Świadczenie pielęgnacyjne (2023 to kolejny rok, gdy jest wypłacane) ma stanowić wsparcie dla ludzi z niepełnosprawnością, ale otrzymują je rodzice lub opiekunowie osób wymagających opieki. Nie można łączyć świadczeń ze sobą. Jeśli przysługuje ci jedno z nich, nie możesz ubiegać się o dodatkowy zasiłek.

Pielęgniarki i położne z Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych przesłały do Ministerstwa Zdrowia szereg pytań dotyczących zmian w wynagrodzeniach. Pismo podpisała Zofia Małas, prezes NIPiP Przypomnijmy: po 1 lipca w związku z wejściem w życie ustawy o minimalnych wynagrodzeniach dla medyków zmieniły się zarobki w ochronie zdrowia Obecnie pensja podstawowa medyków jest wyliczana w oparciu o tzw. współczynnik pracy określony dla danej grupy zawodowej Nowe prawo wywołuje szereg kontrowersji. Ustawę krytykują zarówno pielęgniarki, jak i lekarze, a także ratownicy oraz fizjoterapeuci Na pytania w sprawie pielęgniarkom i położnym odpowiedział wiceminister zdrowia Maciej Miłkowski Nowe wynagrodzenia pielęgniarek. NIPiP pyta Ministerstwo Zdrowia o nowe zarobki W związku z pytaniami do Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych dot. ustawy o minimalnym wynagrodzeniu niektórych pracowników w podmiotach leczniczych i związanych z tym zmianami wynagrodzeń, Izba zwróciła się z prośbą do MZ o zajęcie stanowiska w następujących zagadnieniach. Czytaj również: Skandal z podwyżkami dla pielęgniarek. "Dyrektorzy, by zaoszczędzić nie chcą uznać im kwalifikacji" Poniżej publikujemy listę pytań NIPiP i odpowiedzi resortu zdrowia. 1. Czy pielęgniarki i położne, wykonujące zawód na podstawie umowy cywilnoprawnej, które otrzymywały dotychczas dodatek do wynagrodzenia (tzw. zembalowe) są objęte regulacjami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniającym rozporządzenie ws. ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej - czy dotyczą ich zapisy tego rozporządzenia dot. ustalenia współczynników korygujących? Czy wyżej wymienione osoby będą nadal otrzymywać te same kwoty, które otrzymywały dotychczas? 2. Czy środki otrzymywane do tej pory przez pielęgniarki realizujące świadczenia zdrowotne w opiece długoterminowej oraz w opiece paliatywnej i hospicyjnej będą w dalszym ciągu wypłacane w tej samej wysokości - 1600 zł? - Odpowiadając na pytanie 1 i 2 należy wskazać, że kwoty odpowiadające kwotom tzw. dodatku „zembalowego” od dnia 1 lipca 2021 r nadal będą wypłacane w oparciu o przyjęty współczynnik korygujący - wskazał w piśmie do NIPiP wiceminister zdrowia Maciej Miłkowski. I dalej wyjaśnia: Pozwoli to zabezpieczyć wszystkich świadczeniodawców, którzy do dnia 30 czerwca 2021 r. otrzymywali znaczone środki finansowe w fundusze niezbędne do otrzymania wysokości dotychczasowych wynagrodzeń osób które uzyskały wzrost wynagrodzenia zasadniczego na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 137 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.) - czytamy w piśmie MZ. Zarobki pielęgniarek. Wiceminister Miłkowski broni tezy o 6500 zł brutto. Mówi też o dodatkach covidowych Współczynnik korygujący dla pielęgniarek Zasady ustalania współczynnika korygującego - jak czytamy w odpowiedzi MZ - o którym mowa wyżej, określone zostały przez prezesa NFZ w zarządzeniu Nr 122/2021/DEF Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia ws. określenia współczynników korygujących dot. świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne oraz ratowników medycznych. Ust1 § 1 tego zarządzenia stanowi, że: „Określa się współczynniki korygujące dot. świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne w ramach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z wyłączeniem umów o udzielanie świadczeń w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna, w zakresie świadczeń, dla których jednostką rozliczeniową jest stawka kapitacyjna roczna, z przeznaczeniem środków wynikających z ustalenia tych współczynników na średni wzrost miesięcznego wynagrodzenia pielęgniarek i położnych, w tym dodatek za pracę w porze nocnej i dodatek za pracę w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych”. Jednocześnie w ust 2 § 1 wskazano, że : - Od 1 lipca 2021 r. miesięczna wartość współczynnika korygującego, o którym mowa w ust 1 jest równa wartości sumy kwot zobowiązań z tytułu świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne określonych w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej za czerwiec 2021 r. - czytamy w piśmie z MZ. Czytaj także: Rzecznik resortu zdrowia odpowiada pielęgniarkom. Chodzi o wynagrodzenia Grupa zawodowa. Jak przyporządkować pielęgniarki z konkretnym wykształceniem? 3. Do której grupy zawodowej należy przyporządkować pielęgniarki, położne z tytułem zawodowym licencjat pielęgniarstwa/położnictwa lub magister pielęgniarstwa/położnictwa? 4. Do której grupy zawodowej należy przyporządkować pielęgniarki i położne, które ukończyły średnią szkołę medyczną, a następnie uzyskały tytuł zawodowy licencjata pielęgniarstwa/położnictwa lub magistra pielęgniarstwa/położnictwa? Resort zdrowia odpowiadając na pytanie 3 i 4 wskazuje, że "załącznik do ustawy ustanawiający 11 grup zawodowych i przynależne im współczynniki pracy określa, że podział na grupy zawodowe został oparty o kwalifikacje wymagane od pracownika na zajmowanym stanowisku". - Pracodawca/kierownik podmiotu leczniczego realizując postanowienia ustawy w zakresie kwalifikowania danego pracownika do właściwej grupy zawodowej, powinien więc brać pod uwagę wykształcenie, nie tyle posiadane, co wymagane na stanowisku, na którym zatrudniony jest pracownik - czytamy w odpowiedzi. I dalej: Podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy, określając jedynie najniższe wysokości wynagrodzeń zasadniczych (ustawa nie tworzy siatki płac) jednocześnie nie wyłączają w żadnym miejscu przepisów ogólnych Kodeksu pracy. W pierwszym rzędzie dokonując ustalenia wynagrodzenia pracownika, pracodawca powinien się kierować ogólną dyrektywą prawa pracy określoną w art. 78 Kp. MZ wyjaśnia również, że "w przypadku, gdy w danym podmiocie leczniczym zatrudnieni są pracownicy na jednakowych stanowiskach, którzy wykonują takie same obowiązki, lecz posiadają różne - lecz porównywalne - kwalifikacje, pracodawca powinien stosować art. 18 3C Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości". - Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku (art. 18 3C Kodeksu pracy) - informuje resort zdrowia. Polecamy: Ile zarabiają pielęgniarki, lekarze i salowe? Pensje niższe niż w ustawie być nie mogą Dodatek zembalowy dla pielęgniarek. Czy ma być włączony do wynagrodzenia? 5. Czy pielęgniarka, położna zatrudniona na umowie o pracę, która otrzymywała dotychczas dodatek zembalowy obok wynagrodzenia zasadniczego powinna mieć ten dodatek włączony do wynagrodzenia zasadniczego od 1 lipca 2021 r.? - pyta NIPiP. Należy wskazać, że wobec części pielęgniarek i położnych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nie dokonano wzrostu wynagrodzenia zasadniczego od dnia 1 lipca 2019 r. o kwotę w wysokości nie niższej niż 1200 zł miesięcznie, przy czym od dnia 1 września 2018 r. o kwotę w wysokości nie niższej niż 1100 zł miesięcznie, w przeliczeniu na pełny etat pielęgniarki albo położnej. Kwoty te były natomiast wypłacane w formie dodatku obok wynagrodzenia zasadniczego. Czy wobec takich osób znajdzie zastosowanie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych ( 2020 r., Odpowiadając na pytanie 5 uprzejmie informuję, że art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 dotyczy pielęgniarek i położnych zatrudnionych w podmiotach leczniczych będących świadczeniodawcami, które wykonują zawód w ramach jednej z form, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, które uzyskały wzrost wynagrodzenia zasadniczego na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 137 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - wyjaśnia MZ. I dalej: obejmuje więc swoim zakresem pielęgniarki i położne zatrudnione u świadczeniodawcy zarówno w ramach stosunku pracy, jak i na podstawie umowy cywilnoprawnej. Pielęgniarkom takim zatrudniający je świadczeniodawcy zobowiązani są zapewnić od dnia 30 czerwca 2021 r.: - w przypadku pielęgniarek i położnych zatrudnionych w ramach stosunku pracy (stosunku służbowego) - wynagrodzenie, w tym wynagrodzenie zasadnicze, w wysokości nie niższej niż ich wynagrodzenie, w tym wynagrodzenie zasadnicze, określone w umowie o pracę aktualne na dzień 30 czerwca 2021 r.; - w przypadku pielęgniarek i położnych zatrudnionych w ramach umowy cywilnoprawnej - wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż ich wynagrodzenie ustalone na podstawie tej umowy na dzień 30 czerwca 2021 r. - informuje resort zdrowia. Zobacz: Pielęgniarki pokazały paski. Widać nawet 2,5 tys. zł "na rękę" Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin. Dowiedz się więcej na temat: Umowa zlecenie powinna zostać rozliczona w sposób następujący: Wyliczenie kosztów uzyskania przychodu - 3 000,00 zł x 20% = 600,00 zł. Wyznaczenie podstawy opodatkowania - 3 000,00 zł - 600,00 zł = 2400,00 zł. Wyliczenie zaliczki na podatek dochodowy - 2 400,00 zł x 12% = 288,00 zł. Wynagrodzenie do wypłaty - 3 000,00zł - 288,00

Od 1 stycznia 2019 r. zostaną wprowadzone normy zatrudnienia pielęgniarek i położnych. Wzrosną także wynagrodzenia. Pielęgniarki i położne zatrudnione na umowę o pracę mają otrzymać wyższą pensję o nie mniej niż 1100 zł od 1 września 2018 r. Kolejne 100 zł mają otrzymać od 1 lipca 2019 r. Dotychczasowe dodatki dla pielęgniarek i położnych zostaną włączone do wynagrodzenia zasadniczego - przewiduje porozumienie zawarte między MZ i NFZ a OZZPiP i NRPiP. Od stycznia 2019 r. wprowadzone zostaną także normy zatrudnienia pielęgniarek i położnych. O zawartym porozumieniu dotyczącym warunków pracy pielęgniarek i położnych minister Łukasz Szumowski poinformował we wtorek na wspólnym briefingu z prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych Zofią Małas i przewodniczącą Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Krystyną Ptok. Porozumienie zostało podpisane w poniedziałek późnym wieczorem. Polecamy: Wynagradzanie pracowników samorządowych. Przykłady wyliczania i wzory dokumentów Minister Szumowski ocenił, że porozumienie to kompromis, który "realizuje postulaty środowiska w ramach możliwości strony rządowej". W październiku 2015 r. ówczesny minister zdrowia Marian Zembala - realizując część wcześniejszego porozumienia zawartego z OZZPiP i NRPiP - podpisał rozporządzenie, zgodnie z którym wynagrodzenia pielęgniarek i położnych wzrastały po 400 zł przez cztery lata (termin ostatniej transzy wyznaczono na 1 września 2018 r.). Pieniądze te były wypłacane w formie dodatku. Na mocy porozumienia zawartego w poniedziałek między OZZPiP, NRPiP a MZ i NFZ dotychczasowe dodatki będą włączone do wynagrodzenia zasadniczego. "Chcieliśmy, aby pielęgniarki i położne w Polsce czuły się bezpiecznie, żeby ten dodatek, który wypłacamy regularnie, był zabezpieczony w podstawie wynagrodzenia tak, żeby każda z pielęgniarek wiedziała, że te pieniądze, które jej się należą, są i muszą być wypłacane" - powiedział Szumowski. Zgodnie z porozumieniem minister zdrowia dokona nowelizacji rozporządzeń, żeby wynagrodzenie zasadnicze pielęgniarek i położnych zatrudnionych na umowę o pracę wzrosło nie mniej niż o 1100 zł od 1 września 2018 r. i o kolejne 100 zł od 1 lipca 2019 r. Porozumienie przewiduje także, że od 1 stycznia 2019 roku zostaną wprowadzone normy zatrudnienia pielęgniarek i położnych - minimalny wskaźnik zatrudnienia będzie wynosił 0,6 na łóżko (dla oddziałów o profilu zachowawczym) i 0,7 (dla oddziałów o profilu zabiegowym). Przykładowo na oddziale wewnętrznym, na którym jest 40 łóżek, będą musiały być utworzone nie mniej niż 24 etaty pielęgniarskie (40 łóżek razy wskaźnik 0,6). Minister zobowiązał się także, że w oddziałach pediatrycznych równoważniki zatrudnienia na łóżko zostaną podwyższone od 1 lipca 2019 r. do 0,8 w oddziałach zachowawczych i 0,9 w oddziałach zabiegowych. Ponadto we wrześniu br. MZ zapewni wejście w życie zmian norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych w rozporządzeniu w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, zgodnie z wypracowanymi w MZ w 2015 r. równoważnikami zatrudnienia na łóżko. Strony zobowiązały się także rozpocząć we wrześniu dialog w sprawie norm zatrudnienia w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej i rehabilitacji leczniczej. Szumowski poinformował również o wprowadzeniu od 1 stycznia 2019 r. tzw. porady pielęgniarskiej jako świadczenia gwarantowanego NFZ. Dodał, że pielęgniarki "będą mogły przyjmować pacjentów, badać ich oraz przepisywać skierowania oraz recepty". "Często robią to w praktyce, natomiast w tej chwili Narodowy Fundusz Zdrowia przeznacza odpowiednie środki na ten cel i będzie to można wykorzystać tylko i wyłącznie w zakresie porady pielęgniarskiej" - dodał. W porozumieniu minister zobowiązał się także do wprowadzenia płatnego urlopu szkoleniowego dla pielęgniarek i położnych w wymiarze 6 dni rocznie od stycznia 2019 r. Urlop ten miałby być wykorzystywany przede wszystkim w celu udziału w konferencjach, szkoleniach i kursach naukowych. Szumowski zaznaczył, że resort we współpracy z organizacjami pielęgniarek i położnych zobowiązał się do przeprowadzenia kampanii promującej zawód pielęgniarki i położnej. "Jest to piękny zawód, piękna praca. Jest to zawód, gdzie przedstawiciele są najbliżej pacjenta i tak naprawdę działania pielęgniarek, jak i położnych, są niezmiernie istotne w opiece nad pacjentem" - mówił. Zobacz: Wynagrodzenia Strony porozumienia potwierdziły także, że konieczne było przyspieszenie wzrostu nakładów na ochronę zdrowia w sposób określony w niedawnej nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej - a więc do nie mniej niż 6 proc. PKB od 2024 r. W porozumieniu zadeklarowano również że minister podejmie działania zmierzające do zwiększenia liczby pielęgniarek i położnych podejmujących służbę w Wojskach Obrony Terytorialnej. Szefowa OZZPiP Krystyna Ptok zapowiedziała, że związek będzie monitorował realizację zapisów porozumienia. "Porozumienie nie jest szczytem marzeń pielęgniarek, jednak jest takim krokiem do przodu i mam nadzieję, że odwróci negatywny trend dotyczący małego zainteresowania zawodem (pielęgniarki i położnej - PAP) wśród młodych osób. Bardzo liczymy na to, że te wszystkie działania spowodują wzrost atrakcyjności zawodu i zachętę dla młodych kobiet do podejmowania tego zawodu" - powiedziała Ptok. Prezes NRPiP Zofia Małas wskazała, że najważniejsze punkty porozumienia to włączenie dodatków do wynagrodzenia zasadniczego, określenie norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych oraz zapisy dotyczące płatnego 6-dniowego urlopu szkoleniowego. Podkreśliła, że celem tych działań jest zapewnienie bezpieczeństwa pacjenta. Porozumienie skomentowała także rzeczniczka rządu Joanna Kopcińska. "Polacy chcą zmian w służbie zdrowia, dlatego inwestujemy i będziemy inwestować w polskiego pacjenta" - napisała na Twitterze. Przypomniała, że premier Mateusz Morawiecki w swoim exposé powiedział, że "Nie ma godnego życia bez sprawnej opieki zdrowotnej". OZZPiP zobowiązał się do niepodejmowania ogólnokrajowych akcji protestacyjnych do 1 stycznia 2021 r. pod warunkiem realizacji postanowień porozumienia. Strony zadeklarowały także, że będą dążyć "do wspólnego rozwiązywania lokalnych sporów w podmiotach leczniczych, w których uczestniczą środowiska pielęgniarek i położnych". "Jest to bardzo duży krok naprzód dlatego, że jestem przekonany, że pozwoli lokalne konflikty, lokalne problemy rozwiązywać w taki sposób, żeby one były korzystne dla pacjenta, dla załogi i również dla osób, które nadzorują daną jednostkę w szpitalu" - ocenił minister Szumowski.(PAP) autorzy: Olga Zakolska, Paweł Dembowski, Marcin Chomiuk

Poniżej publikujemy wybrane przez redakcję Ogólnopolskiego Portalu Pielęgniarek i Położnych komentarze, zachowując ich oryginalne brzmienie. Teraz negocjacje zaczynają się od 80 PLN za godzinę. Po przeliczeniu wszystkich pochodnych z etatu, to 75 PLN za godzinę kontraktową zrównuje się do etatu. Wiadomo, ale jak liczyłam to przy

Pielęgniarka lub położna prowadząca działalność gospodarcza, świadcząca usługi pielęgniarek i położnych dla osób fizycznych, także na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia może wybrać opodatkowanie uzyskiwanych z tego tytułu przychodów w formie karty podatkowej. Dotyczy to także innych osób wykonujących wolny zawód polegający na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia (w tym np. lekarzy, stomatologów, techników dentystycznych, weterynarzy). Jest jednak kilka warunków, które trzeba spełnić, by móc wybrać tą formę opodatkowania. Karta podatkowa Karta podatkowa, to lubiana przez przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi forma płacenia podatku od przychodów z działalności gospodarczej. Zamiast obliczać przychody i zastanawiać się jakie koszty mogą pomniejszyć te przychody (jak w zasadach ogólnych PIT, czy w przypadku tzw. podatku liniowego) - płaci się do urzędu co miesiąc tą samą kwotę podatku bez względu na wysokość osiąganych w danym roku przychodów i poniesionych kosztów. Kwoty podatku płaconego w ramach karty podatkowej (stawki) zależą od: - rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej; - liczby mieszkańców miejscowości, w której podatnik prowadzi działalność gospodarczą; - liczby pracowników zatrudnionych przez podatnika. Nie każdy indywidualny przedsiębiorca może jednak płacić podatek w formie karty podatkowej. Wykaz rodzajów działalności gospodarczej, które mogą być opodatkowane kartą podatkową znajduje się w załączniku nr 3 do ustawy z 20 listopada 1998 r o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Można płacić podatek od przychodów z działalności gospodarczej w formie karty podatkowej, jeżeli: - przy prowadzeniu działalności podatnik nie korzysta z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne; - podatnik nie prowadzi innej pozarolniczej działalności gospodarczej (oprócz tej opodatkowanej kartą podatkową); przy czym nie wyłącza opodatkowania w formie karty podatkowej prowadzenie przez podatnika działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, w elektrowniach wodnych i wiatrowych, o mocy oddawanej do 5000 kilowatów, oraz wytwarzanie biogazu, a także osiąganie przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze - z których przychody (dochody) podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na ogólnych zasadach; - małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie; - podatnik nie wytwarza wyrobów opodatkowanych podatkiem akcyzowym; - pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Aby płacić podatek w formie karty podatkowej trzeba złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego (właściwego wg miejsca zamieszkania podatnika) wniosek na formularzu PIT-16/PIT-16S. Aktualnie (w 2021 r.) obowiązuje 15. wersja tego formularza. Wniosek ten trzeba złożyć: - do 20 stycznia roku danego podatkowego (w przypadku podatników kontynuujących działalność gospodarczą, opodatkowanych w poprzednim roku w innej formie); - przed rozpoczęciem działalności gospodarczej (w przypadku osób rozpoczynających w danym roku działalność gospodarczą). Wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik może dołączyć do wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej składanego na podstawie przepisów ustawy o CEIDG. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek PIT-16 musi złożyć tylko jeden ze wspólników. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik (który w poprzednim roku był opodatkowany w formie karty podatkowej): a) nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej, b) nie złożył oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo c) oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT albo d) nie zawiadomił w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy opodatkowania - uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej. Jeżeli podatnik spełnia ww. warunki i złożył wniosek PIT-16/PIT-16S - naczelnik urzędu skarbowego ustala w decyzji wysokość podatku płaconego w formie karty podatkowej w danym roku oraz terminy jego zapłaty. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki, w decyzji tej wymienia się wszystkich jej wspólników. Podatek dochodowy po pomniejszeniu o zapłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne, jest odprowadzany na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 7. dnia każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za grudzień – w terminie do dnia 28 grudnia roku podatkowego. Po zakończeniu danego roku kalendarzowego (ale nie później niż 31 stycznia następnego roku) podatnicy mają obowiązek złożyć deklarację o wysokości składki na ubezpieczenia zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego (PIT-16A). Deklarację PIT-16A składa się wyłącznie w formie elektronicznej. Lekarze, pielęgniarki, położne mogą płacić kartę podatkową Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego - w warunkach określonych w części VIII tabeli. Możliwość taką mają również podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu przez lekarzy weterynarii usług weterynaryjnych, w tym również sprzedaż preparatów weterynaryjnych (PKWiU ex ex ex oraz ex w związku ze świadczonymi usługami – w warunkach określonych w części IX tabeli (art. 23 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy). Wolny zawód w rozumieniu tej ustawy, to pozarolnicza działalność gospodarcza wykonywana osobiście przez lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, tłumaczy oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, jeśli działalność ta nie jest wykonywana: - na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo - na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej. Za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu (art. 4 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy). Organy podatkowe uznają przy tym, że nie wyłącza możliwości płacenia karty podatkowej fakt, że świadczone na rzecz osób fizycznych (pacjentów) usługi finansowane będą na podstawie umowy podpisanej z Narodowym Funduszem Zdrowia. (...) świadczenie usług pielęgniarsko-położniczych dla osób fizycznych – ludności, na podstawie umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia pozwala wybrać opodatkowanie w formie karty podatkowej, przy zachowaniu pozostałych warunków określonych w art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 lutego 2019 r. (sygn. Warto też zauważyć, że przy wykonywaniu wolnego zawodu i świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego muszą być spełnione warunki określone w części VIII tabeli miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej, stanowiącej załącznik nr 3 do ww. ustawy. Z warunków tych wynika że możliwe jest wykonywanie wolnego zawodu przy zatrudnieniu tylko jednej pomocy fachowej lub przyuczonej. Nie można zatem zatrudniać więcej osób. Stawki określone w ww. części VIII tabeli miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej nie dotyczą działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej osób fizycznych.

Na mocy umowy zlecenia przyjmujący zlecenie (zleceniobiorca) zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (zleceniodawcy). Autopromocja Podkreślić należy, że do umów zlecenia nie stosuje się przepisów Kodeksu pracy , a jedynie regulacje Kodeksu cywilnego.

Szanowni Państwo, W związku z pojawiającymi się wątpliwościami w sprawie wykonywania zleceń lekarskich przez pielęgniarki poz poniżej przedstawiam obowiązujące zasady. 1. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 21 września 2016 r. w sprawie zakresu zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej podstawowej opieki zdrowotnej załącznik nr 2 część II ust. 6 pkt 2 do zadań pielęgniarki poz w ramach świadczeń leczniczych należy podawanie leków różnymi drogami i technikami zleconymi przez lekarza, w tym wykonywanie iniekcji domięśniowych, dożylnych, podskórnych, śródskórnych oraz wykonywanie wlewów dożylnych. 2. Zgodnie z zarządzeniem nr 122/2017/DSOZ Prezesa NFZ § 16 ust. 2 pielęgniarka poz sprawuje kompleksową opiekę pielęgniarską nad zadeklarowanymi do niej świadczeniobiorcami, uwzględniając w tym zgodnie z obowiązującym zakresem zadań, realizację, na podstawie skierowania wydanego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, zleceń na zabiegi i procedury medyczne, których wykonanie możliwe jest w trybie ambulatoryjnym; pielęgniarka poz włącza skierowanie do prowadzonej dokumentacji medycznej świadczeniobiorcy. Oznacza to, że pielęgniarka poz wykonuje iniekcje zlecone przez lekarza specjalistę, który zlecił zabieg w ramach umowy z NFZ (porada bezpłatna). Ze zleceniami z gabinetów prywatnych iniekcje wykonuje się odpłatnie. 3. Ponadto zgodnie z ustawą z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej art. 12: “1. Pielęgniarka i położna są obowiązane, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi, do udzielenia pomocy w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować stan nagłego zagrożenia zdrowotnego. 2. Pielęgniarka i położna mogą odmówić wykonania zlecenia lekarskiego oraz wykonania innego świadczenia zdrowotnego niezgodnego z ich sumieniem lub z zakresem posiadanych kwalifikacji, podając niezwłocznie przyczynę odmowy na piśmie przełożonemu lub osobie zlecającej, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, pielęgniarka i położna mają obowiązek niezwłocznego uprzedzenia pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego o takiej odmowie i wskazania realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innej pielęgniarki, położnej lub w podmiocie leczniczym. 4. W przypadku odstąpienia od realizacji świadczeń zdrowotnych z przyczyn, o których mowa w ust. 2, pielęgniarka i położna mają obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.” Pozdrawiam — Katarzyna Sadurska _______________________________________________ Wiceprezes Zarządu Mazowieckiego Porozumienia Pracodawców Ochrony Zdrowia ul. Żwirki i Wigury 33 lok. 50, 26-600 Radom tel. 608 308 578

Umowa zlecenie – definicja. "Przez umowę zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie" – taka jest istota umowy ujęta w art. 734 Kodeksu cywilnego. Dla stron, które zamierzają podpisać umowę zlecenie, istotne powinno być to, że nie musi być to pojedyncza

Nowe regulacje dotyczące wynagradzania pracowników medycznych weszły w życie 1 lipca 2021 r. Oto odpowiedzi NFZ na najczęściej zadawane pytania. Wynagrodzenie medyków po 1 lipca 2021 r. 1 lipca 2021 r. weszły w życie nowe regulacje dotyczące wynagradzania pracowników medycznych. Narodowy Fundusz Zdrowia przygotował listę najczęściej zadawanych pytań na temat wynagrodzeń medyków po zmianie przepisów. Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania Pytanie 1: W przypadku jednostek innych niż SPZOZ, które w drodze porozumień zawartych z personelem włączyły dodatek za wysługę lat określony w kolumnie 9, brak jest możliwości prawidłowego rozliczenia przysługujących pracownikom podwyżek, gdyż wynagrodzenie zasadnicze (liczone wraz z wysługą lat włączoną do wynagrodzenia) przewyższa minimalne wynagrodzenie wynikające z ustawy. Czy należy zatem dokonać matematycznego podziału wynagrodzenia zasadniczego na część związaną z dodatkiem stażowym i następnie dokonać porównania z wynagrodzeniem należnym na podstawie ustawy? Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. określa obowiązek ustalenia wynagrodzeń zasadniczych na poziomie nie niższym niż wynikający z ustawy. W każdym więc przypadku – również gdy wynagrodzenie danego pracownika ma charakter jednoskładnikowy i de facto sprowadza się tylko do wynagrodzenia zasadniczego – pracodawca realizując ustawę dokonać musi sprawdzenia czy faktyczne / należne wynagrodzenie zasadnicze danego pracownika po dniu 1 lipca 2021 r. ustalone jest w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia zasadniczego wykonującego dla danego pracownika z ustawy. Dokonując takiego sprawdzenia pracodawca nie jest zobowiązany do dokonywania podziału faktycznego wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika. W przypadku więc gdy faktyczne wynagrodzenie zasadnicze danego pracownika jest wyższe niż wynikające z ustawy z 8 czerwca 2017 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze pracodawca nie uwzględnia takiego pracownika w informacji o której mowa w par. 2 rozporządzenia z 5 lipca 2021 r. Pytanie 2: W kolumnie 16 należy podać składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Ponieważ tabela odnosi się do miesiąca maja 2021 pojawia się pytanie, czy w przypadku pracowników dla których nie nalicza się części składek wskutek przekroczenia 30-krotności podstawy wymiaru składek należy przeliczyć te składki bez uwzględniania ograniczenia wynikającego z przekroczenia 30-krotności podstawy wymiaru? W tabeli należy wykazywać faktyczne koszty po stronie pracodawcy, które związane są - w przypadku danego pracownika - z wypłatą jego wynagrodzenia. Oczywiście w przypadku gdy pracodawca nie będzie na dzień sporządzania informacji posiadł wiedzy o uzyskiwanych przez danego pracownika wynagrodzeniach u innych pracodawców informacja przez niego sporządzana będzie mogła uwzględniać wyłącznie dane, które posiada. Pytanie 3: W kolumnie 17 pojawia się pozycja Składki na ubezpieczenie chorobowe. Ponieważ składki te są pokrywane przez pracownika (wchodzą w skład wynagrodzenia brutto) pojawia się pytanie, czy należy je wykazać w kwocie naliczonej, czy też podać w tej kolumnie wartość zerową? W związku z tym, że składka chorobowa zostanie już wykazana w kwocie wynagrodzenia brutto danego pracownika w kolumnie 17 (Tabeli 1) i w kolumnie 16 (Tabeli 2) należy wykazać składkę w wartości „0”. Pytanie 4: W kolumnie 23 pojawia się pozycja Wpłaty na Pracownicze Plany Kapitałowe. Czy w tej kolumnie należy ująć tylko część finansowaną przez zakład pracy, czy też uwzględnić wartość pokrywaną przez pracownika w ramach wynagrodzenia brutto? Co do zasady należy wykazać całość kosztu wynagrodzenia danego pracownika. Z uwagi na fakt, że część składki na PPK pokrywana przez pracownika zostanie już wykazana jako jego wynagrodzenie brutto, w kolumnie 23 (Tabeli 1) i w kolumnie 22 (Tabeli 2) należy wykazać tylko koszt pokrywany przez pracodawcę. Pytanie 5: Co należy wpisać w kolumnie „wynagrodzenie zasadnicze” czy np. należy wpisać wynagrodzenie zasadnicze pielęgniarki wraz ze wzrostem wynagrodzenia na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej? W kolumnie wynagrodzenie zasadnicze należy wskazać wysokość faktycznego wynagrodzenia zasadniczego należnego danemu pracownikowi za miesiąc maj 2021 r. Należy przy tym pamiętać, że informacja sporządzana jest jedynie dla pracowników, dla których według stanu na dzień 31 maja 2021 r. wynagrodzenie zasadnicze było niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych ( z 2020 r. poz. 830 i 2401 oraz z 2021 r. poz. 1104). Pytanie 6: Czy należy obie tabele wypełnić i wysłać do NFZ czy wyłączenie tabelę nr 2? Tak, należy wypełnić i przesłać obie tabele za pośrednictwem SZOI/Portalu świadczeniodawcy w formacie CSV zgodnie z regułami określonymi w komunikacie udostępnionym w SZOI/Portalu świadczeniodawcy 12 lipca 2021 r. Pytanie 7: Jak interpretować zapis „plik dotyczy pojedynczej umowy” tzn. ogólnej umowy z NFZ np. 124/208347? Czy poszczególnych umów na dane zakresy np.: 124/208347/01/2021, 124/208347/02/1/2021 itp.? Jeśli mamy przygotować plik na każdą szczegółową umowę np. 124/208347/02/1/2021 to w takim razie gdzie przypisać personel pracowni RTG, rejestratorki medyczne, administrację czy pracowników działu gospodarczego? Tak. Plik ma być przygotowany do umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, ponieważ zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej (art. 132) NFZ finansuje świadczenia opieki zdrowotnej na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Personel pracowni RTG i rejestratorki medyczne należy przypisać do umowy/umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej przy realizacji, której/których osoby te uczestniczą w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej. W stosunku do administracji i pracowników działu gospodarczego należy ich wykazać o ile są to pracownicy działalności podstawowej, inni niż pracownicy wykonujący zawód medyczny zgodnie z definicją w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 830, z późn. zm.). Pytanie 8: Jak rozumieć zapis paragrafu 1 ust. 2 Zarządzenia nr 122/2021/DEF Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia - czy mamy prawo spodziewać się środków finansowych na podwyżki jak wg stanu na 30 czerwca 2021r.? § 1 zarządzenia nr 122/2021/DEF Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 30 czerwca 2021r. dotyczy przekazywania po 30 czerwca 2021 r. dodatkowych środków z tytułu świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne na podstawie OWU tzw. „Zembalowe” w takiej samej wysokości jak w czerwcu 2021 r. Pytanie 9: Czy Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dotyczy to również pracowników podmiotów leczniczych posiadających umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju POZ? Tak, rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. dotyczy również pracowników podmiotów leczniczych posiadających umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju POZ. Pytanie 10: W jaki sposób należy ustalić wynagrodzenie za maj pracowników na zwolnieniu chorobowym lub urlopie. W celu wyjaśnienia wątpliwości związanych z pojęciem kwoty należnego wynagrodzenia, którym posługują się przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1235) informujemy, że użyte w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ( z 2021 r. poz. 1235) wyrażenie: „(…) kwoty należnego wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika za miesiąc maj 2021 r., wynagrodzenia brutto, pozostających po stronie pracodawcy kosztach składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz kosztach wpłat na Pracownicze Plany Kapitałowe (…)” zastosowane zostało w znaczeniu funkcjonalnym, co oznacza, że nie jest ono w każdym przypadku tożsame z wynagrodzeniem rzeczywiście naliczonym i wypłaconym, ale w przypadku np. osób zatrudnionych w danym podmiocie leczniczym, które w miesiącu maju 2021 r. przebywały na urlopie, zwolnieniu chorobowym itp. powinno zostać w tabelach wykazane jako wynagrodzenie należne, jakie otrzymałby taki pracownik gdyby w miesiącu maju pracował, ustalone w sposób określony dla wynagrodzenia urlopowego w art. 172 Kodeksu Pracy. Art. 172 KP [Wynagrodzenie urlopowe] Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu; w przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do 12 miesięcy”. Pytanie 11: Czy w tabeli 1 stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. w kolumnie 13 należy ująć dodatek wyrównawczy OWU stanowiący dopełnienie wynagrodzenia pielęgniarki do kwoty 1600 brutto brutto oraz dodatek specjalny będący formą rozdysponowania dodatkowych środków otrzymanych przez pracodawcę z NFZ na świadczenia dla pielęgniarek? Wykazanie w/w dodatków w tabeli nr 1 powoduje, iż wartość kolumny 25- "Razem wynagrodzenie, składki i wpłaty", w niektórych przypadkach bywa większa od wartości kolumny 24 z tabeli 2. Zgodnie z wytycznymi NFZ przekazanymi w komunikacie SZOI ws. przekazania informacji o pracownikach objętych ustawą o sposobie ustalania minimalnego wynagrodzenia zasadniczego z dnia r. wartość kolumny T1-25 nie może być większa niż T2-24 i w takiej formie nie może być przekazana do NFZ. W przypadku wpisania do kolumny 13 tabeli 1 kwot „dodatku wyrównawczego OWU” w tabeli drugiej kwoty te należy uwzględnić w wartości wskazanej w kol 8 (w przypadku przeznaczenia tych środków na wzrost wynagrodzenia zasadniczego). Pytanie 12: Czy w tabeli 1 kolumnie 17 i tabeli 2 kolumnie 16 należy wykazać wartość składki na ubezpieczenie chorobowe? Jeżeli tak, to czy w tabeli 1 kolumnie 16 i tabeli 2 kolumnie 15 należy także podać składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika? Tak jak wskazano w treści rozporządzenia w tabelach należy przekazać informacje dotyczące: „kwoty należnego wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika za miesiąc maj 2021 r., wynagrodzenia brutto, pozostających po stronie pracodawcy kosztach składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz kosztach wpłat na Pracownicze Plany Kapitałowe” Z uwagi na fakt, że składki na ubezpieczenie chorobowe opłacane są ze środków pracownika, które są już wykazane jako element składowy wynagrodzenia brutto w kolumnach 8-15 w kolumnie 17 (w tabeli 1) i w kolumnie 16 (w tabeli 2) należy wykazać wartość 0 zł. Pytanie 13: Czy informacja o której mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. dotyczy tylko pracowników? Tak, informacja o której mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. dotyczy tylko pracowników. Zgodnie bowiem z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia: „Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia, zwanego dalej „Funduszem”, określa współczynniki korygujące, o których mowa w § 16 ust. 4d załącznika do rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, uwzględniając wysokość dodatkowych środków wykazanych w informacji przekazanej, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, przez świadczeniodawcę posiadającego umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej do dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego Funduszu za pośrednictwem serwisów internetowych, o których mowa w § 10 załącznika do rozporządzenia zmienianego w § 1, obejmującej dane: 1) według stanu na dzień 31 maja 2021 r. o pracownikach wykonujących zawód medyczny oraz pracownikach działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych ( z 2020 r. poz. 830 i 2401 oraz z 2021 r. poz. 1104), zwanej dalej „ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego”, zawierającej …”. Pytanie 14: Czy w wykazie informacji, który został do nas skierowany możemy wykazać pracowników zatrudnionych od 01 czerwca br. ( tj. pracowników, co do których jesteśmy zobowiązani do podwyższenia wynagrodzenia od 01 lipca br.)? Pytanie 15: Czy mamy wykazać diagnostę laboratoryjnego, który był zatrudniony do 30 czerwca br.? Pytanie 16: Jeżeli mamy bezwzględnie wykazać stan ma 31 maja br., to co z refundacją dla osób, którzy są zatrudnieni od czerwca br. (zatrudniono 2 osoby na stanowisku rejestratorki medycznej) albo zmienia im się wykształcenie na wyższe. Czy otrzymamy na nie dofinansowanie? Informujemy, że zgodnie z dyspozycją zawartą w par. 2 ust. 1 pkt 1 do OW NFZ należy przekazać dane: „(…) według stanu na dzień 31 maja 2021 r. o pracownikach wykonujących zawód medyczny oraz pracownikach działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. Pytanie 17: Czy tworząc zapisy w ustawie o najniższym wynagrodzeniu zasadniczym niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych zwrócili Państwo uwagę na fakt, że proponowane od lipca br. wynagrodzenia rejestratorek medycznych i pielęgniarek ze średnim wykształceniem i kilkudziesięcioletnim stażem zawodowym będzie takie same (grupa 9 i 10)? Informujemy, że od czasu zmiany brzmienia załącznika do ustawy dokonanego decyzją ustawodawcy w 2018 r. ten sam współczynnik służący do obliczania wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego przypisany jest do grupy zawodowej 9 – obejmującej: „Pielęgniarka albo położna inna niż określona w lp. 7 i 8, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia” oraz do grupy 10 - obejmującej: „Fizjoterapeuta albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–9 albo pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, wymagający średniego wykształcenia” a więc również osoby zatrudnione na stanowiskach pracy niemedycznych pracowników działalności podstawowej od których wymaga się średniego wykształcenia. Pytanie 18: Czy uzyskanie przez pielęgniarkę tytułu specjalisty w dziedzinie nie mającej zastosowania na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniona należy zakwalifikować do podwyżki. Na przykład: Jak zakwalifikować pielęgniarkę posiadającą tytuł specjalisty z dziedziny chirurgii pracującą w podstawowej opiece zdrowotnej. W naszej ocenie (ustawa POZ) specjalizacja, która nie ma zastosowania na stanowisku pracy nie ma wpływu na podniesie jakości świadczonych usług. Należy wskazać, że załącznik do ustawy ustanawiający 11 grup zawodowych i przynależne im współczynniki pracy określa, że podział na grupy zawodowe został oparty o kwalifikacje wymagane od pracownika na zajmowanym stanowisku. Pracodawca/kierownik podmiotu leczniczego realizując więc postanowienia ustawy w zakresie kwalifikowania danego pracownika do właściwej grupy zawodowej, powinien więc brać pod uwagę wykształcenie, nie tyle posiadane, co wymagane na stanowisku, na którym zatrudniony jest pracownik. Podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy określając jedynie najniższe wysokości wynagrodzeń zasadniczych (ustawa nie tworzy siatki płac), jednocześnie nie wyłączają w żadnym miejscu przepisów ogólnych Kodeksu pracy. W pierwszym rzędzie dokonując ustalenia wynagrodzenia pracownika pracodawca kierować powinien się ogólna dyrektywa prawa pracy określoną w art. 78 Kp. Ponadto w przypadku, gdy w danym podmiocie leczniczym zatrudnieni są pracownicy na jednakowych stanowiskach, którzy wykonują takie same obowiązki, lecz posiadają różne - lecz porównywalne - kwalifikacje, wówczas pracodawca stosować powinien art. 183c Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku (art. 183c § 3 Kodeksu pracy). Pytanie 19: Kogo obejmują podwyżki wynagrodzenia? Podwyżki dotyczą pracowników wykonujących zawód medyczny oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 830 i 2401 oraz z 2021 r. poz. 1104), zwanej dalej „ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego”. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego „pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny” to osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inna niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym. Pytanie 20: Zgodnie z paragrafem 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. świadczeniodawca ma podać kwoty wynagrodzenia brutto i koszty składek na ubezpieczenia społeczne (...) pozostających po stronie pracodawcy zgodnie z określonym wzorem, załącznikiem nr 1. W tym właśnie załączniku jest poz. 17 "Składki na ubezpieczenie chorobowe". To ubezpieczenie nie jest kosztem pracodawcy, potrącamy je z wynagrodzenia brutto pracownika, czy należy je obliczyć i uzupełnić tą pozycję, czy wpisać zero. Ponadto jakie kwoty należy wpisać w pozycje od 16 do 23, czy mają to być koszty pracodawcy, czy suma kosztów pracownika i pracodawcy. Patrz odpowiedź na pytanie 12. Pytanie 21: Czy podwyżki dotyczą również osoby zatrudnione na umowach cywilnoprawnych? Nie, w informacji wpisujemy tylko osoby zatrudnione w podmiotach leczniczych na podstawie umowy o pracę. Pytanie 22: Czy w informacji o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. należy uwzględnić rezydentów i stażystów? Nie, w informacji nie uwzględniamy rezydentów oraz stażystów ponieważ wynagrodzenie tej grupy osób pokrywane jest z budżetu państwa. Pytanie 23: Jakich pracowników należy wykazać w tabeli, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r.? W tabeli należy wykazać informację tylko o: "pracownikach (...), których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. (...)". - a więc nie należy wykazywać pracowników, których wynagrodzenie zasadnicze na dzień 31 maja 2021 r. wynosiło np. 4500 zł, a najniższe wynagrodzenie zasadnicze wynikające dla nich z ustawy wynosi 4185,65 zł. Pytanie 24: Kogo podmiot leczniczy powinien wykazać w tabeli: pracownika zatrudnionego do dnia 31 maja 2021 r. czy pracownika zatrudnionego od dnia 1 czerwca 2021r.? Zgodnie z dyspozycją zawartą w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. do OW NFZ należy przekazać dane: „(…) według stanu na dzień 31 maja 2021 r. o pracownikach wykonujących zawód medyczny oraz pracownikach działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. Pytanie 25: Jak uzupełnić tabele w przypadku gdy pracownik uprawniony do podwyżki zatrudniony jest na 0,5 etatu? Jeżeli pracownik uprawniony do podwyżki zatrudniony jest w podmiocie leczniczym na pół etatu w tabeli, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. należy wpisać wynagrodzenie (pełne i pochodne) w przeliczeniu jak przy pełnym, całym etacie a w kolumnę wymiar etatu 0,5. Przykład 1. Osoba zatrudniona na pełny etat ale swój czas dzieli odpowiednio po 50% w ramach dwóch umów. Jeżeli wysokość wynagrodzenia tej osoby wynosi np. 100 to: W pliku dotyczącym jednej umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,5, Wysokość wynagrodzenia = 100 W pliku dotyczącym drugiej umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,5 Wysokość wynagrodzenia = 100 Przykład 2. Osoba zatrudniona na pełny etat ale swój czas dzieli odpowiednio po 50% na pracę w ramach umowy z NFZ a w 50% na pracę nie związaną z umową z NFZ. Jeżeli wysokość wynagrodzenia tej osoby wynosi np. 100 to: W pliku dotyczącym umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,5 Wysokość wynagrodzenia = 100 Przykład 3. Osoba zatrudniona na 0,5 etatu i cały swój czas przeznacza na pracę w ramach umowy z NFZ. Jeżeli wysokość wynagrodzenia tej osoby za pracę na 0,5 etatu wynosi np. 100 to: W pliku dotyczącym umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,5 Wysokość wynagrodzenia = 200 (wartość, jaką otrzymałaby osoba gdyby była zatrudniona na cały etat) Przykład 4. Osoba zatrudniona na 0,5 etatu i swój czas dzieli odpowiednio po 50% w ramach dwóch umów. Jeżeli wysokość wynagrodzenia tej osoby za pracę na 0,5 etatu wynosi np. 100 to: W pliku dotyczącym jednej umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,25 (jako 50% z 0,5 etatu) Wysokość wynagrodzenia = 200 (wartość, jaką otrzymałaby osoba gdyby była zatrudniona na cały etat) W pliku dotyczącym drugiej umowy należy podać: Wymiar etatu = 0,25 (jako 50% z 0,5 etatu) Wysokość wynagrodzenia = 200 (wartość, jaką otrzymałaby osoba gdyby była zatrudniona na cały etat) Pytanie 26: Czy NFZ nie będzie już podawał środków podwyżkowych dla pielęgniarek jak przez ostatnie lata tylko teraz będą obowiązywały nowe stawki minimalnego wynagrodzenia zasadniczego dla personelu zatrudnionego na umowę o pracę? Tak. Odrębne, dedykowane dla poszczególnych osób zatrudnionych u świadczeniodawców strumienie środków finansowych zostały wygaszone po dniu 30 czerwca 2021 r. Jednocześnie kwoty odpowiadające kwotom tzw. dodatku "Zembalowego" od dnia 1 lipca 2021 r. nadal będą wypłacane w oparciu o przyjęty współczynnik korygujący. Pozwoli to zabezpieczyć wszystkich świadczeniodawców, którzy do dnia 30 czerwca 2021 r. otrzymywali znaczone środki finansowe w fundusze niezbędne do utrzymania wysokości dotychczasowych wynagrodzeń osób które uzyskały wzrost wynagrodzenia zasadniczego na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 137 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.). Zasady ustalania współczynnika korygującego, o którym mowa wyżej określone zostały przez Prezesa NFZ w zarządzeniu Nr 122/2021/DEF Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia r. w sprawie określenia współczynników korygujących dotyczących świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne oraz ratowników medycznych. ust. 1 § 1 tego zarządzenia stanowi, że: „Określa się współczynniki korygujące dotyczące świadczeń udzielanych przez pielęgniarki i położne w ramach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z wyłączeniem umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna w zakresie świadczeń, dla których jednostką rozliczeniową jest kapitacyjna stawka roczna, z przeznaczeniem środków wynikających z ustalenia tych współczynników na średni wzrost miesięcznego wynagrodzenia pielęgniarek i położnych, w tym dodatek za pracę w porze nocnej i dodatek za pracę w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych.” Pytanie 27: Czy personel typu: sprzątaczka, informatyk, konserwator, rejestratorka zaliczają się do pracowników działalności podstawowej? Co decyduje o zaliczeniu, bądź nie? Definicja pojęcia pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny zawarta jest w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, który nakazuje uznać za takiego pracownika osobę zatrudnioną w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inną niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym. Rozporządzenie wydane na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, tj. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami ( Nr 151, poz. 896) określa w załączniku, że do grupy pracowników działalności podstawowej zalicza się osoby zatrudnione na stanowisku salowej (lp. 148 i 149), rejestratora medyczna / sekretarka medyczna (lp. 142 i 143). Osoby zatrudnione na stanowisku informatyk zaliczane są natomiast do grupy pracowników określanych jako „Pracownicy administracyjni, techniczni i ekonomiczni”. Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. zakresem ustawy objęte są nie tylko osoby zatrudnione na stanowiskach ujętych w ww. rozporządzeniu, ale również pracownicy zatrudnieni na stanowiskach analogicznych (zapis o „stanowisku analogicznym” został wprowadzony do ustawy z uwagi na fakt, że zakresem ustawy objęte są wszystkie podmioty lecznicze zatrudniające pracowników niezależnie od formy w jakiej działają – a więc również podmioty będące przedsiębiorcami, które nie są wprost objęte zakresem przedmiotowego rozporządzenia). Pytanie 28: Czy rejestratorka z wyższym wykształceniem ma być zaliczona do grupy 6, 10 czy 11? Kwalifikacja do poszczególnych grup zawodowych odbywać się powinna w oparciu o kwalifikacje wymagane od pracownika na zajmowanym przez niego stanowisku pracy. Wprowadzenie do załącznika do ustawy będącego integralną częścią tej regulacji stanowi wyraźnie: „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku”. Pytanie 29: Dotychczas przekazywane środki (tzw. “zembalowe”) były dla pracowników na umowę o pracę oraz na umowy cywilnoprawne. Czy NFZ przestanie przekazywać dotychczasowe środki czy tylko dodatkowo będzie przekazywał nowe środki na uzupełnienie różnicy w wynagrodzeniach personelu zatrudnionego na umowę o pracę? Patrz odpowiedź na pytanie 27. Pytanie 30: Do NFZ należy przekazać imienne dane pracownika zatrudnionego w maju 2021. Co w sytuacji kiedy ta osoba przestanie pracować albo będzie na zwolnieniu czy też urlopie macierzyńskim/rodzicielskim? NFZ będzie wypłacał i trzeba będzie oddawać? Czy może będzie to pokrywać część kosztów zastępstwa? Zgodnie z dyspozycją zawartą w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. do OW NFZ należy przekazać dane: „(…) według stanu na dzień 31 maja 2021 r. o pracownikach wykonujących zawód medyczny oraz pracownikach działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. Jednocześnie w celu wyjaśnienia wątpliwości związanych z pojęciem kwoty należnego wynagrodzenia, którym posługują się przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1235) informujemy, że użyte w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ( z 2021 r. poz. 1235) wyrażenie: „(…) kwoty należnego wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika za miesiąc maj 2021 r., wynagrodzenia brutto, pozostających po stronie pracodawcy kosztach składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz kosztach wpłat na Pracownicze Plany Kapitałowe (…)” zastosowane zostało w znaczeniu funkcjonalnym, co oznacza, że nie jest ono w każdym przypadku tożsame z wynagrodzeniem rzeczywiście naliczonym i wypłaconym, ale w przypadku np. osób zatrudnionych w danym podmiocie leczniczym, które w miesiącu maju 2021 r. przebywały na urlopie, zwolnieniu chorobowym itp. powinno zostać w tabelach wykazane jako wynagrodzenie należne, jakie otrzymałby taki pracownik gdyby w miesiącu maju pracował, ustalone w sposób określony dla wynagrodzenia urlopowego w art. 172 Kodeksu Pracy. Art. 172 Kp stanowi: „Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu; w przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do 12 miesięcy.”. Pytanie 31: Pytanie tylko w sytuacji kiedy już dany pracownik jest na zwolnieniu i wróci np. dopiero w październiku. Patrz odpowiedź na pytanie 30. Pytanie 32: Jakie składowe wynagrodzenia (przykładowo) mogą zostać zaliczone do kolumny 13? Nie zalicza się tam “zembalowe” bo nie jest zależne od wynagrodzenia zasadniczego. W kolumnie 13 tabeli 1 należy wykazywać przede wszystkim kwot wypłacanych na podstawie „rozporządzeń OWU” w formie dodatków do wynagrodzenia. Pytanie 33: Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii kadr medycznych, pielęgniarki nie mogą mieć od 1 lipca niższego wynagrodzenia, niż dotychczas (a więc niższego, niż przy uwzględnieniu "zembalowego"). Wobec tego, pytanie: czy wykazując w tabeli wynagrodzenie zasadnicze pielęgniarki za maj 2021 wpisywać wysokość wypłaconego wynagrodzenia zasadniczego z "zembalowym", czy bez niego. Jeśli wpiszemy z "zembalowym", to od NFZ nie otrzymamy środków na sfinansowanie "zembalowego", a w efekcie podwyżki w większości sfinansują sami świadczeniodawcy. Czy na pewno, w tabeli, powinniśmy więc wpisać wynagrodzenie zasadnicze pielęgniarek bez zembalowego ?” W tabeli należy wpisywać faktyczne wynagrodzenie zasadnicze danego pracownia za miesiąc maj 2021 r., a więc w przypadku pielęgniarki, której wynagrodzenie zasadnicze zostało podwyższone o kwotę 1200 zł brutto w związku z dotychczasowymi regulacjami określonymi w rozporządzeniach zmieniających „rozporządzenie OWU” w pełnej wysokości obejmującej również kwotę finansowaną w ramach „zembalowego”. Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 1 kwoty odpowiadające kwotom tzw. dodatku "zembalowego" od dnia 1 lipca 2021 r. nadal będą wypłacane w oparciu o przyjęty współczynnik korygujący zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu Prezesa NFZ nr 122 z dnia 30 czerwca 2021 r. Pytanie 34: Czy w tabeli składki na ubezpieczenia podajemy łącznie, tj. zapłacone przez pracownika i pracodawcę czy tylko płacone przez pracownika? Patrz odpowiedź na pytanie 12. Pytanie 35: W komunikatach wszędzie pisze się o stanie wynagrodzeń na 1 maja, a co w sytuacji kiedy podmiot zatrudnił np. pielęgniarkę po licencjacie 1 czerwca i dostała wynagrodzenie zasadnicze 4000 zł? Tabele zgodnie z dyspozycją wyrażoną w § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021 r. do OW NFZ należy przekazać dane: „(…) według stanu na dzień 31 maja 2021 r. o pracownikach wykonujących zawód medyczny oraz pracownikach działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, których wynagrodzenie zasadnicze jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego, ustalonego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. (…). Pytanie 36: Czy pielęgniarka z tytułem magistra i specjalisty w dziedzinie pediatrii oraz kursem kwalifikacyjnym z pielęgniarstwa rodzinnego, pracująca w podmiocie leczniczym będącym przedsiębiorcą na stanowisku pielęgniarki środowiskowo-rodzinnej, która na swoim stanowisku pracy zgodnie z ustawą z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej ma wymagane kwalifikacje: tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego albo kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego, albo szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego, albo kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego, albo tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa powinna być zakwalifikowana do grupy 7 czy 9? Kwalifikacja do poszczególnych grup zawodowych odbywać się powinna w oparciu o kwalifikacje wymagane od pracownika na zajmowanym przez niego stanowisku pracy. Wprowadzenie do załącznika do ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. będącego integralną częścią tej regulacji stanowi wyraźnie: „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku”. W przypadku więc gdy na stanowisku pracy zajmowanym przez danego pracownika określono wymagania mieszczące się w zakresie: „Pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym magister położnictwa, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia” współczynnik pracy wynosi dla niego 1,06 „Pielęgniarka albo położna, która uzyskała tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, albo pielęgniarka z tytułem zawodowym licencjat albo magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem zawodowym licencjat albo magister położnictwa” współczynnik pracy wynosi dla niego 0,81 „Pielęgniarka albo położna inna niż określona w powyżej wymienionych pkt, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia” – współczynnik pracy wynosi dla niego 0,73. Pytanie 37: Czy rejestratorka z wykształceniem średnim zatrudniona w podmiocie będącym przedsiębiorcą powinna zostać zakwalifikowana do grupy 10 czy 11? Definicja pojęcia pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny zawarta jest w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, który nakazuje uznać za takiego pracownika osobę zatrudnioną w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inną niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym. Rozporządzenie wydane na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, tj. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami ( Nr 151, poz. 896) określa w załączniku, że do grupy pracowników działalności podstawowej zalicza się osoby zatrudnione na stanowisku rejestratora medyczna / sekretarka medyczna (lp. 142 i 143) przy wymaganiach na stanowisku wykształcenie średnie. W związku z powyższym w przypadku osoby zatrudnionej na stanowisku rejestratorka medyczna / sekretarka medyczna co do zasady obowiązywać powinien współczynnik pracy wynoszący 0,73 czyli przypisany do grupy 10: „Fizjoterapeuta albo inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1–9 albo pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny, wymagający średniego wykształcenia”. Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. zakresem ustawy objęte są nie tylko osoby zatrudnione na stanowiskach ujętych w ww. rozporządzeniu, ale również pracownicy zatrudnieni na stanowiskach analogicznych. Zapis o „stanowisku analogicznym” został wprowadzony do ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. z uwagi na fakt, że zakresem ustawy objęte są wszystkie podmioty lecznicze zatrudniające pracowników niezależnie od formy w jakiej działają – a więc również podmioty będące przedsiębiorcami, które nie są wprost objęte zakresem przedmiotowego rozporządzenia. Pytanie 38: Czy ustawa z dnia o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw obejmuje prywatne gabinety lekarskie działające w formie indywidualnej praktyki lekarskiej bądź wspólników spółek cywilnych takich indywidualnych praktyk? Jeżeli tak, to czy osoby zatrudnione na stanowiskach: asystent biurowy, recepcjonista, sprzątaczka podlegają pod ww. podwyżki? Czy podwyżki dotyczą umów zleceń? Zakres podmiotowy ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych określony został w jej art. 1 który stanowi, że: Ustawa określa sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne, zatrudnionych w podmiotach leczniczych, uwzględniający rodzaj wykonywanej pracy oraz sposób osiągania najniższego wynagrodzenia zasadniczego. Oznacza to, że przepisy ustawy znajdują zastosowanie do wszystkich podmiotów leczniczych w tym również tych które działają w formie spółek. Nie obejmują one natomiast praktyk lekarskich niebędących podmiotami leczniczymi. Odnosząc się do drugiej części pytań informuję, że definicja pojęcia pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny zawarta jest w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 20217 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, który nakazuje uznać za takiego pracownika osobę zatrudnioną w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inną niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym. Rozporządzenie wydane na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej, tj. rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami ( Nr 151, poz. 896) określa w załączniku, że do grupy pracowników działalności podstawowej zalicza się osoby zatrudnione na stanowisku salowej (lp. 148 i 149), rejestratora medyczna / sekretarka medyczna (lp. 142 i 143). Należy jednocześnie wskazać, że osoby zatrudnione na stanowiskach ujętych w tabeli „Pracownicy administracyjni, techniczni i ekonomiczni” oraz tabeli „Pracownicy gospodarczy” nie są objęci zakresem ustawy jako niezaliczani do grupy pracowników działalności podstawowej. Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. zakresem ustawy objęte są nie tylko osoby zatrudnione na stanowiskach ujętych w ww. rozporządzeniu, ale również pracownicy zatrudnieni na stanowiskach analogicznych (zapis o „stanowisku analogicznym” został wprowadzony do ustawy z uwagi na fakt, że zakresem ustawy objęte są wszystkie podmioty lecznicze zatrudniające pracowników niezależnie od formy w jakiej działają – a więc również podmioty będące przedsiębiorcami, które nie są wprost objęte zakresem przedmiotowego rozporządzenia). Pytanie 39: Pracownik podwyższa kwalifikacje, kończy studia licencjackie. Cały czas jest zatrudniony na tym samym stanowisku. Czy w takim przypadku, zgodnie z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych ( z 2021r. pracodawca zmienia grupę dla tego pracownika i oblicza wynagrodzenie z zastosowaniem wyższego współczynnika pracy? Wszystko zależy od regulacji wewnątrzzakładowych obwiązujących w danym podmiocie leczniczym. Część podmiotów leczniczych ma w regulaminach wewnętrznych przepisy określające, że w przypadku nabycia dodatkowych kwalifikacji automatycznie pracownik nabywa prawo do wyższego współczynnika pracy. Zasadą określoną na gruncie ustawy jest jednak kwalifikowanie pracowników do grup w oparciu o wymagania określone na zajmowanym przez danego pracownika stanowisku pracy. Jeżeli więc nie zaszła zmiana wymagań to wówczas nie ma obowiązku podwyższania współczynnika pracy. Pytanie 40: Czy w tabeli, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 lipca 2021r. należy uwzględniać składki leżące po stronie pracownika? Patrz odpowiedź na pytanie 12.

Dzięki tej instytucji zatrudniony może raz w roku wnioskować o zmianę charakteru swojej umowy o pracę, przy czym podstawowym warunkiem jest to, aby pracował w danym zakładzie pracy przez okres co najmniej 6 miesięcy. Wniosek można złożyć zarówno w formie pisemnej, jak i elektronicznej, przy czym pracodawca może wydać decyzję

Minimalne wynagrodzenie pielęgniarek i położnych od lipca 2021 r. - to rozwiązanie dla wszystkich medyków. Co ze wzrostem wynagrodzeń do 2027 r.? Minimalne wynagrodzenie dla medyków, także pielęgniarek i położnych Daliśmy gwarancję minimalnych wynagrodzeń pielęgniarkom i położnym – przypomniał w czasie konferencji prasowej w Raciborzu minister zdrowia Adam Niedzielski. Minister zaznaczył, że dla pielęgniarek i położnych resort przygotował ofertę. Pierwsza jej część pojawiła się po trzeciej fali epidemii. To ustawa gwarantująca minimalne wynagrodzenia zasadnicze tej grupie zawodowej. "To jest rozwiązanie kompleksowe dotyczące nie tylko środowiska pielęgniarek, ale całego sektora medycznego" – przypomniał. Zaznaczył, że regulacja jest tak skonstruowana, że gwarantuje pracownikom zatrudnionym w podmiotach leczniczych, że nie będą zarabiali mniej niż kwota wyliczona na podstawie konkretnych współczynników pracy i średniego wynagrodzenia w gospodarce w kraju. Dodał, że jeśli ten ostatni element wzrośnie w przyszłym roku – przeciętne wynagrodzenie w gospodarce – to również "najniższe wynagrodzenia pójdą do góry". Wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych do 2027 r. Przypomniał, że koszt takiego rozwiązania w II półroczu 2021 r. wyniesie blisko 4 mld zł. Zaznaczył, że nad drugą częścią oferty, "ścieżką wzrostu wynagrodzeń do 2027 r.", toczy się dyskusja. "W perspektywie wzrostu nakładów na ochronę zdrowia do 7 proc. PKB prowadzimy dalej rozmowy z organizacjami związkowymi" – zaznaczył minister. Sejm znowelizował pod koniec maja ustawę o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw. Przewiduje ona, że od 1 lipca 2021 r. żaden pracownik medyczny i działalności podstawowej podmiotu leczniczego nie będzie mógł mieć ustalonego wynagrodzenia zasadniczego na poziomie niższym niż wynikający z ustawy. Ustawa trafiła do Senatu. W środę będzie przedmiotem prac senackiej komisji zdrowia. Poszerzaj swoją wiedzę, czytając naszą publikację Nowe zasady tworzenia i funkcjonowania kas zapomogowo-pożyczkowych w zakładach pracy (PDF)

^{Ważne. Dlatego, w roku 2023, świadczenie pielęgnacyjne wynosi 2458 zł miesięcznie. Jak wyjaśnia wiceminister, lipcowa podwyżka płacy minimalnej zostanie uwzględniona w kwocie waloryzacji} W celu pełnego wykorzystania środków na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych za 2019 r. świadczeniodawcy, którzy w trakcie 2019 r. przekazali do oddziałów wojewódzkich NFZ informacje o liczbie pielęgniarek i położnych wykonujących zawód pielęgniarki lub położnej i realizujących świadczenia opieki zdrowotnej, w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu pielęgniarki albo położnej, oraz otrzymali stosowne zmiany umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, i którzy dotychczas nie złożyli do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ rachunków za poszczególne okresy sprawozdawcze (miesiące) 2019 r. dotyczące: kosztów świadczeń wynikających z rozporządzenia zmieniającego OWU, kosztów świadczeń wynikających z rozp. zmieniającego rozp. zmieniające OWU, a zatem nie wykorzystali dotąd w całości przysługujących im na podstawie w/w umów środków, zobowiązani są do ich złożenia do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ w terminie do 14 lutego 2020 r. tj. w terminie wynikającym z przepisu § 27 ust. 2 załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1146, z późn. zm.). Jednocześnie w związku z przepisami: rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1628, z późn. zm.), rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1681), rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1628), zarządzenia nr 99/2018/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 25 września 2018 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych warunków wypłaty należności i rozliczania kwoty zobowiązania wynikających z realizacji postanowień rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów (w tym załącznik nr 4, który reguluje ceny jednostki rozliczeniowej w danym zakresie za każdy etat przeliczeniowy, w tym dodatkowe ceny jednostkowe w danym zakresie na pochodne dla pielęgniarek i położnych zatrudnionych na podstawie art. 19 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej w okresie od 01-09-2018r. do 31-08-2019r.), zarządzenia nr 122/2019/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 18 września 2019 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie szczegółowych warunków wypłaty należności i rozliczania kwoty zobowiązania wynikających z realizacji postanowień rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów (w tym załącznik nr 4, który reguluje ceny jednostki rozliczeniowej w danym zakresie za każdy etat przeliczeniowy, w tym dodatkowe ceny jednostkowe w danym zakresie na pochodne dla pielęgniarek i położnych zatrudnionych na podstawie art. 19 ust. 1 pkt. 1 i 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej w okresie od 01-09-2019r. do 31-03-2020r.). Narodowy Fundusz Zdrowia przypomina o przekazywaniu środków wynikających z powyższych przepisów na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych. Przekazane świadczeniodawcom środki, w sposób określony w ww. rozporządzeniach Ministra Zdrowia i zarządzeniach Prezesa NFZ, powinny być przeznaczone przez świadczeniodawców w taki sposób aby zapewnić pielęgniarkom i położnym realizującym świadczenia opieki zdrowotnej i: wykonującym zawód w ramach jednej z form, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 576, z późn. zm.), wzrost wynagrodzenia zasadniczego od dnia 1 lipca 2019 r. o kwotę w wysokości nie niższej niż 1200 zł miesięcznie, przy czym od dnia 1 września 2018 r. o kwotę w wysokości nie niższej niż 1100 zł miesięcznie, w przeliczeniu na pełen etat pielęgniarki albo położnej, uwzględniając kwoty, o których mowa w § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 14 października 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej oraz całość kwot z dwóch zakresów opisanych w zał. nr 4 w brzmieniu ustalonym zarządzeniem nr 99/2018/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia oraz kolejnym zarządzeniem nr 122/2019/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, wykonującym zawód w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, oraz w formie indywidualnej praktyki pielęgniarki lub położnej wyłącznie w zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego albo indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarki lub położnej wyłącznie w zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego średni wzrost miesięcznego wynagrodzenia wraz z pochodnymi w przeliczeniu na etat albo równoważnik etatu pielęgniarki albo położnej w wysokości 1600 zł. tj. całość kwot z jednego zakresu opisanego w zał. nr 4 w brzmieniu ustalonym zarządzeniem nr 99/2018/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia oraz kolejnym zarządzeniem nr 122/2019/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia. Narodowy Fundusz Zdrowia informuje, że środki te mogą być również wypłacone na wynagrodzenia pielęgniarek i położnych w zakresie przekraczającym obligatoryjny wzrost wynagrodzenia zasadniczego o kwotę co najmniej miesięcznie (od 01-07-2019r.) jeżeli zostanie w tym zakresie zawarte porozumienie ze związkami zawodowymi pielęgniarek i położnych zrzeszającymi wyłącznie pielęgniarki i położne działającymi u danego świadczeniodawcy lub po uzyskaniu pozytywnej opinii okręgowej rady pielęgniarek i położnych jeżeli u danego świadczeniodawcy nie działają w/w związki zawodowe. Dodatkowo Narodowy Fundusz Zdrowia przypomina o poniższych zasadach rozliczenia kwot zobowiązań związanych ze świadczeniami opieki zdrowotnej udzielanymi przez pielęgniarki i położne. Świadczeniodawca dokonując wzrostu wynagrodzeń pielęgniarek i położnych na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z dnia 14 października 2015 r. ( z 2015 r. poz. 1628), z późniejszymi zmianami: Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z dnia 29 sierpnia 2018 r. ( z 2018 r. poz. 1681) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 sierpnia 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1628) przeznacza środki otrzymane na ten cel z Narodowego Funduszu Zdrowia na: I. PODWYŻKĘ WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH – § 4a rozporządzenia o kwotę co najmniej 1 200,00 zł miesięcznie (od dnia 1 lipca 2019r.). II. PODWYŻKĘ DODATKU ZA WYSŁUGĘ LAT/STAŻOWEGO do którego pracodawca jest obowiązany, do wysokości określonej w przepisach ustawowych. Jeżeli w danym podmiocie (publicznym lub niepublicznym), który ma zawartą umowę z NFZ istnieje ustawowy obowiązek wypłaty dodatku za wysługę lat, wynikającego wprost z przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej ( z 2018r. poz. 2190 z późn. zm.), a także z regulaminu wynagradzania obowiązującego u danego świadczeniodawcy, wówczas taki dodatek może zostać sfinansowany z wykorzystaniem środków otrzymanych na podstawie rozporządzeń dotyczących OWU, ale tylko do wysokości określonej w ustawie tj. nie przekraczającej 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego danego pracownika. III. POCHODNE wymienione expressis verbis – § 2 ust. 2 rozporządzenia: dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy. Rozporządzenie z dnia 14 października 2015r. i rozporządzenie z dnia 29 sierpnia 2018r. nie regulują kwestii dotyczącej, które ze składników wynagrodzenia powinny być sfinansowane ze środków na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych, a które ze środków na pokrycie pochodnych od wzrostu tych wynagrodzeń. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wydał Zarządzenie nr 99/2018/DSOZ z dnia 25 września 2018 r. zmieniające zarządzenie w sprawie szczegółowych warunków wypłaty należności i rozliczania kwoty zobowiązania wynikających z realizacji postanowień rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów oraz Zarządzenie nr 122/2019/DSOZ z dnia 18 września 2019 r. zmieniające zarządzenie w sprawie szczegółowych warunków wypłaty należności i rozliczania kwoty zobowiązania wynikających z realizacji postanowień rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów dotyczące kwestii finansowania pochodnych od wzrostu wynagrodzenia zasadniczego pielęgniarek i położnych. W zarządzeniu tym przyjęto za podstawę kalkulacji kosztów wzrostu wszystkich ww. wartości pochodnych wynikających z ustawy, które wzrosły z powodu zwiększenia wynagrodzenia zasadniczego o kwotę 1 200,00 zł brutto miesięcznie. Ta część pochodnych od wynagrodzeń (w ramach umów o pracę), która nie zostanie objęta mechanizmem przekazywania środków finansowych na wzrost wynagrodzeń dla pielęgniarek i położnych, która przekroczy kwotę 1 600,00 zł jest uwzględniona w kosztach świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez NFZ. Skutki finansowe wynikające z podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego oraz pozostałych składników wynagrodzenia i pochodnych od tych składników leżących po stronie pracodawcy są ponoszone przez tych pracodawców w ramach środków uzyskiwanych z realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartych z NFZ. W celu uniknięcia wątpliwości zwracamy uwagę, że środki przekazywane na podstawie zał. nr 4 w brzmieniu ustalonym zarządzeniami Prezesa NFZ nr 99/2018/DSOZ oraz kolejnym nr 122/2019/DSOZ skierowane do pielęgniarek i położnych wykonujących zawód na podstawie umowy o pracę lub stosunku służbowego (art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej), a więc środki opisane w dwóch pozycjach danego rodzaju świadczenia opieki zdrowotnej powinny być w całości przeznaczone na wzrost wynagrodzenia zasadniczego o kwotę co najmniej miesięcznie oraz na zamknięty katalog pochodnych od dokonanego wzrostu wynagrodzenia zasadniczego tj. dodatek za wysługę lat w wysokości do 20%, dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy oraz składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy od tych kwot. Inne pochodne i inne świadczenia związane z wynagrodzeniem, które może wygenerować w/w podwyżka wynagrodzenia zasadniczego – tak jak wskazano już w Komunikacie NFZ z dnia 06-11-2019r. znak ( – powinny być ponoszone przez pracodawców w ramach środków uzyskiwanych z realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartych z NFZ. Źródło: Centrala NFZ Minister zdrowia Adam Niedzielski poinformował, że w ostatnich latach średnie zarobki pielęgniarek podwoiły się, a w grupie mgr ze specjalizacją wzrosły o ponad 170 proc. Od lipca 2023 roku pielęgniarka i pielęgniarz z tytułem licencjata zarabia 5 965,38 zł brutto miesięcznie, a pielęgniarki i położne z wyższym wykształceniem magisterskim i specjalizacją - 8 186,53 zł

Na początku należy wyjaśnić, że dodatek pielęgnacyjny i zasiłek pielęgnacyjny to dwa różne świadczenia, które przysługują na podstawie innych ustaw i po spełnieniu warunków ściśle w nich określonych. W obu przypadkach inny jest płatnik tychże świadczeń, ale także organ ustalający prawo do ich otrzymania. Należy pamiętać, że osoby uprawnione do dodatku pielęgnacyjnego nie mogą otrzymać zasiłku jest dodatek pielęgnacyjny?Dodatek pielęgnacyjny jest świadczeniem comiesięcznym, wypłacanym łącznie z emeryturą lub rentą. Jest to pomoc ze strony państwa w przynajmniej częściowym pokryciu kosztów, które wynikają z niezdolności bądź ograniczonej niezdolności do samodzielnego funkcjonowania beneficjenta może otrzymać dodatek pielęgnacyjny?O dodatek pielęgnacyjny mogą ubiegać się osoby uprawnione do emerytury lub renty własnej, które przez lekarza orzecznika z ZUS-u zostały uznane za całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji. Osobom, które ukończyły 75 lat, jest on przyznawany z urzędu, co oznacza, że nie muszą składać z tego tytułu żadnych dodatkowych dokumentów ani udowadniać całkowitej niezdolności do samodzielnej pielęgnacyjny nie przysługuje osobom umieszczonym w instytucjach zapewniających całodobowe nieodpłatne utrzymanie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy uprawniony do świadczeń przebywa poza tymi placówkami przez okres dłuższy niż dwa tygodnie w miesiącu. Wtedy dodatek pielęgnacyjny mu przysługuje. Całkowita niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji powstaje w momencie takiego naruszenia sprawności organizmu, które wymaga stałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych i elementarnych potrzeb życia codziennego. Należą do nich m. in.:spożywanie posiłków,ubieranie,mycie,możliwość zakupu żywności,utrzymanie porządkuuiszczanie opłat,możliwość odbycia wizyty u przyznaje dodatek pielęgnacyjny i jakie są wymagane dokumenty?Organem przyznającym i wypłacającym to świadczenie jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Jak zostało wspomniane wcześniej, osobom po 75. roku życia organ przyznaje dodatek bez składania jakichkolwiek dokumentów, ponieważ przysługuje on z urzędu. Natomiast osoby, które mają orzeczenie stwierdzające całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji, muszą złożyć wymagane dokumenty:zaświadczenie o stanie zdrowia na druku OL-9 (nie wcześniej niż miesiąc przed złożeniem wniosku),dokumentację medyczną oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji,wniosek o przyznanie prawa do dodatku te można złożyć w dowolnym czasie w dowolnej jednostce ZUS osobiście lub za pośrednictwem poczty. Wniosek jest rozpatrywany najczęściej przez jednostkę ZUS właściwą ze względu na adres zamieszkania zainteresowanego. Po analizie i wyjaśnieniu wszystkich okoliczności, które mają wpływ na wydanie decyzji, ZUS w ciągu 30 dni powinien poinformować wnioskodawcę o tym, czy dodatek zostanie przyznany czy też przypadku odmowy przyznania dodatku pielęgnacyjnego z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji przysługuje odwołanie od decyzji organu przyznającego świadczenia do Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Odwołania dokonuje się za pośrednictwem jednostki ZUS, która wydała jest wysokość dodatku pielęgnacyjnego?Wysokość dodatku pielęgnacyjnego od 1 marca 2021 r. wynosi 239,66 zł. Podobnie jak emerytura, ten dodatek jest corocznie waloryzowany i ulega podwyższeniu wraz z waloryzacją świadczeń emerytalnych. 1 marca każdego roku ma miejsce zmiana wysokości dodatku. Należy także zaznaczyć, że dodatek pielęgnacyjny jest wolny od podatku dochodowego i nie podlega ani egzekucji sądowej ani egzekucji administracyjnej. Wypłata dodatku pielęgnacyjnego następuje wraz z wypłatą emerytury lub renty w terminach określonych w decyzji o przyznaniu tego świadczenia.

Narodowy Fundusz Zdrowia od 1 stycznia 2020 roku wycenił poradę pielęgniarską jako nowe świadczenie. Wizyta, na której pielęgniarka np. zdejmie szwy z rany, została wyceniona na 20 zł. Według samorządu za takie pieniądze znajdą się pielęgniarki, które będą chciały samodzielnie udzielać porad. ^{Umowa kontraktowa łączy w sobie cechy umowy o pracę z umową zleceniem. Osoba, pracująca na kontrakcie, nie ma etatu, ale swoiste szefostwo zapewnia jej stałe zatrudnienie. Wyjaśniamy, kto może pracować na podstawie kontraktu i na jakich i pielęgniarki, opiekunki do dzieci, informatycy, tłumacze, kierownicy czy inżynierowie (choćby z branży budowlanej), nawet sprzątaczki często są zatrudniani na kontrakt. Umowa kontraktowa zwana jest kontraktem menadżerskim. Ta forma staje się na rynku pracy coraz popularniejsza. Kilkanaście czy więcej lat temu polscy robotnicy budowlani, ślusarze albo marynarze wyjeżdżali na Zachód. Tam, pracując na kontrakcie, dostawali nawet kilka razy wyższe pensje niż otrzymywaliby na jednakowych stanowiskach u nas, będąc pracownikami etatowymi. Dzisiaj umowa kontraktowa jest częstym rozwiązaniem już nie tylko za granicą, jak było przed laty, ale i w Polsce. Dawniej umowa menadżerska była stosowana głównie przez duże, międzynarodowe koncerny. Obecnie spotyka się z coraz szerszą akceptacją małych i średnich przeczytać:Jaki rodzaj umowy o pracę może zaproponować szef?Przykład: w jednym szpitalu część pielęgniarek jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę. To te, które 20 lat temu lub dawniej pracują w tym miejscu. Pielęgniarki, które dołączyły do zespołu mniej niż 20 lat temu, dostawały już umowy kontraktowe. Praktycznie praca jednych i drugich pielęgniarek jest niemal identyczna. Widać jednak rozbieżności w zarobkach. Te pracujące na kontrakcie dostają miesięcznie o 150-200 złotych więcej na rękę, ponieważ mają więcej przepracowanych godzin niż pielęgniarki etatowe, które nie biorą kontraktowa, czyli jakaW Kodeksie pracy czy w innych przepisach dotyczących zatrudnienia nie występuje oficjalne określenie jak umowa kontraktowa. Nie jest to ani umowa o pracę (a ta podlega przecież kodeksowi pracy), ani umową zleceniem czy ewentualnie umową o dzieło (te z kolei podlegają kodeksowi cywilnemu). Umowie kontraktowej najbliżej jest do umowy zlecenia. To dlatego, że kontrakt nosi pewne cechy umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące właśnie umowy zlecenia. 8 niepokojących sygnałów, które świadczą o tym, że wkrótce m... Osoba, zatrudniona na kontrakcie, łączy w sobie te dwie cechy: pracuje niejako na własny rachunek, ale jednocześnie może liczyć na stałą współpracę z podmiotem, który regularnie dostarcza jej zadania do wykonania. Pracownik kontraktowy najczęściej jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (chociaż kontrakt menadżerski wykonywany w ramach działalności gospodarczej także jest prawnie dozwolony). Utrzymuje się ze współpracy (właśnie z kontraktu) ze zleceniodawcą, przy czym tenże zleceniodawca nie jest tym samym, o którym mowa w Kodeksie wykonująca umowę menadżerską podlega ubezpieczeniom społecznym na takich samych zasadach, jakie zostały określone w odniesieniu do zleceniobiorców. Osoba na kontrakcie podlega zatem obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu i ubezpieczeniu zdrowotnemu. Ubezpieczenie chorobowe jest tutaj z kolei dobrowolne, a przystąpienie do niego może nastąpić tylko wtedy, gdy pracownik kontraktowy wykaże zainteresowanie, a więc na wniosek i obowiązki osoby zatrudnionej w ramach kontraktuOsoba pracująca na kontrakcie nie ma podanego konkretnego czasu pracy, co różni ją w tym zakresie od pracownika etatowego (ten pracuje przeważnie 8 godzin dziennie przez 5 dni roboczych). W przypadku pracownika kontraktowego nie ma ponadto nadgodzin, ponieważ jest on rozliczany z wykonania poszczególnych zadań, a nie z czasu, poświęconego na realizację tych obowiązków. To dlatego, że menadżera nie obowiązują kodeksowe normy czasu pracy. Jak szukać nowej pracy po zwolnieniu i nie popaść w depresję... Nie ma również obowiązku wskazywania, w jakim miejscu pracownik kontraktowy ma wykonywać swoją pracę, w jakim czasie i pod czym bezpośrednim kierownictwem, chociaż w rzeczywistości strony zazwyczaj te warunki wskazują. Często dzieje się tak, że to miejsce czy czas pracy są określone. Przykładem jest pielęgniarka pracująca na kontrakcie w szpitalu albo opiekunka do dzieci. Podpisywanie listy obecności tutaj jednak nie jest sytuacji umowy kontraktowej nie obowiązuje minimalne wynagrodzenie, które dotyczy przecież osób zatrudnionych na umowę o pracę. Praktyka pokazuje natomiast, że osoby na kontrakcie zarabiają zwykle kilka, kilkanaście procent więcej niż te same osoby, lecz zatrudnione na umowę o pracę. W sytuacji pracownika kontraktowego pensja nie zawsze jest mu wypłacana co miesiąc. Może być tak, że dostaje on wynagrodzenie raz na 2 tygodnie, raz w miesiącu, ale też np. raz na kwartał, wszystko zależy od ustaleń pomiędzy a umowa o pracę - różniceKto pracuje na podstawie umowy kontraktowej, ten ma większą swobodę (co też wiąże się z większą samodyscypliną i odpowiedzialnością), jednak nie jest tak dobrze chroniony, jak pracownik pełnoetatowy bądź ten wykonujący pracę w niepełnym wymiarze. Etatowiec zachowuje prawo do pełnopłatnego urlopu przypadku pracownika kontraktowego, strony decydują, czy w ogóle przysługuje mu płatny urlop wypoczynkowy, a jeśli tak, to w jaki sposób następuje to rozliczenie i w jakiej jest wysokości, np. jest to wolne pełnopłatne czy częściowo płatne. Jeżeli strony ustalą, że pracownik kontraktowy nie dostanie płatnego urlopu, to będzie mógł skorzystać z wolnego (bo każdemu pracownikowi należy się czas na odpoczynek i regenerację sił), ale za ten swoisty czas przerwy nie otrzyma wynagrodzenia. Warto przeczytać:Jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą?Osobie mającej kontrakt menadżerski, nie przysługuje ponadto odpłatna opieka nad dziećmi (tzn. jeśli one zachorują i musi on zająć się nimi w domu, przez co nie może wykonywać swojej pracy). Gdy osoba na kontrakcie idzie na zwolnienie lekarskie, także zazwyczaj nie przysługuje jej chorobowe, na jakie może liczyć pracownik zatrudniony na umowę o pracę. Wyjątek istnieje: pracownikowi kontraktowemu należy się płatne chorobowe, o ile ma on opłacaną składkę tzw. chorobową, tzn. na ubezpieczenie jeśli udowodni mu się spowodowanie szkody na skutek niewykonania lub nieprawidłowego wykonania powierzonych mu obowiązków, zostanie pociągnięty do odpowiedzialności. Innymi słowy, można od niego dochodzić odszkodowania (rekompensaty) z całego jego majątku, a nie – jak to ma miejsce w przypadku etatowca – do 3-krotności jego wynagrodzenia. Poza tym, osoba na kontrakcie ponosi pełną odpowiedzialność odszkodowawczą, czyli nie tylko za faktycznie poniesioną szkodę, lecz również za utracone korzyści drugiej kontraktowa – co musi się w niej znaleźćNie ma jednego obowiązującego wzoru umowy menadżerskiej. To, co natomiast musi się w takiej znaleźć, to:dane obu stron, czyli pracownika kontraktowego oraz jego swoistego zleceniodawcy, stanowisko zajmowane przez pracownika kontraktowego, obowiązki i prawa menadżera i termin, w jakim te obowiązki mają zostać wykonane, wysokość wynagrodzenia wynikającego z tytułu zadań wykonanych przez pracownika kontraktowego (łącznie z innymi świadczeniami czy premią za efekty pracy itp.) i termin wypłaty tego wynagrodzenia, termin obowiązywania tejże umowy oraz sposób jej rozwiązania, łącznie ze wskazaniem warunków umożliwiających wcześniejsze rozwiązanie umowy (np. złamanie zapisów umowy przez pracownika czy niedotrzymanie warunków przez jego szefostwo), podpisy obu stron. Kto pracuje na kontrakcie, ten często przed rozpoczęciem współpracy otrzymuje do podpisania dodatkowy dokument. Chodzi o zakaz świadczenia pracy dla konkurencji czy przekazywania danych wrażliwych firmie posiadająca umowę kontraktową przeważnie jest związana tą umową na długi czas, najczęściej na kilka lat czy przynajmniej na 1 rok. Wraz z końcem umowy menadżerskiej, o ile pracownik się sprawdził, podpisywana jest z nim następna taka umowa. Z drugiej strony, jeżeli w trakcie trwania kontraktu okazuje się, że pracownik nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, notorycznie łamie warunki współpracy, zlecający mu pracę może mu tę pracę wypowiedzieć.} Umowa zlecenie z małoletnim. Zawierając umowę zlecenie z osobą niepełnoletnią, konieczna jest zgoda przedstawiciela ustawowego. Przyjmuje się, że wystarczy wiedza opiekuna o zawartej umowie oraz brak jego sprzeciwu. Jednak zalecana jest jego zgoda, która nie musi zostać wyrażona na piśmie (art. 63 Kodeksu cywilnego) oraz może

Najniższe wynagrodzenie zasadnicze ratowników medycznych i pielęgniarek ze średnim wykształceniem wzrośnie o 1550 zł (wzrost z 3772 zł do 5323 zł), magistrów pielęgniarstwa, fizjoterapii, farmaceutów i diagnostów laboratoryjnych ze specjalizacją o 1827 zł (wzrost z 5478 zł do 7304 zł). Nowelizacja ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników podmiotów leczniczych oraz niektórych innych ustaw przewiduje przeniesienie do grupy z wyższym współczynnikiem pielęgniarek i położnych na stanowiskach pracy, na których wymagane jest posiadanie wykształcenia średniego. Te z największym doświadczeniem zawodowym zrównane zostaną pod względem współczynnika pracy z pracownikami medycznymi z wyższym wykształceniem na poziomie studiów pierwszego stopnia. Wyższe współczynniki pracy w służbie zdrowia od lipca 2022 r. Podniesiono też współczynniki pracy dla wszystkich grup zawodowych pracowników medycznych oraz okołomedycznych, co skutkować ma wzrostem kwot najniższych wynagrodzeń zasadniczych. Podział na grupy zawodowe w służbie zdrowia od lipca 2022 r. Zaproponowano nowy podział na grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku pracy i nowe wysokości współczynników pracy, zgodnie ze stanowiskiem zespołu trójstronnego z listopada 2021 r. Podwyżki dla lekarzy od lipca 2022 r. Planowane od lipca 2022 r. podwyżki najniższego wynagrodzenia zasadniczego wyniosą dla lekarzy specjalistów I stopnia – 2009 zł (wzrost z 6201 zł do 8210 zł), a dla lekarzy specjalistów II stopnia – 1441 zł (wzrost z 6769 zł do 8210 zł). Najniższe wynagrodzenie zasadnicze opiekunów medycznych i techników medycznych ze średnim wykształceniem wzrośnie o 1097 zł (wzrost z 3772 zł do 4870 zł). Podwyżki dla ratowników i pielęgniarek od lipca 2022 r. Najniższe wynagrodzenie zasadnicze ratowników medycznych i pielęgniarek ze średnim wykształceniem wzrośnie o 1550 zł (wzrost z 3772 zł do podwyżki ), magistrów pielęgniarstwa, fizjoterapii, farmaceutów i diagnostów laboratoryjnych ze specjalizacją o 1827 zł (wzrost z 5478 zł do 7304 zł). W nowelizacji zaproponowano powiązanie określanych w porozumieniu albo zarządzeniu zasad wynagradzania pracowników innych niż pracownicy działalności podstawowej, ze średnim wzrostem wynagrodzeń w danym podmiocie leczniczym w taki sposób, aby wynagrodzenia tych osób zapewniały wysokość odpowiadającą średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

e-work HR Company Poland aktualnie dla jednego ze szpitali zlokalizowanych w Gliwicach skupiamy się na poszukiwaniu Pielęgniarek Instrumentariuszek Za Co Będziesz Odpowiedzialny/ Odpowiedzialna. Przygotowywanie i dezynfekcję wszystkich narzędzi chirurgicznych; Sprawdzenie stanu i gotowości do użycia narzędzi chirurgicznych

Jak mam wyliczyć wynagrodzenie dla pielęgniarki z uwzględnieniem refundacji Narodowego Funduszu Zdrowia. Lekarz – niepubliczny zakład opieki zdrowotnej zatrudnia jedną pielęgniarkę na umowę o pracę i drugą na umowę zlecenia. Pielęgniarka zatrudniona na umowę o pracę dostaje do lipca 2019 r. wynagrodzenie w wysokości 3876 zł brutto, z tego 2400 zł to podstawa od lekarza, a 1100 zł dodatek refundowany z NFZ plus dodatek 376 zł. Lekarz dostaje z NFZ 1600 zł na pokrycie wynagrodzenia i składek po swojej stronie. Z NFZ otrzymałam refundację w kwocie 1600,00 zł i 167,47 zł, gdzie 1100 zł + 376 = 1476 zł a nie 1600 zł + 167,47 zł. O jak będzie wyglądało dodatkowe wynagrodzenie od lipca 2019 r. wraz z refundacją? Odpowiedź Należy zauważyć, że w kwocie 1600 zł mieszczą się także pochodne czyli ZUS finansowany przez pracodawcę (zrefundowany koszt pracodawcy 1767,47 zł). Po potrąceniu składek ZUS od... To co widzisz, to tylko 30% treści... Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę Jeśli jesteś Prenumeratorem, zaloguj się, aby przeczytać artykuł w całości.

^{Przez umowę-zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności dla zamawiającego. Zamawiający, czyli zleceniodawca, to osoba lub podmiot, którzy powierzają wykonanie określonych czynności. Przyjmujący zlecenie, czyli zleceniobiorca, to osoba lub podmiot realizujący usługę.}

Podmioty lecznicze, które zawarły umowę z NFZ na realizację świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, mają obowiązek przekazywać pielęgniarkom dodatek do wynagrodzenia. W jaki sposób podzielić te środki? Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 14 października 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniodawcy obok środków na leczenie pacjentów otrzymują dodatkowe, wyodrębnione środki finansowe na świadczenia udzielane przez pielęgniarki i położne, tj. przeznaczone wyłącznie na wzrost wynagrodzeń dla tej grupy zawodowej. Czytaj więcej w na temat wynagrodzeń w ochronie zdrowia» Pozostało jeszcze 88 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj nieograniczony dostęp do Aktualne informacje o zmianach prawnych Indywidualne konsultacje e-mail z ekspertem (odpowiedź w 48 h) Bazę 3500 porad ekspertów, gotowych wzory dokumentów i procedur UZYSKAJ NIEOGRANICZONY DOSTĘP Jeśli masz już konto Jeżeli nie jesteś zarejestrowanym użytkownikiem portalu, możesz wykupić jednorazowy dostęp do wybranego dokumentu.

Zobacz, jak obliczyć wynagrodzenie za nadgodziny w takim wypadku. Jeśli jednak umowa zlecenie została zawarta zgodnie z prawem, wówczas nie można mówić o nadgodzinach. Wymiar czasu pracy na umowie zleceniu nie jest określony. Należy jednak pamiętać, że za każdą godzinę pracy na podstawie umowy zlecenia pracownikowi przysługuje

Jak każdy przedsiębiorca, pielęgniarka decydując się na zarejestrowanie pozarolniczej działalności gospodarczej staje przed koniecznością wyboru formy opodatkowania. Może być opodatkowana na zasadach ogólnych, a jeśli nie planuje świadczyć usług na rzecz dotychczasowego pracodawcy, podatkiem liniowym, ze stawką 19%. Natomiast, nie wszystkie pielęgniarki, wpisane do CEIDG, a więc będące przedsiębiorcami, mają możliwość skorzystania z ryczałtowych form opodatkowania. Wybór podatku liniowego wyklucza możliwość wspólnego rozliczania się z małżonkiem lub z dzieckiem, jako samotny rodzic i korzystania z większości ulg podatkowych, nie przewidziano tu także kwoty wolnej od podatku. Ta forma powinna być rozważona przy dochodzie przekraczającym sto tysięcy zł rocznie, na pewno nie jest korzystna dla osoby, która nie przekracza pierwszego progu podatkowego, czyli dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, w kwocie 85 528 zł. Bez względu na to, czy pielęgniarka wybierze podatek liniowy, czy zasady ogólne, musi prowadzić księgę przychodów i rozchodów. Dużo prostszy pod względem ewidencyjnym jest ryczałt, wysokość podatku zależy tu od wysokości przychodów. Natomiast opodatkowanie kartą podatkową sprowadza się do opłacania stałej kwoty podatku niezależnie od wartości faktycznie uzyskiwanych dochodów. Jeśli jednak pielęgniarka zawrze umowę na świadczenie usług z lekarzem prowadzącym własną praktykę, albo zakładem opieki zdrowotnej, nie będzie mogła korzystać z opodatkowania w formie ryczałtu albo karty podatkowej. W załączniku nr 2 do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( 1998 nr 144 poz. 930 ze zm. – dalej ustawa ryczałtowa), czyli wykazie usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w poz. 49 wymieniono dział 86 usługi w zakresie opieki zdrowotnej. Z opodatkowania ryczałtem albo w formie karty podatkowej może skorzystać jedynie osoba świadcząca usługi pielęgniarskie w ramach wolnego zawodu. Stawka ryczałtu, w tym przypadku wynosi 20% przychodu, nie wydaje się więc, aby niemożność wyboru tej właśnie formy opodatkowania spędzała sen z powiek jakiejkolwiek pielęgniarce. Niewątpliwie atrakcyjną formą jest jednak karta podatkowa. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 11 ustawy ryczałtowej, jako wolny zawód określa pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez pielęgniarkę, jeśli działalność ta nie jest wykonywana na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy ryczałtowej, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego w warunkach określonych w części VIII tabeli, stanowiącej załącznik nr 3 do ww. ustawy, gdzie, w pkt 4 wymienione zostały pielęgniarka i położna, a stawka podatku została określona na 1,60 zł za każdą godzinę przeznaczoną na wykonywanie zawodu. Fakt, że usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego wykonywane na rzecz osób fizycznych finansowane są na podstawie umowy podpisanej przez pielęgniarkę z Narodowym Funduszem Zdrowia nie wyklucza możliwości skorzystania z opodatkowania w formie ryczałtu i karty podatkowej. Autor: Izabela Żurkowska-Mróz, doradca podatkowy Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE 3CXlT.