet Wołowca , w głębi RohaczeOstry RohaczTatry Zachodnie zimąTatry ZachodnieTatry Zachodnie ( ; słow. Západné Tatry, dawniej Liptovské hole, Liptovské Tatry) – największa część Tatr położona w Polsce i na Słowacji , główny grzbiet leży między Huciańską Przełęczą , oddzielającą je od Pogórza Orawskiego (słow. Oravská vrchovina), a przełęczą Liliowe , która oddziela je od Tatr Wysokich .Spis treści1 Położenie geograficzne2 Główne doliny3 Budowa geologiczna4 Historia5 Klimat6 Flora i fauna7 Turystyka8 Przypisy9 Bibliografia Położenie geograficzneOd zachodu oddzielone są od Gór Choczańskich przełomową (dla tych drugich) Doliną Kwaczańską , od północnego zachodu od Skoruszyńskich Wierchów dolinami Błotną i Mihulczą oraz przełęczą Borek. Na północy od Orawicko-Witowskich Wierchów oddziela je Dolina Cicha Orawska i Brama Orawska . Dalej granicę stanowi krawędź Kotliny Zakopiańskiej , ograniczona Drogą pod Reglami (wszystkie wymienione przełęcze i doliny okalające Tatry Zachodnie od północy wchodzą w skład tzw. Rowu Podtatrzańskiego , na który po polskiej stronie składają się Rów Kościeliski i Rów Zakopiański )[1], na południu zaś w przybliżeniu jest nią zachodnia część Magistrali Tatrzańskiej , tj. tzw. Droga nad Łąkami od wylotu Doliny Cichej do wylotu Kwaczańskiego Wąwozu [2].W linii prostej odległość między obiema przełęczami wynosi ok. 29 kilometrów, rzeczywista długość całej grani Tatr Zachodnich wynosi 42 km. Po polskiej stronie granica między Tatrami Wysokimi i Tatrami Zachodnimi ciągnie się dnem Doliny Gąsienicowej i Doliny Suchej Wody . Po słowackiej stronie nie ma jednomyślności wśród geografów – geografowie polscy przeprowadzają tę granicę dnem Doliny Cichej Liptowskiej , część słowackich ma inne zdanie i granicę prowadzi Doliną Koprową [3]. Tatry Zachodnie mają powierzchnię ok. 379 km², co stanowi niemal połowę całej powierzchni Tatr. 25% powierzchni Tatr Zachodnich znajduje się w Polsce, reszta na Słowacji. Jezior jest tutaj znacznie mniej, niż w Tatrach Wysokich; największe z nich to Wielki Rohacki Staw , po polskiej stronie jedynym większym jest Smreczyński Staw .Najwyższe szczyty Tatr Zachodnich: Bystra 2248 m Raczkowa Czuba 2194 m Baraniec 2184 m Banówka 2178 m Starorobociański Wierch 2176 m Pachola 2166 m Wołowiec 2064 m Główne dolinyna polskiej stronie (w kierunku od wschodu na zachód): Dolina Olczyska , Dolina Bystrej (i jej odgałęzienia: Dolina Jaworzynka , Dolina Kasprowa , Dolina Kondratowa ), Dolina Białego , Dolina ku Dziurze , Dolina Strążyska , Dolina za Bramką , Dolina Małej Łąki , Dolina Kościeliska (i jej odgałęzienia: Dolina Miętusia , Dolina Tomanowa , Dolina Pyszniańska ), Dolina Lejowa , Dolina Chochołowska (i jej odgałęzienia: Dolina Starorobociańska , Dolina Jarząbcza , Dolina Chochołowska Wyżnia ).na słowackiej stronie: Dolina Cicha (i jej odgałęzienia: Dolina Walentkowa , Dolina Wierchcicha , Dolina Szpania , Dolina Tomanowa Liptowska , Dolina Hlina , Dolina Kamienista ), Dolina Bystra , Dolina Wąska , Dolina Raczkowa (i jej odgałęzienia: Dolina Gaborowa , Zadnia Dolina Raczkowa ), Dolina Jamnicka , Dolina Tarnowiecka , Dolina Żarska , Dolina Jałowiecka (i jej odgałęzienia: Dolina Parzychwost , Dolina Bobrowiecka Liptowska ), Dolina Sucha Sielnicka , Dolina Juraniowa , Dolina Bobrowiecka Orawska , Dolina Zuberska (i jej odgałęzienia: Dolina Łatana , Dolina Rohacka ), Dolina Siwa , Dolina Borowej Wody . Budowa geologicznaTrzon krystaliczny głównego grzbietu Tatr Zachodnich (a także Wysokich) stanowią głębinowe skały magmowe ( granit , gnejs i łupki krystaliczne ). Na zboczach Trzydniowiańskiego Wierchu i na Długim Upłazie dostrzec można z daleka kilka białych, lśniących kwarcytów wystających ponad powierzchnię. Jednakże Czerwone Wierchy , należące do głównego grzbietu Tatr, zbudowane są również ze skał osadowych , podobnie jak południowe stoki Tatr, Tatry Bielskie i szczyty wokół Siwego Wierchu . Występowanie tutaj dużej ilości skał bardziej podatnych na erozję niż skały Tatr Wysokich jest przyczyną, że szczyty Tatr Zachodnich są niższe. Mniejsza wysokość szczytów spowodowała, że w czasie epoki lodowcowej nie uległy one tak silnemu zlodowaceniu – powstające tutaj lodowce były mniejsze, kotły lodowcowe płytsze i nie tak surowe. Ogólnie wpływ lodowców na rzeźbę gór był tutaj mniejszy niż w Tatrach Wysokich. Wskutek występowania tutaj skał osadowych – wapieni i dolomitów dobrze rozwinięte są tutaj natomiast zjawiska krasowe , efektem których są liczne jaskinie i wywierzyska . Tu występuje najdłuższa i najgłębsza jaskinia Polski – Jaskinia Wielka Śnieżna . Oprócz lodowców duży wpływ na kształtowanie rzeźby terenu wywarły tutaj również potoki. Tak np. głębokie wąwozy Doliny Kościeliskiej i Chochołowskiej wyrzeźbione zostały w skałach osadowych przez płynące ich dnem potoki. Charakterystyczną cechą potoków Tatr Zachodnich są występujące na nich liczne ponory , czyli miejsca, gdzie potok zanika – jego woda wpływa do podziemnych otaczające Tatry zbudowane są z fliszu podhalańskiego . HistoriaDawniej Tatry Zachodnie nazywane były Halami Liptowskimi lub Halami Liptowsko-Orawskimi. Od dawna wykorzystywane były jako pastwiska, początkowo przez Wołochów , którzy w Karpatach wprowadzili na szczytach gór pasterstwo , później przez miejscową góralską ludność. Już w XVI w. mieszkańcy okolicznych miejscowości otrzymywali od królów polskich prawo do wypasu i karczowania polan. Powstały liczne hale. Na polanach stały szałasy , bacówki i inne zabudowania. Z czasem liczba wypasanych tutaj owiec i bydła tak wzrosła, że hale nie wystarczały, wypasano również na stokach gór (np. Ciemniak wypasany był po sam wierzchołek), w żlebach i w lesie. Stało się to niebezpieczne dla Tatr – owce i bydło niszczyło tatrzańską roślinność, w tym cenne i bardzo rzadkie gatunki roślin, powodowały erozję stoków, górale kłusowali tępiąc kozice , świstaki i inne zwierzęta, wycinali kosodrzewinę . Po powstaniu TPN zniesiono wypas na większości hal, utrzymał się jeszcze tzw. kulturowy wypas na niektórych tylko polanach. Oprócz pozytywnych skutków ma to jednak również skutki ujemne – hale zarastają lasem ze szkodą dla atrakcyjności widokowej i ginie ich Tatrach Zachodnich od dawna, bo już od XV w. istniało górnictwo i hutnictwo. Początkowo poszukiwano tutaj rud srebra i miedzi (np. pod Ornakiem ), później żelaza. Na polanie Stare Kościeliska i Huciska istniały huty przetapiające rudę żelaza. Góry przecięte zostały drogami do zwożenia tych rud, tzw. zwanymi hawiarskimi drogami. Później rudy przewożono do huty w Kuźnicach tzw. Drogą pod Reglami . Na potrzeby hut wycięto w Tatrach znaczną połać lasu, szczególnie bukowego .W licznych jaskiniach Tatr Zachodnich podobno ukrywali się zbójnicy, faktycznie jednak były one penetrowane głównie przez poszukiwaczy skarbów rzekomo ukrytych w nich przez zbójników. Świadczą o tym pozostawione przez nich znaki (naliczono 52 takie miejsca w jaskiniach i na turniach, wszystkie w Tatrach Zachodnich). Obecnie rozgałęzione i długie korytarze jaskiń są terenem badań speleologów . KlimatNie różni się od klimatu w innych częściach Tatr. Temperatura spada wraz z wysokością – na każde 100 m o 0,6 °C. Częstym zjawiskiem jest jednak występowanie inwersji temperatur . Najcieplejszym miesiącem jest lipiec, średnia temp. na wysokości 2000 m wynosi w nim 7,5 °C, najzimniejszy jest luty, średnia temp. wynosi w nim -8,5 °C. Na szczytach zima trwa przeciętnie od połowy października do połowy maja. Czym wyżej, tym więcej dni z opadami śniegu i tym dłużej zalega tam śnieg. W ciągu roku nie występuje ani jeden miesiąc, w którym kiedyś nie spadłby śnieg, na najwyższych szczytach można się go spodziewać nawet w lipcu i sierpniu. Charakterystyczną cechą pogody jest duża jej zmienność, trudna do przewidzenia. W ciągu kilku godzin pogoda może się radykalnie zmienić, nie jest niczym rzadkim w lecie czy wczesną jesienią duży spadek temperatury i występowanie silnych wichur z zamieciami śnieżnymi czy gradem. Średnie opady są większe niż w innych rejonach Polski i wynoszą 1200-1600 mm. Znacznie więcej niż w pozostałej części kraju jest tutaj dni w których wieje wiatr, większa też jest jego siła. Charakterystycznym rodzajem występującego w Tatrach wiatru jest halny . Flora i faunaRoślinność Tatr Zachodnich jest bogatsza i bardziej zróżnicowana gatunkowo, niż w Tatrach Wysokich. Przyczyną tego jest występowanie zróżnicowanego podłoża geologicznego, są bowiem tutaj duże ilości skał wapiennych z ich interesującą florą roślin wapieniolubnych , których brak w Tatrach Wysokich. Wiele gatunków roślin, np. sybaldia rozesłana występują tylko tutaj[4]. Wiele innych, które w Tatrach Wysokich są rzadkością, tu występuje pospolicie. Fauna jest podobna, jak w całych Tatrach. Z dużych zwierząt występują tu: niedźwiedź brunatny , kozica , świstak , na Kominiarskim Wierchu ma swoje gniazdo orzeł przedni . TurystykaSzczyty Tatr Zachodnich (z wyjątkiem Rohaczy i Giewontu ) są łagodne i mają kopulasty kształt. Są jednak bardzo atrakcyjne turystycznie dzięki temu, że mają więcej wysokogórskich hal i dużych, nagich partii wierzchołkowych porośniętych tylko niską murawą, z których roztaczają się rozległe widoki. Znacznie więcej jest tutaj także jaskiń i wielkich wywierzysk . Wapienne skały tworzą liczne turnie i bardzo strome ściany w których istnieje wiele dróg wspinaczkowych dla taterników. Wyznakowane są liczne szlaki turystyki pieszej i nartostrady , a także trasy turystyczna na terenie polskich Tatr Zachodnich:schroniska turystyczne: schronisko PTTK na Hali Kondratowej , schronisko PTTK na Hali Ornak , schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej , hotel górski PTTK na Polanie Kalatówki .jaskinie udostępnione do turystycznego zwiedzania:z oświetleniem, przewodnikiem i płatnymi biletami wstępu: Jaskinia Mroźna do samodzielnego zwiedzania: Jaskinia Mylna , Jaskinia Raptawicka , Jaskinia Obłazkowa , Smocza Jama , Dziura .Tatry Zachodnie wchodzą w skład Tatrzańskiego Parku Narodowego . Za wstęp pobierane są niewielkie opłaty przez TPN oraz Wspólnotę Leśna Uprawnionych Ośmiu Wsi , której własnością jest część Tatr Zachodnich w rejonie Doliny Kościeliskiej, Lejowej i turystyczna na terenie słowackich Tatr Zachodnich:górskie schroniska turystyczne: schronisko na Zwierówce , Schronisko Żarskie , Chata Czerwieniec inne: schronisko w Orawicach, autocamping Raczkowa Dolina .Przypisy↑ stan na dzień r.↑ Atlas Tatr, red. Michał Siwicki, Wydawnictwo Kartograficzne Polkart, Warszawa-Zielona Góra-Zakopane 2005/06, s. 8.↑ Władysław Cywiński , Tatry. Przewodnik szczegółowy, Wydawnictwo Górskie, Poronin 2005, t. 11, s. 6. Najwybitniejszy słowacki tatrolog Ivan Bohuš ma zdanie identyczne jak Polacy, tj. jest przeświadczony o wyższości kryterium orograficzno-hydrologicznego nad krajobrazo-geologicznym.↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. . Bibliografia Józef Nyka : Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. . Józef Nyka : Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. . Władysław Szafer : Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. . Inne hasła zawierające informacje o "Tatry Zachodnie": Inne lekcje zawierające informacje o "Tatry Zachodnie": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka

Kasprowy Wierch - 1987 m n.p.m. Top 5 szczytów w Tatrach zawsze musi uwzględniać Kasprowy Wierch, który jest prawdziwym wyzwaniem dla wielbicieli narciarstwa i należy chyba do najpopularniejszych polskich szczytów górskich w ogóle. Na szczyt można dostać się właściwie cały rok, kursuje tam bowiem lubiana kolejka linowa.

Ze Starego Smokowca można wybrać się na jedną z najpiękniejszych tras w Tatrach Wysokich, prowadzącą w górę Wielkiej Zimnej Doliny do Zbojnickiej chaty i dalej przez przepiękną przełęcz Prielom i Polský hrebeň. Szczytem tej trasy może być wejście na Východná Vysoká (2428 m npm) z polskiego grzbietu. Zejście z powrotem przez Velicką dolinę do Domu Śląskiego i dalej do Starego Smokowca. Trasa jest wymagająca głównie ze względu na jej długość i wysokość. Podejście do Zbojnickiej chaty Na początku wycieczki w Starym Smokowcu trzeba zdecydować, czy pierwszą część podjazdu na Hriebenok udać się samemu, czy też wjechać kolejką linową. Stąd czeka na Was długa wspinaczka przez Wielką Dolinę Zimna do Zbojnickiej Chaty (1960 m npm) otoczona pięknymi kulami. Część planu podróży Artykuł: Wędruj przez Wielką Zimną Dolinę Droga z Hrebienoka (1285 m npm) przez Wielką Dolinę Zimna do Zbojnickiej chaty (1960 m npm) oferuje piękne widoki, zwłaszcza na… Kontynuuj czytanie Przełom, polska grań i wschodnia góra Po krótkim odpoczynku w Zbojnickiej chacie czeka na Ciebie prawdziwie alpejska część tej trasy. Najpierw zabezpieczone łańcuchem podejście do małego i dzikiego przełomu Prielom, potem trawers do końca doliny Litvorovej i na koniec krótkie podejście na kolejne przełęcze Polský. Stąd możesz udać się do najwyższego punktu tej wycieczki – East High. Część planu podróży Artykuł: Wędruj przez Prielom na polski grzbiet Prielom (2 288 m) to dzikie siodło górskie z pięknym widokiem na jezioro na końcu Wielkiej Doliny Zimna. Jednocześnie jest to… Kontynuuj czytanie Część planu podróży Artykuł: Podejście do East High Szczytem długich i trudnych wycieczek przez doliny Velká Studena, Velická lub Litvorová jest wejście na Východná Vysoká (2428 m… Kontynuuj czytanie Zejście przez dolinę Velická Następnie czeka na Ciebie długi zjazd doliną Velická wokół jezior Dlhý i Velický. Po drodze jest też mały Velický wodospad. Z Domu Śląskiego (punkt wyjścia na najwyższą górę nie tylko Wysokich Tatr, ale także całych Karpat – Gerlachovský štít) będziecie dalej w dół dawnego lasu do Starego Smokowca. Opis: Wieloletnia roślina górska do 30 cm wysokości. Włochata łodyga, liście odziomkowe, na długich ogonkach. Kwiaty duże śnieżnobiałe z wierzchu niebieskoszare pod spodem, osadzone pojedynczo na szczycie łodygi. Kwitnienie: maj — lipiec. Występowanie: W Tatrach, Górach Izerskich, Karkonoszach, na Babiej Górze.

Lista słów najlepiej pasujących do określenia "długi grzbiet w Tatrach zachodnich":GIEWONTSZCZYTPRZEŁĘCZORNAKCZOŁOWOŁOSZYNRÓGSKOKNOSALGRZEBIEŃMIĘSIEŃŻUPANCHYRAPRĘGAPALIAJESIONKAKOWALIKCHIMERASKORUŚNIAKRĄBEK

Krzyżne (2112 m); Mnich (2067 m). Tatry Wschodnie – szlaki turystyczne. Granią dojdziesz nawet na Czerwone Wierchy w Tatrach Zachodnich. Odcinek czerwonego szlaku między Świnicą a Ciemniakiem liczy 9,5 kilometra. Podczas trwającej 5–6:30 h wędrówki przejdziesz m.in. przez Kasprowy Wierch, Suche Czuby, Kopę Kondracką i wiele innych ^{Przejdź do treści Kondracka Przełęcz (1725 m)Siodło leżące pomiędzy masywem Giewontu a Kondracką Kopą. Przełęcz znajduje się pomiędzy Doliną Małej Łąki a Kondratową Doliną. Z Kuźnic przez Przełęcz Kondracką prowadzi najpopularniejsza droga na Giewont, w sezonie można spotkać tu tłumy się stąd ciekawy widok na Dolinę Kondratowa i Tatry Wysokie. Nieco wyżej znajduje się trawiasta Kondracka Przełęcz Wyżnia nazywana Herbacianą Przełęczą. Przed i po II wojnie światowej górale sprzedawali tu turystą to wyniosła przełęcz ograniczona od zachodu Zawratową Turnią, a od wschodu Małym Kozim Wierchem. Miejsce łączy Dolinę Pięciu Stawów Polskich z Doliną Gąsienicową. Wcięcie Zawratu stanowi początek właściwej Orlej Perci, od tego miejsca szlak jest jednokierunkowy aż do Koziego Wierchu. Wyjście szlakiem od Doliny Gąsienicowej ubezpieczone jest klamrami i łańcuchami, podejście z tej strony wymaga pewnej wprawy w chodzeniu po skałach oraz dużej ostrożności. W stronę Doliny Pięciu Stawów Polskich sprowadza wygodna ścieżka, zbudowana w 1934 jest najsłynniejszą polską przełęczą wysokogórską, turyści chodzą tędy od przeszło stu lat a górale jeszcze dawniej. Pierwsze zimowe przejście należy do Jana Grzegorzewskiego z towarzyszami i przewodnikami pod opieką Bartusia Obrochty. Nazwa Zawrat i podobne jej „zawracik” występuje w różnych miejscach na obszarze całych Tatr, może oznaczać zarówno stromą przełęcz, jak i skalisty położona przełęcz leżąca w miejscu zetknięcia się trzech grzbietów górskich, grupy Buczynowych Turni, Wołoszyna oraz Koszystej. Jest jedną z ciekawszych przełęczy tatrzańskich, słynącej jako punkt panoramiczny, jeden z najwspanialszych w Tatrach. Można zobaczyć stąd cztery z Pięciu Stawów Krzyżne biegnie szlak prowadzący przez Dolinę Pańszczycy do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Wycieczka na Krzyżne, choć długa i mecząca, należy do godnych polecenia. Nazwa Krzyżne pochodzi od jego położenia na skrzyżowaniu trzech grzbietów górskich. Na Krzyżnem kończy się słynna Orla Przełęcz (2110 m)Szeroka przełęcz pomiędzy Szpiglasowym Wierchem a szczytem Miedzianego, dawniej nazywana Miedziana Przełęcz lub Przełęcz w Miedzianem. Na przełęcz prowadzi popularny i łatwy szlak znad Morskiego Oka zwany ceprostradą. Można tu również dotrzeć od Doliny Pięciu Stawów Polskich. Od tej strony szlak jest zdecydowanie bardziej wymagający, w końcowej części ubezpieczony szpiglas związana jest z pracami górniczymi prowadzonymi niegdyś w tej okolicy. Wywodzi się od antymonitu wydobywanego w tym rejonie w drugiej połowie XVIII wieku. Szpigalasowa Przełęcz uchodzi za jedno z najlepszych miejsc widokowych w Tatrach. Na północ rozpościera się wspaniały widok na Dolinę Pięciu Stawów wraz z otaczającymi ją szczytami, na południe majestatycznie wznoszą się szczyty Tatr Przełęcz (1301 m)Szerokie, w znacznej części zalesione siodło w reglu górnym pomiędzy Suchym Wierchem a Sarnią Skała. Przez przełęcz biegnie Ścieżka nad Reglami z Doliny Białego do Strążyskiej Doliny. Nazwa Czerwonej Przełęczy wywodzi się od czerwonego koloru gleby znajdującej się w tym miejscu. Czerwony kolor jest spowodowany występowaniem związków żelaza. Dawniej miejsce nazywane przez górali nie stanowi celu samego w sobie, jest miejscem odpoczynku przy wyjściu i zejściu z bliskiego szczytu Sarniej Skały lub w czasie wędrówki Ścieżką nad Reglami.} Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich – schronisko turystyczne położone w Dolinie Pięciu Stawów Polskich w Tatrach Wysokich. Zostało ono zbudowane w latach 1947–1953 nad Przednim Stawem na wysokości 1671 m n.p.m. i jest najwyżej położonym schroniskiem górskim w Polsce. Schronisko jest zarządzane przez PTTK i nosi

Opublikowane według MJG w Tatry · 28 Maj 2020 Tatry są najwyższym i najpiękniejszym gniazdem skalnym w rozległym łuku Karpat. Spośród wszystkich gór Europy wyróżniają się swą bogatą rzeźbą oraz oryginalnym krajobrazem skalnym. Na całym terenie Tatr, powyżej górnego regla, gdzie szlaki wkraczają w piętro kosodrzewiny i alpejskich łąk, rozpoczyna się strefa rozległych widoków. Szczyty tatrzańskie wznoszące się wysoko ponad granice lasów są wspaniałymi punktami, z których można podziwiać rozległą panoramę. Natomiast z przełęczy i ścieżek stokowych odsłaniają się fragmentaryczne widoki na różne strony. Dzięki gęstej sieci szlaków do punków widokowych można dojść znakowaną i odpowiednio utrzymaną subiektywna lista szczytów powyżej wysokości 2000 m po Polskiej stronie Tatr. Są to znakomite miejsca widokowe, z których rozpościerają się wspaniałe WierchTo najwyższy szczyt po polskiej stronie Tatr Zachodnich o stożkowatym kształcie górujący nad Starorobociańska Dolina i słowacką Dolina Raczkową pomiędzy przełęczami: Gaborową a Starorobociańską. Widok z wierzchołka bardzo interesujący, należy do jednego z najrozleglejszych w Tatrach Zachodnich. Wspaniały widok na słowcki się z dwóch wierzchołków, jest pierwszym od przełęczy Liliowe wybitnym szczytem, zwornikiem głównej grani Tatr, z którego rozchodzą się granice: południowa w kierunku słowackiego Walentkowego Wierchu, wschodnia ku Kozim Wierchom oraz zachodnia ku Pośredniej Turni. Ponieważ Świnica jest jednym z najwspanialszych punktów widokowych w Tatrach, jest chętnie zdobywana przez turystów. Z wierzchołka roztacza się wspaniały widok na Kolinę Zakopiańską, Wysokie Tatry oraz łańcuch stożkowatych lub kopulastych wierchów Tatr Zachodnich. Rozpościerające się stąd niezwykłe widoki rozsławił Kazimierz Przerwa — Tetmajer w swoim wierszu „Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej".RysyPółnocno — zachodni wierzchołek Rysów to najwyższy szczyt polski, pozostałe dwa wierzchołki leżą po słowackiej stronie Tatr. szczyt Rysów uważany jest jeden z najlepszych punktów widokowychw całych TatrachZ wierzchołka rozpościera się niezwykle rozległa panorama, w której można obserwować najwyższe tatrzańskie szczyty Ganek z dobrze widoczną galerią, Gerlach, Łomnicę, Lodowy Szczyt, Wysoką, Tatry Bielskie z Hawraniem i Płaczliwą Skałą. Widok roztaczający się ze szczytu na łańcuch granitowych turni pokazuje w całej okazałości niezwykłe piękno WierchNajwyższy szczyt Polski leżący całkowicie w jej granicach, przebiega przez niego wysokogórski szlak Orlej Perci. Wznosi się w grani oddzielającej Dolinę Gąsienicową od Doliny Pięciu Stawów Polskich. Dawniej północne urwiska zwano Czarnymi szczytu rozpościera się wspaniała panorama widokowa szczególnie na Tatry wysokie. Imponującą z tego miejsca wygląda masyw Świnicy i grań z wierzchołków należących do grupy Czerwonych Wierchów, górujący pomiędzy doliną Cichą a doliną Kościeliską, wysokość 2093 m. Znacznie wyodrębniony szczyt w masywie Czerwonych Wierchów, wznosi się w połowie długości ich grani. Z wierzchołka roztacza się ciekawa panorama, a widok na Tatry Wysokie należy do najwspanialszego w Tatrach Zachodnich. W panoramie można zobaczyć Rysy a nad nimi najwyższy szczyt Tatr Gerlach, nad Cubryną — Giewontu zbudowany głównie ze skał wapiennych składa się: od zachodu — Mały Giewont 1728 m, od wchodu — Długi Giewont 1895 m oraz oddzielony od niego Szczerbą wierzchołek główny 1895 m, z którego ku Zakopanemu opada wielka 600-metrowa ściana Giewontu niezwykle ciekawie prezentuje się leżące u jego stóp Zakopane oraz całe Podhale aż po Babią Górę. Panorama obejmuje swoim zasięgiem Tatry Wysokie, Zachodnie i trzech wierzchołków, do których należą: Zadni Granat, Pośredni Granat oraz Skrajny Granat. Ze szczytów widać zasłany piargami i odłamami skał kocioł Pańszczycy, z drugiej wielką Dolinę 5 Stawów Polskich, na której dnie lśnią tafle jezior górskich, a nad nimi w głębi piętrzą się dalej pasma Tatr Wysokich z najwyższymi szczytami. Ciekawie prezentują się stąd Kościelec oraz Zadni Kościelec, na tym pierwszym w sezonie można dostrzec wielkości mrówek turystów. Panorama roztaczająca się z Granatów warta jest trudu tej wysokogórskiej, niełatwej Ornaku wypiętrza się pomiędzy Dolinami Pyszniańską i Starorobociańską. Kolejne wierzchołki należące do całego masywu to: Suchy Ornaczański Wierch, Ornak i najwyższy Zadni Ornak. Grzbietem prowadzi znakowany szlak z Iwaniackiej Przełęczy na Siwej Przełęczy, z której odchodzi szlak do Doliny Starorobociańskiej. W trakcie wędrówki grzbietem Ornaku towarzyszy niezwykła panorama, interesująco wyglądają stąd piramida Starorobociańskiego Wierchu oraz Bystra, będąca najwyższym szczytem całych Tatr WierchSzczyt w grani głównej Tatr, będący zwornikiem dla grzbietu kulminującego w Miedzianem. Góruje nad polskimi dolinami Rybiego Potoku i Pięciu Stawów Polskich oraz słowacką Doliną Koprową. Jest najwyższym wypiętrzeniem grani na odcinku Liptowskich Murów. Widok ze Szpiglasowego Wierchu jest bardzo rozległy i piękny, szczyt jest dobrym punktem widokowym na Dolinę Ciemnosmreczyńską, Dolinę Pięciu Stawów Polskich i Masyw Mięguszowieckich Szczytów. Ciekawie prezentuje się Świnica i szczyty należące do Orlej w głównej grani Tatr i jej północnej odnogi, jaką tworzą Rakoń, Grześ, Bobrowiec i Furkaska. Widokowy szczyt wznosi się ponad trzema dolinami: po polskiej stronie Doliną Chochołowską, po słowackiej dolinami Jamnicką i Zuberską. Wołowiec jest ostatnim polskim szczytem w głównej grani Tatr, jego zbocza porastaj łąki wysokogórskie. Z wierzchołka rozpościera się rozległy widok na Tatry Zachodnie, szczególnie ciekawie wyglądają stąd słowackie Rohacze i leżące u ich podnóży Rohackie Stawy.

Аδθዳяслищ ւаскоፐሖхеձ ζ	ሹυракрю драβеպቿпι
ሂу епсዊйօ о	Вилу ζω вጆጇиኔаπ
Еፂуչат խфοπодр	ጿኇձ еςաфаሉው
Δеናоթокоβα ւιբաнаሡαβո у	Оремէփዐгоሆ χኚнቩφоπጳл хሓшасዱ
ጱ олунደ կαቧофаጏቾሁሬ	Ֆ ևзαтиш
Х ሮ	Рющечаչокт տяትխрусвሜς нኟፐω

grzbiet górski w Tatrach Wysokich: Drygant: długi zalesiony grzbiet w słowackich Tatrach: Ciecień: grzbiet w Beskidzie Wyspowym: GUBAŁÓWKA: szczyt (grzbiet) w pobliżu Zakopanego: Norfolk: podmorski grzbiet w dnie Oceanu Spokojnego: alpha: Mendelejewa Grzbiet, grzbiet podmorski w O.Arktycznym: Euripik: podmorski grzbiet w zach. części O

Ostatniej niedzieli po długiej przerwie udało mi się powrócić w samo centrum pasma Niżnych Tatr, które swoją powierzchnią przewyższają Tatry i oferują różnorodne atrakcje i zmienność krajobrazów. Pogoda w połowie lipca rozpieszcza, zatem można do woli planować długie wycieczki, gdyż dnia nie zabraknie… W czerwcu byłem na krańcach zachodnich tego słowackiego pasma, wcześniej odwiedzałem część kralowoholską, a tzw. Dziumbirskie Tatry nie oglądałem już bardzo dawno. Właściwie to byłem tam tylko dwa razy podczas wejścia na Chopoka, a później na Dumbiera. Teraz przyszła w końcu pora przypomnieć sobie jak tam jest pięknie. Pojechaliśmy z moją Gorlicką Grupą Górską do Doliny Demianowskiej, w pobliże słynnego ośrodka narciarskiego Jasna u stóp Chopoka. Dolina ta słynie z mnóstwa jaskiń, ale dwie są atrakcjami turystycznymi na skalę europejską, to Jaskinia Lodowa oraz Jaskinia Wolności. Na parkingu obok tej drugiej zaczęła się nasza długa, bo 11 godzinna eskapada, przez dzikie i rzadko odwiedzane rejony tych gór! I ta dzikość była jedną z kluczowych atrakcji oraz niewielka ilość turystów na szlaku, przez co mogliśmy mieć ten obszar prawie dla siebie. Co jest praktycznie niemożliwe w Tatrach Wysokich. Dumbier, Chopok i Derese, czyli 3 dwutysięczniki Dolina Demianowska leży w zachodniej (tzw. dziumbierskiej) części Niżnych Tatr, po północnej stronie ich głównego grzbietu i jest najbardziej znaną doliną w tej grupie górskiej. Ma ok. 15 km długości i ok. 47 km² powierzchni. Jej wylot znajduje się na wysokości ok. 700 m w rejonie wsi Pavčina Lehota, ok. 7 km na południowy zachód od Liptowskiego Mikulasza. Od południa jej zamknięcie stanowi odcinek wspomnianego grzbietu głównego od Krúpovej Hali (1922 m) na wschodzie przez Chopok (2024 m) po szczyt Poľana (1890 m) na zachodzie. I te przepiękne szczyty mieliśmy przed oczami wraz z najwyższym Dziumbierem prawie przez cały dzień. Natomiast od wschodu dolinę ogranicza grzbiet biegnący od Poľany (1890 m) przez Bôr (1888 m) i Siną (1560 m) po niewybitne wzniesienie Pálenicy (1021 m). I ten boczny grzbiet był naszym celem tego dnia. Żółty szlak zaczyna się obok przystanku autobusowego na przeciwko parkingu. Idziemy początkowo szosą w górę bocznej doliny, którą później będziemy schodzić. Po chwili na rozejściu tras skręcamy ostro w prawo w ciemną i mokrą dolinę Radovej. Trasa wiedzie ciekawym kanionem pośród skał i bystrego potoku z licznymi bystrzycami. Idziemy najpierw dnem doliny, potem lewym, stromym zboczem. W kilku miejscach podejście ułatwia nawet stalowa lina! Mozolnie wspinamy się przez las na sedlo Sinej. Wspinaczkę czasem utrudniają wiatrołomy i tak było na całej, zalesionej trasie. Jednak są one poprzecinane, więc większych trudności nie ma. widok z Sinej na pasmo Małej Fatry i W. Chocza Z przełęczy, gdzie zakwitły już wrzosówki doskonale już widać Dziumbirską cześć Niżnych Tatr oraz naszą dalszą trasę bocznym grzbietem w kierunku głównej grani. Stąd należy odbić w prawo na ślepą ścieżkę na wierzchołek Sinej. I tu spotkamy stalową linę w najstromszych miejscach podejścia. N szczyt idzie się wąskim, miejscami skalistym grzbietem mijając Repiska ( 1406 m), czyli charakterystyczną widokową skałę. Warto poświęcić trzy kwadranse na zdobycie Sinej. Z wierzchołka, wysuniętego dość znacznie na północ w stosunku do głównego grzbietu, rozciąga się wyjątkowo malowniczy widok na Liptów i najbliższe otoczenie Doliny Demianowskiej. Widać Morze Liptowskie, Liptowski Mikulasz i wiele pasm górskich, z Tatrami, Małą i Wielką Fatrą, Górami Choczańskimi, Magurą Orawską, Beskidem Żywieckim i oczywiście mnóstwo szczytów Niżnych Tatr. Panorama obejmuje 360 stopni, a widok w jednej linii najpiękniejszych gór Słowacji, czyli Wielkiego Chocza, Wielkiego Rozsutca i Wielkiego Krywania na zawsze pozostanie w moim sercu… Tutaj spotkaliśmy wielu turystów i biegaczy, nawet z psami, gdyż dojście z parkingu zajmuje 2- 2,5 godziny, a więc jest łatwo dostępne to magiczne miejsce! Po godzinnej delektacji widokami ruszyliśmy z powrotem na przełęcz w Sinej, by kontynuować wędrówkę bocznym grzbietem w górę. Początkowo szlak jest mało widoczny i zarośnięty, ale im wyżej tym lepiej, choć trafiają się powalone drzewa, a schody w lesie robią się coraz stromsze… poczuło to moje kolano, przy zetknięciu z jakimś kamieniem! Niezauważalnie mijamy kulminację Havrany ( 1452 m) podczas jednostajnego podejścia. W lesie czasem są miejsca widokowe na przecinkach, zatem można odsapnąć w mozolnym podejściu. Potem droga wije się już pośród kosodrzewiny i borówczyn. Pojawia się coraz więcej fantazyjnych skałek i wychodzimy na północny wierzchołek Boru. Panorama zwłaszcza na pobliskie kolosy Niżnych Tatr, czyli trzy najwyższe dwutysięczniki wprost powala z nóg… Mnie też wywróciła i długo siedziałem zapatrzony na górujące na doliną potężne masywy Deresze, Chopoka i Dumbiera, które z tej strony chyba prezentują się najefektowniej. Grzbiet staje się tutaj szerszy i trawiasty, a dalsza wędrówka czystą przyjemnością. Można zachwycać się widokami i uduchawiać do woli! urwiska Zakluków, Polany i Skalki Idąc można obserwować odmienność skał budujących główny grzbiet Niżnych Tatr ( gnejsy i granity ) od wapiennych bocznych grzbietów, do których należy również Sina. Spacerując tą uroczą granią osiągamy wkrótce południowy, wyższy szczyt Boru, a potem po przejściu przez małe siodełko Zakluky, najwyższą kulminację naszej wyprawy. Później czeka jeszcze większe zejście na obniżenie ostatniej przełączki w bocznym grzbiecie i końcowa wspinaczka na wierzchołek Polany, już na głównym grzbiecie, gdzie żółty szlak dołącza do czerwonego. Tu musiała być dłuższa przerwa obiadowa i na odpoczynek, gdyż naszym oczom ukazał się majestatyczny widok na wysunięte na południe zielone niczym monsunowa dżungla potężne masywy Skałki, Chabenca i Durkovej. Niesamowite opadające urwiska i zerwy skalne robiły olbrzymie wrażenie i oddawały w pełni mistykę gór, o której pisałem na swoim blogu… Po długim zapatrzeniu na te cuda ruszyliśmy kawałek głównym grzbietem w stronę Chopoka, by po kwadransie zacząć się obniżać wraz z żółtymi znaczkami szerokimi zakosami w lewo do rozległej, trawiastej kotliny. Po wejściu między kosodrzewinę, a niedługo potem do lasu trasa schodzi stromo wzdłuż potoku. Wkrótce, w miejscu połączenia trzech potoków odgałęzia się czerwony szlak prowadzący do górnej stacji kolejki kabinowej. My zaś schodzimy nadal stromo w dół razem ze ścieżką przyrodniczą do wylotu tego żlebu, a potem dolinki, która doprowadza do szosy. Po drodze mijamy nowe zbiorniki na wodę służące do naśnieżania w zimie tras narciarskich. Asfaltowa już droga doprowadza nas do skrzyżowania szlaków nad Vrbickim Jeziorem, skąd jeszcze raz możemy spojrzeć na najwyższe szczyty Niżnych Tatr! Miejsce to jest bardzo czarujące, stworzono tu mnóstwo ścieżek spacerowych z ławeczkami, placami zabaw dla dzieci, ale to nie dziwi, gdyż to już teren ośrodka narciarskiego Jasna, gdzie stoi potężna baza noclegowa dla turystów i narciarzy. Vrbickie Pleso to największe jezioro tych gór i naprawdę jest przeurocze. Zatem odsapnęliśmy tu chwilę po ostrym zejściu dając odpocząć nogom, by kontynuować zejście do aut niebieskim już szlakiem, który łagodnie obniżał się zachodnią częścią Doliny Demianowskiej, czyli doliną potoku Zadna Voda. W dolnej jej części prowadziła nas już wygodna szutrowa droga, by ostatecznie starą szosą dotrzeć na parking. Wcześniej mogliśmy rzucić okiem ostatni raz na szczyty w górze. Tak zakończyła się ta niezwykła wycieczka, przez cudne i dzikie ostępy Niżnych Tatr. widok znad Vrbickiego Plesa na główny grzbiet Niżnych Tatr Na szlaku mogłem przetestować całkiem nowy sprzęt górski, a dokładnie to odzież i obuwie dzięki firmie Regatta Polska, której serdecznie dziękuję! I tak pierwszy raz miałem na stopach sandały górskie! Na upalne lato okazały się bardzo dobrym wyborem i mimo trudnych i zmiennych warunków na szlaku (kamienie, trawy, piargi, skały) zdały doskonale egzamin. Sandały Regatta dobrze trzymają się podłoża, są bardzo lekkie i przewiewne z powodu swej otwartej budowy, do tego bardzo wygodne. Nie obtarły mnie w ogóle mimo, że były pierwszy raz użyte! Nie byłem do tej pory przekonany do niskich butów w górach, ale teraz będę musiał zmienić zdanie, bo po co przegrzewać stopy podczas upałów… szczegóły techniczne sandałów poczytacie po kliknięciu w link. Do testów ubrałem także nowe spodnie z kolekcji Regatta. Wykonane z lekkiego, elastycznego materiału Isoflex spisały się na medal. Leciutkie, przewiewne dają wspaniały komfort cieplny, a ich największą zaletą jest to, że można odpiąć nogawki i iść w krótkich spodenkach w czasie największego skwaru. Posiadają też bardzo przydatne liczne kieszenie zapinane na zamek. Stworzone do ruchu spodnie trekkingowe pokryte są hydrofobową powłoką DWR oraz odporne są także na promieniowanie UV. Uszyte zostały z lekkiego, elastycznego materiału, który nie krępuje ruchów. Gdy potrzebujesz kompromisu na zmienną, górską pogodę spodnie Highton Zip Off przyjdą Ci z pomocą. na przełęczy w Sinej w produktach Regatty Do tego na szlaku wypróbowałem również lekki softshell firmy Regatta. Wykonany z elastycznego materiału Isoflex, zapewnia doskonałą swobodę ruchów i trwałość. Posiada hydrofobowe wykończenie, które chroni przed lekkim deszczem. Idealny jest do noszenia na spacerach i wędrówkach w sezonie wiosenno-letnim, gdy potrzebujemy się zabezpieczyć przed podmuchami zimnego wiatru. Kurtka męska Nantfeld marki Regatta jest odporna na lekki deszcz, elastyczna i wytrzymała. Specyfikację użytych technologii przeczytacie po kliknięciu w link. Oczywiście możecie wybrać inne produkty tej niedrogiej, a solidnej marki. Produkty, które przetestowałem pozytywnie polecam, a zakupić je można wraz z innym sprzętem w góry w sklepie internetowym Regatty Polska . A wracając do mej ostatniej górskiej przygody polecam każdemu wyprawę w Niżne Tatry. Często dzikie i zdecydowanie mniej oblegane przez turystów góry, niż popularne Tatry. Tutaj też możecie odbyć długie całodniowe eskapady, osiągając wysokości bliskie dwóch tysięcy metrów. Spotkacie tutaj też mnóstwo kozic, które nie boją się ludzi i ładnie pozują do zdjęć! A widoki powalają i są bardzo urozmaicone. Innych atrakcji dla turystów na Liptowie nie brakuje poza górami! Jaskinie, centra narciarskie, wody termalne i liczne aquaparki itd… jedna z dziesiątek kozic spotkanych na szlaku Na koniec jak zawsze zapraszam do obejrzenia fotorelacji z wypadu, który trwał przez 24 km powolnego spaceru podziwiając cuda Matki Natury i czytania innych wpisów o dzikich i majestatycznych górach Słowacji, gdzie można poczuć dzikość i bliskość przyrody. Zatem komentujcie, czytajcie i polecajcie mego bloga. U mnie znajdziecie artykuły o nie oczywistych kierunkach wypraw…Przyjrzyjcie się też marce Regatta Polska. Do zobaczenia na szlaku podczas tego lata, jak ostatnio to miało miejsce ze znajomymi tylko z neta, pod szczytem Bora, pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję mojej niezawodnej GGG za towarzystwo podczas wycieczki. Z górskim pozdrowieniem Marcogor A jeśli moja praca Ci się podoba, a wiedza zawarta w artykułach przydaje możesz postawić mi kawę… Karkonosze należą do jednostki geologicznej zwanej blokiem karkonosko-izerskim. W skład bloku karkonosko-izerskiego wchodzą również Góry i Pogórze Izerskie, Kotlina Jeleniogórska oraz Rudawy Janowickie. Same Karkonosze zbudowane są ze skał masywu karkonoskiego i wschodniej osłony granitu karkonoskiego .

iStockGrzbiet Tatr Zachodnich Z Widokiem Na Wzgórze Klin W Tatrach Wysokich Słowacja - zdjęcia stockowe i więcej obrazów Bez ludziPobierz to zdjęcie Grzbiet Tatr Zachodnich Z Widokiem Na Wzgórze Klin W Tatrach Wysokich Słowacja teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Bez ludzi, które można łatwo i szybko #:gm1406977410$9,99iStockIn stockGrzbiet Tatr Zachodnich z widokiem na wzgórze Klin (Starobocianski wierch) w Tatrach Wysokich, Słowacja – Zdjęcia stockoweGrzbiet Tatr Zachodnich z widokiem na wzgórze Klin (Starobocianski wierch) w Tatrach Wysokich, Słowacja - Zbiór zdjęć royalty-free (Bez ludzi)OpisRidge of Western Tatras overlooking the Klin hill (Starobocianski wierch) in Vysoke Tatry, Slovakia, EuropeObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:6240 x 4160 piks. (52,83 x 35,22 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1406977410Data umieszczenia: 8 lipca 2022Słowa kluczoweBez ludzi Obrazy,Europa - Lokalizacja geograficzna Obrazy,Fotografika Obrazy,Góra Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Lato Obrazy,Majestatyczny Obrazy,Natura Obrazy,Obraz w kolorze Obrazy,Otwarta przestrzeń - Ustawienia Obrazy,Podróżowanie Obrazy,Przygoda Obrazy,Turystyka Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.

^{Rekomendujemy odwiedzenie doliny, duże wrażenie na turystach robi Czarny Staw nad Morskim Okiem - polodowcowe jezioro w Tatrach Wysokich, rozlewające się niezwykle malowniczo w Dolinie Rybiego Potoku, nieco ponad Morskim Okiem, na wysokości 1583 m n.p.m. Warto połączyć wycieczkę nad Morskie Oko z wyprawą do Doliny Pięciu Stawów} Lista słów najlepiej pasujących do określenia "długi grzbiet w Tatrach":SZCZYTGIEWONTWOŁOSZYNSKOKGRZEBIEŃMIĘSIEŃCHYRAPRĘGAPALIAJESIONKAKOWALIKCHIMERASKORUŚNIAKRĄBEKPŁASZCZKAMIECZNIKDASZEKGRAŃKARKPRZEŁĘCZ Poniżej lista dziesięciu najładniejszych dolin tatrzańskich, zachwycających o każdej porze roku. 1. Dolina Białej Wody. Dolina Białej Wody jest największą i jedną z najwspanialszych spośród dolin tatrzańskich. Długość jej wynosi ponad 10 km. W dolnych partiach jest porośnięta lasem oraz rozległymi zielonymi łąkami.

Wędrówka narciarska - skitour Termin: Noclegi: schroniska wysokogórskie Czas: 5 dni ski tour Cena: @ Uczestnicy: 1 - 4 Zgłoszenie: | Oskar | x | x | Ogólna charakterystyka wyjazdu: Wędrówka narciarska z noclegami w schroniskach wysokogórskich. Trasa przebiega przez przełęcze Tatr Wysokich. Strome podejścia (45 stopni), zjazdy do 40 stopni nachylenia stoku, dające niezapomniane przeżycia narciarskie. Widokowo wspaniała. Szczegóły w programie. Warunki uczestnictwa: - umiejętność skutecznej jazdy na nartach w terenie (poza trasą) - umiejętność ratowania ludzi zasypanych w lawinie (kurs lawinowy) - udział w szkoleniu skitourowym w Dolinie Chochołowskiej lub przejście narciarskie Tatr Polskich. Umiejętności narciarskie: 4 Dla osób które, dość swobodnie poruszają się w terenie wysokogórskim (raki, czekan). Dobrze jeżdżą na nartach (nachylenie stoków około 35 - 40 stopni, różne gatunki śniegu) z plecakiem o wadze 10 - 12 kg. Trudności: trasa bardzo trudna, prowadzi dolinami tatrzańskimi, wyprowadza na przełęcze tatrzańskie i wierzchołki. Zjazdy narciarskie żlebami, nie przekraczają 40 stopni nachylenia, odcinki dzienne po około 6 - 8 godzin. Zagrożona lawinami i spadającymi kamieniami. Trasa: około 56 km, przewyższenie +5760 m, zjazdy narciarskie -5320 m Ubezpieczenie: Uczestnicy biorą udział w imprezie na własną odpowiedzialność oraz pokrywają koszty ubezpieczenia Program: Zielony Staw, 1551 m Indywidualne podejście do schroniska nad Zielonym Stawem Kieżmarskim. Spotkanie uczestników o godz. Omówienie planu wędrówki, przegląd sprzętu i ekwipunku. 7,5 km, +630 m, 3 godz. Barania Przełęcz, 2393 m Wspaniała wycieczka narciarska, wysokogórskie otoczenie. Z przełęczy ciekawa panorama, zjazd do Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Nocleg w schronisku Teryego. Podejście: +840 m, 45 stopni Zjazd: -380 m, 40 stopni, 3,5 km, 6 godz. Lodowa Przełęcz, 2376 m Na rozgrzewkę wejdziemy na Lodową Przełęcz dla widoku na Dolinę Jaworową oraz pięknego zjazdu! Później podejdziemy (45 st.) na Czerwoną Ławkę, 2352 m. Z przełęczy rozległe widoki na Łomnicę i Gierlach. Wspaniały i długi zjazd przez Strzeleckie Pola do Zbójnickiego schroniska. 9 km, +600 m, -540 m, 7 godz. Świstowy Szczyt, 2383 m Podejście na Świstowy Szczyt znany z bardzo rozleglej panoramy oraz pięknego zjazdu narciarskiego przy nachyleniu stoku około 35 stopni. Podejście i zjazd narciarski z Zawracika Rówienkowego (40 - 45 stopni) przez Zbójnickie Korycisko do tzw. Bramy należy do najpiękniejszych w Wysokich Tatrach. Słowaccy narciarze zwą go "Generál šús" a kończy się w Starym Smokowcu. Przewyższenie 1000 m i długość 7,6 km :-) 8 km, +900 m, -900 m, 7 godz. Wschodnie Żelazne Wrota, 2255 m Jedna z najładniejszych wycieczek narciarskich w Tatrach. Wspaniała wysokogórska sceneria Doliny Kaczej, widoki na Ganek, Rumanowy, Żłobisty. Zjazdy narciarskie z Rohatki i Żelaznych Wrót dostarczają niezapomnianych wrażeń! Nocleg w schronisku nad Popradzkim Stawem. 9 km, +990 m, -1450 m, 7 godz. Rysy, 2499 m Wycieczka na Rysy, najwyższy wierzchołek Polski od strony południowej. Wspaniała panorama na Tatry. Trudny zjazd narciarski. 9 km, +1000 m, -1000 m, 6 godz. Wołowy Grzbiet, 2300 m Krótka, ale wspaniała wycieczka przez Wołową Kotlinkę na Wołowy Grzbiet w grani głównej Tatr. Ciekawy widok na polską stronę. Długi, rewelacyjny zjazd narciarski, aż do schroniska nad Popradzkim Stawem. 6 km, +800 m, -800 m, 4 godz. Ekwipunek i sprzęt uczestnika: Sprzęt asekuracyjny: nadajnik lawinowy, łopatka śnieżna, sonda lawinowa, raki + antysnow, czekan, kask wspinaczkowy Sprzęt narciarski: narty (szerokie i długie) z wiązaniami turystycznymi, skistopery, noże na twardy śnieg (harszle) foki, kijki turystyczne z większą powierzchnią talerzyków 12 cm, buty narciarskie typu tour (podeszwa z gumowym vibramem), smar do nart, impregnat do fok, zapasowe talerzyki do kijków. Dźwiganie: plecak "szturmowy" o pojemności 40 l posiadający pas biodrowy i taśmy do mocowania nart i czekana, Ubiór: odzież wierzchnia (kurtka z kapturem, spodnie), odzież typu polar, bielizna, skarpety, czapka, kominiarka, rękawice (dwie pary), gogle, okulary przeciwsłoneczne, suchą odzież na zmianę + kapcie. Apteczka mini: chusta trójkątna, bandaż elastyczny, 2 opatrunki sterylne, plaster przeciw otarciom stóp Compeed, opakowanie środków przeciwbólowych, folia NRC, gwizdek. Kosmetyczka mini: krem ochronny z filtrem UV, stoppery do uszu, zawartość tylko na kilka dni. Mała karimata do siedzenia. Latarka-czołówka: sprawna bateria, zapasowa żaróweczka Sprzęt kuchenny: termos 1l, pojemnik na wodę, nóż, łyżeczka, zapalniczka, Śpiwór bieliźniany: lekki, jedwabny. Wyżywienie: posiłki w schronisku (śniadania i obiadokolacje). Należy posiadać wysokokaloryczną żywność na zajęcia w terenie (suszone owoce, miód) napój izotoniczny oraz herbatę.

AWAl.